Τα Φτερά του Έρωτα (1987), του Wim Wenders
Η σημαντικότερη και πιο εμβληματική ταινία του Wim Wenders, που γνώρισε τεράστια επιτυχία στο arthouse κοινό. Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ των Καννών για την πλέον αναγνωρίσιμη ταινία της καριέρας του.
Φύλακες- άγγελοι, περιπλανιούνται στο Βερολίνο αόρατοι, ακούν τις σκέψεις των θνητών και προσπαθούν να τους παρηγορήσουν. Ένας από αυτούς, ο Ντάμιελ, ερωτεύεται μια όμορφη ακροβάτισσα και αποφασίζει να εκπέσει και να γίνει θνητός, για να ζήσουν μαζί. Ο Πίτερ Φόλκ (που παίζει τον εαυτό του), τον βοηθά στην μεταμόρφωσή του, δείχνοντάς του τις μικρές χαρές της ζωής. Η αφήγηση της ταινίας είναι από την οπτική των αγγέλων, οι οποίοι βλέπουν τον κόσμο ασπρόμαυρα. Όταν πια ο Ντάμιελ γίνεται άνθρωπος αποκαλύπτεται στα μάτια του, και στα μάτια των θεατών, ο έγχρωμος κόσμος.
Βιμ Βέντερς επιθυμώντας να γυρίσει μια ταινία για και στο Βερολίνο, δημιουργεί Τα Φτερά του Ερώτα, η οποία αποτελεί την πρώτη του γερμανική ταινία, μετά από οκτώ χρόνια στην Αμερική. Μία ιστορία για τον έρωτα, την επιθυμία και την αθωότητα, για τη ζωή που ονειρευόμαστε και τη ζωή που ζούμε.
Η ταινία είναι επηρεασμένη από την ποίηση του Ράινερ Μαρία Ρίλκε και όπως σημειώνεται στους τίτλους τέλους, είναι «αφιερωμένη σε όλους τους πρώην αγγέλους, αλλά κυρίως στους Γιασουζίρο (Όζου), Φρανσουά (Τρυφώ) και Αντρέι (Ταρκόφσκι)».
