Σινεμά με τον Φρόυντ | "Αγκίρε, Η μάστιγα του θεού", Β.Χέρτσογκ

Η Ελληνική Ψυχαναλυτική Εταιρεία διοργανώνει για πέμπτη συνεχή χρονιά τον κύκλο των προβολών με τίτλο «Σινεμά με τον Φρόυντ». Ο φετινός κύκλος πραγματοποιείται σε συνεργασία με τον Κινηματογράφο Τριανόν.

Οι προβολές συνεχίζονται με την ταινία «Αγκίρε, Η μάστιγα του θεού/Aguirre, der Zorn Gottes» του Βέρνερ Χέρτσογκ (Δυτική Γερμανία, 1972, 95’).

Προλογίζει η Μαρία Μινέτου, σκηνοθέτις και συζητούν οι Αιμίλιος Χαρμπής, κριτικός κινηματογράφου και Στέλιος Στυλιανίδης, ψυχαναλυτής.
Τη συζήτηση συντονίζει η Πολυτίμη Ζέη.

Η ταινία χαρακτηρίζεται ως η κορυφαία στιγμή της συνεργασίας του Βέρνερ Χέρτσογκ με τον Κλάους Κίνσκι. Θεωρείται ένα βίαιο έπος για τον ιμπεριαλισμό και την φαντασίωση μεγαλείου. Σε μια ονειρική ατμόσφαιρα, ο Χέρτσογκ σχολιάζει την παραφροσύνη της εξουσίας.

Σύνοψη:

Τον 16ο αιώνα στις περουβιανές Άνδεις, μια  εξερευνητική αποστολή Ισπανών κονκισταδόρων αναζητά το Ελδοράδο, τη μυθική χώρα χρυσού των Ίνκας. Αφού διασχίζουν περιπετειωδώς τις Άνδεις υπό την καθοδήγηση του Γκονζάλο Πίζαρρο (Alejandro Repulles) προσεγγίζουν την ζούγκλα και τους βάλτους του Αμαζονίου. Ο Λόπε ντε Αγκίρε, (Κλάους Κίνσκι) συνοδευόμενος από  την κόρη του Φλόρες (Cecilia Rivera) και ομάδα 40 ατόμων υπό την καθοδήγηση του Ντον Πέτρο ντε Ούρσουα (Ruy Guerra), αναλαμβάνουν να βρουν τρόφιμα και να αναζητήσουν νέο δρόμο για να συνεχίσουν την αποστολή. Ο διψασμένος για εξουσία Αγκίρε παρακάμπτει ανωτέρους και ανακηρύσσει εαυτόν αρχηγό της ομάδας, που κατεβαίνει με σχεδίες τον Αμαζόνιο. Μέσα σ’ ένα εχθρικό περιβάλλον, με την πείνα, την εξάντληση, τις αρρώστιες και τα φαρμακερά βέλη των Ινδιάνων να θερίζουν, παράφρων πια, ο Αγκίρε ονειρεύεται εξουσία και μεγαλεία, ως κυρίαρχος του Ελδοράδο και διεξάγει τον ολοκληρωτικό πόλεμο ενάντια στον θεό και τον κόσμο όλο. Όσο πιο βαθιά εισχωρεί ο Αγκίρε στην ζούγκλα του Αμαζονίου, όλο και βαθύτερα βυθίζεται στην τρέλα.

Πρωταγωνιστούν: Klaus Kinski, Helena Rojo, Ruy Guerra, Cecilia Rivera

Η ταινία απέσπασε το Χρυσό Βραβείο της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας 1973 για την Καλύτερη Διεύθυνση Φωτογραφίας για τον Thomas Mauch και το Prix Léon Moussinac 1976 των Γάλλων Κριτικών Κινηματογράφου για την Καλύτερη Ξένη Ταινία.