Η αγωνία του τερματοφύλακα πριν από το πέναλτι (1972), του Wim Wenders
Πρώτη μεγάλου μήκους ταινία για τη φιλμογραφία του Βιμ Βέντερς, «H Αγωνία του Τερματοφύλακα πριν από το Πέναλτι» αποτελεί για πολλούς την καλύτερη και πιο αυθεντική του δημιουργία και σηματοδοτεί το πολυετές αλισβερίσι τού σκηνοθέτη με την περιπλάνηση.
Η ταινία γυρίστηκε στα 1971, διαθέτει άπειρες ωραίες μουσικές από τα 60’s και τα 70’s σε original εκδοχή, για τις οποίες όμως είχαν ληφθεί δικαιώματα μόνο για τη Γερμανία, γεγονός που αποτέλεσε βασική τροχοπέδη στην παγκόσμια διανομή του φιλμ, εξού και έμεινε φυλακισμένο στη χώρα του για αρκετά χρόνια. Ούτε και ο ίδιος ο Βέντερς δεν γνώριζε ότι υπήρχε η αυθεντική κόπια! Αποκαταστάθηκε, όντας σε κακή κατάσταση, έγινε με επιμέλεια η κοπτοραπτική των μουσικών κι έχουμε στη διάθεσή μας μια αποκαταστημένη εκδοχή που μας προσφέρει η STRADA στους κινηματογράφους από αυτή την εβδομάδα.
Ο ήρωάς του, δεν εντάσσεται σε κατηγορίες, δεν είναι ο ατιμώρητος Ρίπλεϊ, ούτε ο Ρασκόλνικοφ του Ντοστογέφσκι, ούτε είναι ένας serial killer μιας κάποιας κοπής – και όλο το στόρι δεν υποτάσσεται σε κανενός μυθοπλαστικού είδους δέση και λύση.
Η ταινία ανοίγει σε ένα γήπεδο, όπου ο τερματοφύλακας ονόματι Γιόζεφ Μπλοχ (παίζει με τα σύμφωνα ο Χάντκε, μιας και Μπλοκ θα ήταν σημειολογικά ορθότερο) τρώει γκολ σε ένα εκτός έδρας παιχνίδι, το οποίο θεωρεί άδικο γιατί θα έπρεπε να έχει δοθεί offside. Κινηματογραφικά, η στιγμή που μπαίνει το γκολ είναι υποτονική και μοιάζει με χωρατό στα μάτια του τερματοφύλακα αλλά και των θεατών. Η μπάλα στριφογυρίζει ανέμελη και καθόλου επιθετική, σαν να την κλώτσησε 5χρονο, για να συναντήσει τα δίχτυα του Μπλοχ, ο οποίος την κοιτάζει μη αντιδρώντας ή αναμένοντας την αντίστοιχη αντίδραση από τον διαιτητή. Ο τελευταίος δεν το δίνει offside και ο Μπλοχ γίνεται μαλλιά κουβάρια μαζί του, εγκαταλείποντας τον αγωνιστικό χώρο εν εξάλλω. Όλα αυτά διαρκούν περίπου πέντε λεπτά και το στόρι από κει φεύγει πια εντελώς από τα γήπεδα.
