Φεστιβάλ Κουκλοθεάτρου | Εργαστήρια, παρουσιάσεις, συζητήσεις
Το Ελληνικό Κέντρο της Διεθνούς Ένωσης Κουκλοθεάτρου (UNIMA-ΕΛΛΑΣ), γιορτάζοντας την 30η επέτειό του και την 90η της Διεθνούς UNIMA, με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, διοργανώνει το: Φεστιβάλ Κουκλοθεάτρου «Συνάντηση δικτύωσης και ανταλλαγής για τις σύγχρονες τάσεις του κουκλοθεάτρου».
Στο πλαίσιο του φεστιβάλ θα πραγματοποιηθούν πέντε διαδικτυακά εργαστήρια, πέντε παρουσιάσεις παραστάσεων, δύο συζητήσεις με θέμα «Σύγχρονες τάσεις του κουκλοθεάτρου», οι οποίες θα αναμεταδίδονται ζωντανά (live streaming) μέσω της ψηφιακής πλατφόρμας του Ελληνικού Κέντρου Κουκλοθεάτρου και η προβολή «Οι κουκλοπαίκτες επανασυστήνονται» σε τρία μέρη.
Πατήστε εδώ για να δείτε αναλυτικά το πρόγραμμα του φεστιβάλ.
Γιατί ένα Φεστιβάλ για τις Σύγχρονες Τάσεις του Κουκλοθεάτρου;
Ως πρακτικοί άνθρωποι της δράσης και της δημιουργικής θεατρικής παραγωγής, ως κουκλοπαίκτες, και όχι ως ακαδημαϊκοί ή αποστασιοποιημένοι παρατηρητές της πορείας μιας τέχνης, φλεγόμαστε από το ζωτικό ενδιαφέρον του συλλογικού αναστοχασμού γύρω από αυτό που ατομικά αποτελεί την καθημερινή μας έγνοια και φροντίδα. Η διοργάνωση μιας συζήτησης για την τέχνη μας δεν παρακάμπτει το γεγονός ότι η ίδια η παραγωγή, στη δυναμική της σχέση με τον κόσμο, είναι αυτή που διαμορφώνει το επόμενο βήμα της. Το θέμα τοποθετείται ως ερώτημα και όχι ως απάντηση για να δώσει χώρο σε μια αλληλεπίδραση μεταξύ φίλων, συναδέλφων και του ευρύτερου κοινού, που αναμφίβολα δεν θα δώσει μια «λύση», αλλά θα παράξει νέα ερωτήματα. Στην εισαγωγή της έκδοσης του βιβλίου «Σύγχρονες Τάσεις στην Έρευνα του Παγκόσμιου Κουκλοθεάτρου», το 1999 (εκδ. UNIMA-ΕΛΛΑΣ), γράφαμε: «Όλα δείχνουν ότι σε πολύ μικρό διάστημα θα έχουμε και εδώ όλη την ποικιλία των φαινομένων που στο εξωτερικό συνεπάγεται η λέξη κουκλοθέατρο». Η πρόβλεψη όχι απλά επαληθεύτηκε στην εικοσαετία που μεσολάβησε, αλλά υπερκεράστηκε κατά πολύ και με πολύ ουσιαστικό τρόπο: με εκθετικό ρυθμό εισέρευσαν δεκάδες νέοι άνθρωποι γοητευμένοι από την κούκλα, αλλά και με πλήρη συνείδηση ότι η τέχνη αυτή αποτελεί χωριστό κλάδο καλλιτεχνικής δραστηριότητας, είτε επαγγελματικής, είτε σε συνδυασμό με άλλες εφαρμοσμένες τέχνες. Το υπόβαθρο αυτών των ανθρώπων είναι πλέον συχνότατα καλλιτεχνικό –σε αντίθεση με ένα παρελθόν όπου οι ενδιαφερόμενοι ήταν κύρια από τον χώρο της εκπαίδευσης: σκηνογράφοι, ηθοποιοί, σκηνοθέτες, εικαστικοί, γραφίστες και άλλοι καλλιτέχνες εμπλουτίζουν τον χώρο της κούκλας με γνώσεις και αναζητήσεις που επαναπροσδιορίζουν όλο το τοπίο. Επίσης ο μέσος όρος ηλικίας μετατοπίστηκε στα 25 χρόνια από τα 35 που ήταν πριν. Ακόμα και νέα παιδιά, αμέσως μετά το λύκειο, έχουν πλέον επίγνωση της ύπαρξης της τέχνης αυτής σαν πιθανή προοπτική ζωής. Όσον αφορά τα χαρακτηριστικά των παραστάσεων που κάνουν εμφανή μια μετατόπιση-εξέλιξη, θα εντοπίζαμε:
1. Η θεματολογία έχει αποκολληθεί από τον διδακτισμό,
2. Η δραματουργία δεν στηρίζεται στον έναρθρο λόγο και οι κούκλες έχουν κατακτήσει το δικαίωμα στη σιωπή,
3. Οι τεχνικές σχεδιασμού, κατασκευής και χειρισμού έχουν διευρυνθεί ώστε να προσφέρονται σκηνοθετικές επιλογές πολλών επιπέδων, εστίασης στην ποίηση της εικόνας κι όχι στην «ρεαλιστική» περιγραφή της ζωής και αντίστροφα,
4. Η αισθητική και η οπτική αφήγηση έχει ξεφύγει από αυτήν του «νηπιαγωγείου» όπου όλα πρέπει να είναι ροζ,
5. Σύμμειξη με άλλες παραστατικές τέχνες (μιμική, χορός, θέατρο) και νέες σχέσεις μεταξύ κουκλοπαίκτη-κούκλας-χώρου-κοινού,
6. Η έννοια της κούκλας έχει διευρυνθεί για να περιλάβει και αντικείμενα/υποκείμενα που πριν δεν νοούνταν ως κούκλες.
Παρά το γεγονός ότι η σύγχρονη παραγωγή δικαίως περιλαμβάνει κάθε είδους επιλογές στη θεατρική χρήση της κούκλας, ως «σύγχρονες τάσεις» θα ορίζαμε τις επιλογές ή κατευθύνσεις που τροφοδοτούν μια δυναμική διερεύνηση νέων δρόμων και σχέσεων με τη σύγχρονη πραγματικότητα, ενός πειραματισμού δηλαδή που αναζωογονεί την τέχνη και το κοινό της.
