«Moon as My Mirror» | Corrine Slade
Οι λεπτομερείς, πολύχρωμοι καμβάδες της Corrine Slade δημιουργούν νέες οικο- φεμινιστικές αφηγήσεις. Χρησιμοποιώντας αντιθετικές χρωματικές παλέτες, η καλλιτέχνιδα τοποθετεί τις πρωταγωνίστριές της σε διάφορα σκηνικά, όπου τις πλαισιώνουν πλούσια χλωρίδα και πανίδα. Η Slade συμπεριλαμβάνει στα έργα της ποίκιλλες αναφορές από την pop κουλτούρα, τη μυθολογία, την ιστορία της τέχνης και τη πολιτιστική και προσωπική της κληρονομιά.
Η φύση παίζει σημαντικό ρόλο στις συνθέσεις της, όπου κυριαρχούν επαναλαμβανόμενα μοτίβα φρούτων, λουλουδιών, φυτών αλλά και του φεγγαριού, στοιχεία που λειτουργούν ως σύμβολα αφθονίας, εξέλιξης και γονιμότητας. Δημιουργούν απόκοσμα περιβάλλοντα που κατοικούνται από μαύρες γυναίκες, είτε μοναχικές είτε σε αλληλεπιδράσεις μεταξύ τους, καλλιεργώντας μια αίσθηση ζεστασιάς. Η τεχνική της Slade συνίσταται στην επίστρωση λαδιού διαφορετικού πάχους και διαφάνειας πάνω σε φωτεινά ακρυλικά χρώματα. Η φωτεινότητα του ακρυλικού χρώματος δημιουργεί αύρες που εκφράζουν την ρομαντική πτυχή των ηρωίδων καθώς η ανάπτυξη του φυσικού κόσμου είναι εγγενώς συνδεδεμένη με την ανάπτυξη του ανθρώπινου πνεύματος.
Τα μαγικά φυσικά περιβάλλοντα που σκηνογραφεί για τις πρωταγωνίστριες της είναι καταφύγια για παρηγοριά που δεν προσφέρονται για αυτές στον πραγματικό κόσμο, έναν κόσμο που συχνά καταφέρνει να ελέγχει και να παραβλέπει ταυτόχρονα τις μαύρες γυναίκες. Η πρακτική της καθοδηγείται από την ολοένα αυξανόμενη ανάγκη της για απόδραση, βυθίζοντας το κοινό της σε χώρους που μοιάζουν βγαλμένοι από ένα όνειρο, μέσα στο οποίο η ίδια η Slade βρίσκει ανακούφιση.
Οι εξερευνήσεις της Corrine Slade εστιάζουν σε ζητήματα αυτοστοχασμού, διαίσθησης αλλά και στην έννοια του θείου. Το φεγγάρι γίνεται εδώ ένα ισχυρό σύμβολο που αντιπροσωπεύει αυτές τις ιδέες και μοιάζει να καταπίνει τα πάντα κάτω από το ζεστό του φως. Όλα τα έργα που παρουσιάζονται στην έκθεση έχουν γίνει κατά τη διάρκεια της νύχτας και οι σκηνές που απεικονίζουν διαδραματίζονται το σούρουπο ή το βράδυ. Το σκοτάδι δημιουργεί ένα ασφαλές περιβάλλον, ένα μέρος για αυτοστοχασμό στους πρωταγωνιστές, οι οποίοι χρησιμοποιούν το φεγγάρι ως έναν καθρέφτη που επιτρέπει την ενδοσκόπηση.
