Ιωάννα Λάσκου | Μαγνητικά Αιδοία

Πάντα καθισμένη σε ένα βάθρο επιθυμίας, εικόνα ενός μυθοποιημένου πειρασμού. Βασίλισσα προσοχής και κέντρο θαυμασμού, αλλά ποτέ ελεύθερη να εκφράσει με λέξεις τη δική της εκδοχή. Θελκτική πρωταγωνίστρια αλλά αντικείμενο προς χρήση. Έρμαιο του δήθεν στοχασμού, του δήθεν διανοούμενου έρωτα, παγωμένη σε μια βολική απόσταση χωρίς προσωπική ευθύνη και συνέπεια. Θέμα ασμάτων και πορτραίτων που τη φωτογραφίζουν μέσα από τον εγωισμό του ανδρικού βλέμματος. Όμορφη. Ιδιαίτερη. Έξυπνη, Εκφραστική, Προσιτή: από απόσταση. Και ο φαλλοφόρος θεατής να αυνανίζεται με τον αυτάρεσκο θαυμασμό του. Δεν είναι απαραίτητο να την αγγίξει, να την πλησιάσει. Φτάνει μόνο να τη φαντασιωθει πλέον. Σκεπασμένος με τις δικαιολογίες της αρσενικής συστολής, κουκουλωμένος με την άνετη απόσταση της συναισθηματικής ανωριμότητας, ασφαλής πίσω από το πέπλο της λανθάνουσας μοιρολατρίας. Τρέφει τον εγωισμό του αγαπώντας στα 10 μέτρα. Κατηγορεί συμπτώματα για τη μοναξιά που ο ίδιος επιβάλλει στον εαυτό του. Αρκούμενος σε μισά υπονοούμενα, σε ελπίδες δανεικές, εκσπερματώνει χωρίς παρτενέρ και μόνο με τη γνώση μιας πιθανότητας, με κάλπικη επιβεβαίωση. Γιατί το αληθινό είναι σαφές και συνεπές, έχει επιπτώσεις και ευθύνες. Έχει προσφορά και αμοιβαιότητα. Θέλει επένδυση και την ωριμότητα να είσαι ευάλωτος. Θέλει θάρρος. Γιατί το να χρησιμοποιείς κάποια δεν απαιτεί να την αγγίξεις πλέον. Μπορείς κάλλιστα να τη θεοποιήσεις. Να την ανάγεις σε ένα απρόσιτο κορμί.