Η «Κόκκινη» ταινία σε ψηφιακά αποκατεστημένη κόπια

«Οι πραγματικοί καλλιτέχνες βρίσκουν απαντήσεις. Ξέρω πολλά για τους φακούς, για το μοντάζ, για τα κουμπιά της φωτογραφικής μηχανής, μα αυτά δεν είναι αληθινή γνώση. Η αληθινή γνώση είναι να ξέρεις πώς να ζεις, γιατί ζεις, τέτοια πράγματα...»

- Κριστόφ Κισλόφσκι

Με αφορμή τα 80 χρόνια από τη γέννηση του Κριστόφ Κισλόφσκι (1941-1996), ενός από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου σινεμά, η Summer Classics επανεκδίδει στα θερινά σινεμά 4 εμβληματικές δημιουργίες του: Μετά τη Διπλή Ζωή της Βερόνικα, στις 12 Αυγούστου οι σινεφίλ θα μπορούν να απολαύσουν ξανά στα Θερινά Σινεμά την αριστουργηματική Κόκκινη ταινία από την Τριλογία των Χρωμάτων (Trois couleurs: Rouge - 1994), με ψηφιακά αποκατεστημένη κόπια.

Τα χρώματα της Τριλογίας είναι αυτά της γαλλικής σημαίας, με το κόκκινο να συμβολίζει την αδελφοσύνη. Όπως και στις δύο προηγούμενες ταινίες, την Μπλε και την Λευκή, ένα μόνο χρώμα κυριαρχεί: Πολλά αντικείμενα στην ταινία είναι έντονα κόκκινα, κρατώντας τον θεατή σε εγρήγορση για όλα τα συναισθήματα και τις καταστάσεις που συνδέονται με αυτό το χρώμα: Πάθος, πόνος, φόβος, αγάπη.

Ο τρόπος με τον οποίο η ταινία παρουσιάζει την αδελφοσύνη αντανακλά την αίσθηση ενός κρυμμένου μοτίβου που κρύβεται πίσω από την καθημερινή ζωή των ανθρώπων: Η αδελφοσύνη στην περίπτωση του Κισλόφσκι νοείται ως η ετοιμότητα να κατανοήσει κάποιος τον άλλον, να τον δει ως μέρος ενός πολύπλοκου και τελικά  τυχαίου μηχανισμού, να συγχωρήσει και πάνω απ' όλα να δημιουργήσει δεσμούς. Στην Κόκκινη ταινία, που συχνά αναφέρεται και ως αντι-ρομαντική, το επίκεντρο είναι η συνάντηση ενός νεαρού μοντέλου με έναν συνταξιούχο δικαστή: Ενώ στην αρχή απεχθάνονται ο ένας τον άλλον, αποκαλύπτεται τελικά μία βαθύτερη σχέση.

Η Κόκκινη ταινία ανήκει στο είδος του κινηματογράφου που ενδιαφέρεται περισσότερο να θέτει παρά να τα απαντά ερωτήματα για το πεπρωμένο και την τύχη, τη μοναξιά και την επικοινωνία, τον κυνισμό και την πίστη, την αμφιβολία και την επιθυμία -εμπεριέχοντας ταυτόχρονα και μια δόση καυστικής ειρωνείας για τη σχέση μεταξύ του νόμου, της ηθικής και της κοινωνικά αποδεκτής συμπεριφοράς, που τελικά δεν συμπίπτουν απαραίτητα το ένα με το άλλο.

Αισθητικά σχεδόν αψεγάδιαστη, με μουσική επένδυση που κέρδισε βραβείο César και δυνατές ερμηνείες, η τελευταία ταινία του Κριστόφ Κισλόφσκι είναι ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του ευρωπαϊκού κινηματογράφου (με αξιολόγηση 100% και στις δύο γνωστές ιστοσελίδες κριτικής ταινιών rottentomatoes.com και metacritic.com) και χάρισε στον Κισλόφσκι δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ το 1995, Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου αλλά και υποψηφιότητα για τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών.

Σύνοψη:

Μια νεαρή γυναίκα που εργάζεται περιστασιακά ως μοντέλο γνωρίζεται με έναν πικρόχολο συνταξιούχο δικαστή με αφορμή τον σκύλο του, και ανακαλύπτει ότι το χόμπι του είναι να κατασκοπεύει τους γείτονές του. Στην αρχή εξοργίζεται, αλλά οι συναντήσεις τους σύντομα οδηγούν σε έναν παράξενο δεσμό, ενώ παράλληλα η ιστορία τους αντικατοπτρίζεται σε εκείνη ενός νεαρού φοιτητή της νομικής με πολλά κοινά με τον δικαστή.

Τρία χρώματα: Η Κόκκινη ταινία / Trois couleurs: Rouge (1994)
Σκηνοθεσία: Κριστόφ Κισλόφσκι
Σενάριο: Κριστόφ Κισλόφσκι, Κριστόφ Πιέσιεβιτς
Πρωταγωνιστούν: Ιρέν Ζακόμπ,  Ζαν Λουί Τρεντινιάν
Μουσική: Ζμπίγκνιεφ Πράισνερ
Φωτογραφία: Πιότρ Σομποσίνσκι
Έτος Παραγωγής: 1994
Χώρα Παραγωγής: Γαλλία, Πολωνία, Ελβετία
Διάρκεια: 99 λεπτά
Διανομή: Summer Classics

Δείτε περισσότερες ταινίες της Summer Classics για φέτος το καλοκαίρι εδώ.