Patrick Avrane: Όταν ένας ψυχαναλυτής συναντά ένα παιδί
Μια διημερίδα με προσκεκλημένο τον ξεχωριστό ομιλητή Patrick Avrane με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του βιβλίου «Ένα παιδί στον ψυχαναλυτή» (εκδόσεις Γαβριηλίδης) διοργανώνουν η ελληνική ομάδα της International Winnicott Association, το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδας και οι εκδόσεις Γαβριηλίδης.
Ο Πατρίκ Αβράν είναι ψυχαναλυτής, τακτικό μέλος της Société de Psychanalyse Freudienne, της οποίας υπήρξε πρόεδρος, και πρώην μέλος της Ecole Freudienne de Paris. Πολυγραφότατος ως συγγραφέας, προσεγγίζει με διεισδυτική και κλινική ματιά τη ζωντανή λογοτεχνική γραφή, και με υπόρρητο χιούμορ ζητήματα που αγγίζουν τη σύγχρονη πραγματικότητα ενός αναλυτή. Ο ίδιος παρομοιάζει εύστοχα την ψυχανάλυση με την τέχνη: «Δύο αναλυτές δεν ακούνε το ίδιο πράγμα, έχουν διαφορετικές ευαισθησίες... Μπορείτε να αναγνωρίσετε το ίδιο τοπίο ή το ίδιο πορτρέτο ζωγραφισμένα από δύο διαφορετικούς καλλιτέχνες, αλλά οι δύο πίνακες δεν μπορεί να μπερδευτούν. Η ψυχανάλυση είναι και μια υπόθεση ύφους.»
Τι συμβαίνει λοιπόν, όταν ένας ψυχαναλυτής συναντάει ένα παιδί ή έναν έφηβο; Πως προχωρεί αυτή η συνάντηση και ποια σημασία παίρνει και για τους δύο; Τι συμβαίνει κατ' επέκταση όταν ένας ψυχαναλυτής συναντά το παιδί μέσα στον ενήλικο; Ποια είναι εν τέλει η σημασία της ψυχανάλυσης των παιδιών για την ίδια την ψυχανάλυση και πώς διαμορφώνουν αυτά τα ερωτήματα τη στάση ενός ψυχαναλυτή σήμερα; Η διαφορά, σύμφωνα με τον Πατρίκ Αβράν, είναι ότι «Όταν ένας ψυχαναλυτής δέχεται ένα παιδί, δεν υπάρχει αμφιβολία: ο ενήλικος είναι ο ψυχαναλυτής, το παιδί είναι ο ασθενής. Όταν δύο ενήλικοι συναντιούνται στο γραφείο ενός ψυχαναλυτή, ένας εξωτερικός παρατηρητής θα μπορούσε να αναρωτηθεί: Ποιος είναι ο αναλυτής; Ποιος είναι ο ασθενής;»
Στη διάλεξή του, αυτήν την Παρασκευή, μας εισάγει στον τρόπο που κατασκευάζεται ο αναγκαίος για τη θεραπεία κοινός χώρος ανάμεσα σε δύο υποκείμενα, προκειμένου ο αναλυτής να επιτρέψει στον μικρό αναλυόμενό του να έρθει αντιμέτωπος με την προσωπική του επιθυμία. Ένας χώρος εντός του οποίου θα εγγραφεί η μεταβίβαση και ο οποίος θα γεμίσει με λόγια, τη χροιά και τον τόνο της φωνής, με σιωπές αλλά και με τη χρήση του υλικού που το παιδί διαθέτει ώστε να εκφράζει τον ψυχικό του κόσμο.
«Η ψυχοθεραπευτική διάσταση της ψυχανάλυσης δεν είναι ντροπή!» δηλώνει συνεχίζοντας: «Υπάρχει μια ορισμένη πεποίθηση ότι η ψυχανάλυση καθιστά τους γονείς ένοχους. 'Οτι οι οικογένειες διαλύονται επειδή όλα τα μυστικά βγαίνουν στη φόρα… Νομίζω ότι πρέπει να απομυθοποιηθούν όλα αυτά. Όμως η ψυχανάλυση, συμπεριλαμβανομένης και αυτής στα παιδιά, δεν είναι κάτι που επιβάλλεται. Είναι απαραίτητη κάποια εμπιστοσύνη. Δεν δέχομαι ένα παιδί εάν οι ενδοιασμοί των γονιών ή οι δικοί του είναι πολύ μεγάλοι. «Αναδεικνύοντας την προληπτική διάσταση της αναλυτικής συνάντησης σε παιδιά όπου πέρα από το σύμπτωμα, καθοριστικό ρόλο διαδραματίζουν διαταραχές στη σχέση με τα πρωταρχικά αντικείμενα, ο Αβράν ανοίγει διάπλατα ένα παράθυρο για να σκεφτούμε μαζί του τον τρόπο με τον οποίο εργάζεται ο αναλυτής, εκκινούμενοι από το δικό του ασυνείδητο.
Συνομιλητής του, την Παρασκευή 30 Νοεμβρίου, θα είναι ο Νίκος Παυλάτος (ψυχαναλυτής) και συντονιστής ο Θανάσης Χατζόπουλος (ψυχαναλυτής).
(Γαλλικό Ινστιτούτο, 19:00, ταυτόχρονη μετάφραση)
Στα κλινικά εργαστήρια, το Σάββατο 31 Νοεμβρίου, μέσα από την παρουσίαση κλινικών περιπτώσεων, θα συζητηθούν τα θέματα του χρήματος, με παρουσίαση και σχολιασμό από τις Κωνστάνς Αθανασιάδου και Βίκυ Μαλισόβα (ψυχαναλύτριες) καθώς και το ζήτημα του τέλους της ανάλυσης, έτσι όπως εγγράφεται σε ένα πλέγμα συνεδριών που αφορούν τη σταδιακή διαδικασία του αποχωρισμού (από τον αναλυτή και από τα πρωταρχικά αντικείμενα) με συζητητή τον Θανάση Χατζόπουλο. Τις παρουσιάσεις σχολιάζει ο Π. Αβράν και τη συζήτηση συντονίζει η κλινική ψυχολόγος Ελίζα Νικολοπούλου.
(10.00-13.30. Παράλληλη μετάφραση- θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας).
Για το αναλυτικό πρόγραμμα και τις εγγραφές, δείτε εδώ.
