Σιωπηλό βάρος | Γιούλη Γαροφαλάκη
Το Πολιτιστικό Κέντρο «Μελίνα» του Δήμου Αθηναίων φιλοξενεί την ατομική έκθεση της Γιούλης Γαροφαλάκη. Η έκθεση, με τίτλο «Σιωπηλό βάρος», περιλαμβάνει ζωγραφική, γλυπτά και φωτογραφίες από το 2000 μέχρι σήμερα.
H Γιούλη Γαροφαλάκη φωτογραφίζει και ζωγραφίζει το βάρος που μας περιβάλλει και περνά συχνά απαρατήρητο. Πώς συλλαμβάνεις το βάρος με ζωγραφικά μέσα; Πώς το βάρος γίνεται έργο τέχνης που διεγείρει τη σκέψη και κεντρίζει τη φαντασία; Φωτογραφίζοντας έναν βράχο από κοντινή απόσταση, η καλλιτέχνης μάς καλεί να κοιτάξουμε τη γη από ψηλά, όπως σε μια αεροφωτογραφία. Οι σχισμές του βράχου παραπέμπουν σε ποτάμια, οι εσοχές σε χαράδρες, οι προεξοχές σε βουνά. Μια αδιάφορη λεπτομέρεια, που κανείς δεν την παρατηρεί, περιέχει έναν ολόκληρο κόσμο. Αναζητώντας εμμονικά την έννοια του βάρους μέσα από την εξερεύνηση της πέτρινης ύλης και των υλικών ζωγραφικής, η Γαροφαλάκη δίνει στους θεατές τη δυνατότητα να φανταστούν νέες γεωγραφίες όπου μπορούν να ταξιδέψουν νοερά.
Η έκθεση «Σιωπηλό βάρος» περιλαμβάνει έργα φτιαγμένα με διάφορες τεχνικές. Ανήκουν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και δείχνουν την εξελικτική πορεία μιας ζωγράφου που καταπιάνεται με τις υφές των βράχων και των πετρωμάτων. Η γεωλογική φαντασία της Γαροφαλάκη παρουσιάζεται μέσα από γλυπτικές φόρμες, σχέδια, ανάγλυφες ζωγραφικές κατασκευές και ορισμένες ψηφιακές εκτυπώσεις από το πλούσιο φωτογραφικό αρχείο της καλλιτέχνιδας. Όλα τα έργα αποτυπώνουν βραχώδεις επιφάνειες και λειτουργούν ως αφαιρετικές τοπιογραφίες: βράχια από αφρολέξ και χαρτί ζωγραφισμένα με γραφίτη και ενίοτε με λίγο χρώμα, τα οποία γυαλίζουν και μεταλλάσσονται ανάλογα με το φως και τη θέση του θεατή· ανάγλυφα βράχια από χαρτοπολτό και αλλεπάλληλες στρώσεις χαρτιού που θυμίζουν γεωλογικά στρώματα· φωτογραφίες από βράχια στη Γαύδο και στον Ξερόκαμπο, όπου κυριαρχεί το θέμα «μακριά-κοντά»· τελάρα με χαρτιά γκοφρέ, διπλωμένα και τσαλακωμένα, τα οποία μιμούνται την υφή του βράχου· σχέδια με κάρβουνο, γραφίτη, ακρυλικό και κεριά πάνω σε ριζόχαρτα, πανιά και γαζωμένα πετσετάκια· σχέδια δουλεμένα με την τεχνική του φροτάζ απευθείας πάνω σε βράχια στο Πόρτο Ράφτη· σχέδια αφαιρετικά, σε ατελείωτες παραλλαγές, με τα οποία η καλλιτέχνης διαμορφώνει -όπως λέει- «έναν κόσμο συγκεντρωμένο στη μικρή λεπτομέρεια, που μας αποκαλύπτει την αξία του ανεπαίσθητα διαφορετικού.»
Η Γαροφαλάκη προσεγγίζει πολυδιάστατα το θέμα της, εξερευνώντας τα όρια των υλικών και αναδεικνύοντας τον εικονογραφικό πλούτο των επιφανειών. Στα έργα της, ιδίως στα σχέδια, αναγνωρίζεις διάφορες υφές και διαδρομές, πυκνώσεις και αραιώσεις. Την ενδιαφέρουν οι διαφορετικές ματιέρες, οι αντιθέσεις «τραχύ και μαλακό», «ελαφρύ και βαρύ» και η δυναμική συνύπαρξή τους. Ήδη από τα πρώτα της έργα, που παρουσίασε στην πτυχιακή της στην ΑΣΚΤ το 2000, η καλλιτέχνης πειραματίζεται με αυτές τις αντιθέσεις και επιχειρεί να μεταφέρει το βάρος και την αίσθηση της πέτρινης επιφάνειας. Τα μεγάλα της σχέδια, όπως σημειώνει η ίδια, αποδίδουν μια επιφάνεια σαν επιδερμίδα, όπου η απτικότητα, η τραχύτητα ή η απαλότητα της επιφάνειας παίζουν κυρίαρχο ρόλο. Στο μεταίχμιο μεταξύ σχεδίου και τρισδιάστατου αντικειμένου, τα έργα αυτά ξεδιπλώνουν -και ολοκληρώνουν έτσι- τον χαρακτήρα τους μέσω της αφής.
Επιμέλεια έκθεσης: Χριστόφορος Μαρίνος
