Η Ελεάνα Γεωργούλη μιλάει στο deBόp για την παράσταση «Περιοδεύων Θίασος»

Ο «Περιοδεύων Θίασος», είναι ένα νέο θεατρικό έργο από την βραβευμένη ηθοποιό και σκηνοθέτη Ελεάνα Γεωργούλη. Μέσα από ένα παράδοξο βαριετέ καταστρώματος, η παράσταση ταξιδεύει στο χρόνο, διατρέχοντας  τα πολιτικά αδιέξοδα που καταβροχθίζουν τη χώρα μας, αγγίζοντας άλλοτε βλάσφημα και άλλοτε ιλαρά τα αποτρόπαια του κόσμου που συνεχίζουν να κυριαρχούν. 

Η σκηνοθέτις Ελεάνα Γεωργούλη μας μιλάει για την παράσταση! Απολαύστε την!

Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το ζήτημα του Εθνικού Διχασμού και της Μικρασιατικής Καταστροφής, και κυρίως του Εθνικού Διχασμού καθώς είναι ένα θέμα που δεν το έχει αγγίξει τόσο πολύ το θέατρο;

Νιωθω πώς το «τότε» είναι πάντα και ένα «τώρα». Και επειδή η επικαιρότητα με ξενίζει αλλά η διαχρονικότητα με αφορά βαθιά, προτιμώ να στοχάζομαι για το «τώρα» μέσα από το «τότε». Αισθάνομαι πως το θέατρο είναι μια ευκαιρία να μελετήσεις την ιστορία πολύ βιωματικά και τρισδιάστατα. Να μπεις στην ανατομία της.

Εκτός από σκηνοθέτιδα είσαστε και η συγγραφέας του κειμένου. Προσεγγίσατε το θέμα με έναν πιο κωμικοτραγικό χαρακτήρα. Τι σας οδήγησε σε αυτό;

Αγαπώ τον Κουστουρίτσα και τον Αγγελόπουλο. Έχω μεγαλώσει με το Underground και τα Βαλκανικά του νταούλια και με το «Πουλί του Σκόμπι» από το Θίασο. Εκεί χτυπά η καρδιά μου. Σε μια αφήγηση που ονομάζει τα πράγματα και παίρνει θέση αλλά αποδιώχνει το διδακτισμό, γελάει και αυτοσαρκάζεται.

Τι σας δυσκόλεψε περισσότερο τόσο ως προς την απόδοση του κειμένου όσο και ως προς τη σκηνοθεσία;

Η πύκνωση. Πάντα χρειάζεται πύκνωση, Πιο λίγα, πιο ουσιαστικά. Και κάποιες φορές είναι δύσκολο να βρεις τη διαύγεια να το κάνεις, να φτάσεις στην αφαίρεση, όμως είναι τόσο μα τόσο κομβικό.

Οι τρεις βασικοί ήρωες του έργου είναι ο Γελωτοποιός, η Νινέτ και ο Ακροβάτης. Πώς αντιμετωπίζουν το κακό που μαίνεται γύρω τους; Με ποιον ταυτίζεστε περισσότερο;

Αγαπώ και τους τρεις. Είναι αδύνατον να διαλέξω. Είναι τρία ρεμάλια θεατρίνοι και κάνουν αυτό που ξέρουν να κάνουν, να διασκεδάζουν τον κόσμο, χορεύοντας και τραγουδώντας, όταν από πάνω του βρέχει σταχτή.

Ποιος είναι ο ρόλος της μουσικής επένδυσης στην πλαισίωση του έργου;

Πρόκειται για μια μουσικοθεατρική παράσταση.

Η μουσική είναι δομική στον ΠΕΡΙΟΔΕΥΟΝΤΑ ΘΙΑΣΟ. Ο Θάνος αφουγκράστηκε το υλικό με συγκινητική λεπτότητα. Το ηχοτοπίο του βαριετέ που εναλλάσσεται με το ηχοτοπίο της μνήμης. Η παραστατική αφήγηση εκτυλίσσεται με μη γραμμική ροή σε ένα εναλλασσόμενο τότε-τώρα. Η μουσική διαδρομή αγαλλιάζει και υποστηρίζει τη χρονική αυτή διασάλευση.

Τι ιδιαίτερο, εκτός του κωμικού στοιχείου, έχει αυτή η παράσταση σε σχέση με όσες έχουμε παρακολουθήσει για τη Μικρασιατική Καταστροφή;

Το στοιχείο της Μυθοπλασίας. Είναι ένας φανταστικός κόσμος. Εμπνέεται από την ιστορία και από γεγονότα ή μαρτυρίες, αλλά ως προϊόν μυθοπλασίας οικοδομεί έναν κόσμο ονειρικό που τον διέπουν οι κανόνες της παραδοξότητας και της ποίησης.

Τι κοινά θεωρείτε ότι παρουσιάζουν οι τρεις βασικοί ήρωες του έργου με τον σύγχρονο πολίτη;

Είναι τρία πλάσματα που αγωνίζονται να ζήσουν, σε έναν κόσμο που σκοτώνει. Θέλουν και οι τρεις να πιαστούν από κάπου. Και να βγουν ζωντανοί.

Το κοινό πώς έχει αγκαλιάσει ή πώς πιστεύετε ότι θα αγκαλιάσει μια μαύρη κωμωδία για εκείνη την περίοδο, καθώς τείνουμε να την αποτυπώνουμε με έργα τραγικά ως προς το είδος;

Από τις παραστάσεις του καλοκαιριού έχουμε πάρει ενθουσιώδες feedback . Η παράσταση συνδυάζει το αυθόρμητο γέλιο με την συγκίνηση.  Και όταν ο θεατής γελάει και γελάει αυθόρμητα, είναι ανοιχτός, παλλόμενος, δίχως άμυνες.  Και έτσι όταν τον βρει ανοιχτό το φορτίο της συγκίνησης, εισχωρεί μέσα του χωρίς αντιστάσεις.

Θα μπορούσε μια μαύρη κωμωδία για τη Μικρασιατική Καταστροφή να αλλάξει εν μέρει την οπτική μας επί του θέματος;

Μπορεί σίγουρα να σπείρει ερωτηματικά και να προβοκάρει τα επίσημα εθνικά αφηγήματα. Μπορεί να τοποθετήσει το θέμα πιο ουσιαστικά στη βάση του.

Γιατί η εποχή μας χρειάζεται τη μαύρη κωμωδία και τι μπορεί αυτή να μας διδάξει;

Αισθάνομαι πως είναι τόση η ωμή βία ολόγυρα που μόνο με το χιούμορ μπορεί ο νους να ξεκλειδώσει και να πάει μπροστά δίχως να λησμονεί. Ας αποδεσμεύσουμε τους εαυτούς μας από τη σκληρή λογική και ας αφεθούμε στις αναπάντεχες εικόνες.

Ευχαριστούμε την Ελεάνα Γεωργούλη για την παραχώρηση της συνέντευξης.

Όλες οι πληροφορίες για την παράσταση εδώ