“L’Inferno” (1911) — live soundtrack: Max Reubel & Σεμέλη-Σοφία Κωστούρου
Η Σεμέλη-Σοφία Κωστούρου και ο Max Reubel ντύνουν με μια ζωντανή ηχητική performance την ταινία “L’ Inferno” (1911, 70’) του Francesco Bertolini. Η βουβή ταινία “L’ Inferno”, εμπνευσμένη από τη Θεία Κωμωδία του Dante Alighieri, αποτελεί μια από τις πρώτες ιταλικές μεγάλου μήκους ταινίες. Μέσα από εντυπωσιακά σκηνοθετημένα καρέ, συμβολικές εικόνες και πρωτοποριακά εφέ, η ταινία ξετυλίγει το ταξίδι του Δάντη στους Κύκλους της Κόλασης, με οδηγό τον ποιητή Βιργίλιο, δημιουργώντας ένα ονειρικό και εφιαλτικό σύμπαν. Οι εικόνες ισορροπούν μεταξύ ζωγραφικής, θεάτρου και οράματος και δημιουργούν μια οπτική σύνθεση που παραμένει υπερβατική μέχρι σήμερα. Με τη χρήση καινοτόμων κινηματογραφικών τεχνικών, το “L’Inferno” θεωρείται ορόσημο στην ιστορία του σινεμά — ένα έργο που κινείται ανάμεσα στη θρησκευτική έκσταση, τη φαντασία και τις απαρχές της κινηματογραφικής τέχνης.
Ο Max Reubel (συνθεσάιζερ, φωνή) και η Σεμέλη-Σοφία Κωστούρου (βιολοντσέλο) πλάθουν ζωντανά το ηχητικό σύμπαν της ταινίας, συνδυάζοντας πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις με ελεύθερο αυτοσχεδιασμό. Από την συνάντηση των διαφορετικών τους μουσικών καταβολών δημιουργείται μια σύζευξη εκφραστικών κόσμων, ανάμεσα στη δομική σαφήνεια, τη διαίσθηση και την πειραματική εκφραστικότητα. Οι ποικίλες ηχητικές πηγές και τα ηχητικά στρώματα συνδυάζονται σε ένα ενιαίο, δυναμικά μεταβαλλόμενο ηχητικό περιβάλλον, όπου εικόνα και ήχος αλληλεπιδρούν.
Η Σεμέλη-Σοφία Κωστούρου είναι τσελίστρια, με σπουδές στην Ακαδημία Μουσικής της Νυρεμβέργης. Κινείται στον χώρο της κλασικής μουσικής, ωστόσο εξερευνά τα όρια ανάμεσα στην κλασική πρακτική και τις πειραματικές ηχητικές μορφές. Συνεργάζεται με σύνολα κλασικής και σύγχρονης μουσικής στην Ελλάδα και τη Γερμανία, ενώ συμμετέχει σε εκτελέσεις και ηχογραφήσεις μουσικών έργων για το θέατρο και τον κινηματογράφο, καθώς
και ως μουσικός επί σκηνής σε θεατρικές παραστάσεις.
Ο Max Reubel είναι visual και sound artist, με σπουδές στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Νυρεμβέργης. Το έργο του εστιάζει στην αλληλεπίδραση και τα μεταίχμια ανάμεσα στην εικόνα, τον ήχο και την περφόρμανς, διερευνώντας τη σχέση τους ως ενιαία αισθητική εμπειρία. Με τη χρήση ηλεκτροακουστικών μέσων και επεξεργασμένου ήχου, διαμορφώνει ηχητικές δομές που κινούνται μεταξύ πειραματικής μουσικής και εικαστικής δράσης.
