Elephant & You Should Have Seen Me Dancing Waltz | ΣΓΤ

Τι αφήνει πίσω του ένας πόλεμος; Πώς το ανθρώπινο σώμα ορθώνεται σαν τείχος; Πολιτικός, σκληρός, ποιητικός, ο Ραμπί Μρουέ επιστρέφει στη  Στέγη με μία χορογραφία για ένα πανανθρώπινο τραύμα. 

Παγκόσμια πρεμιέρα για το YOU SHOULD HAVE SEEN ME DANCING WALTZ

Ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς της διεθνούς καλλιτεχνικής σκηνής, ο έντονα πολιτικοποιημένος εικαστικός, σκηνοθέτης και περφόρμερ Ραμπί Μρουέ δημιουργεί για το Dance On Ensemble, δύο χορογραφίες (τη μία σε παγκόσμια πρεμιέρα) από τις 8 έως τις 10 Νοεμβρίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση. Το έργο του Ραμπί Μρουέ είναι ένας μεγεθυντικός φακός που, μέσα από τις δικές του εμπειρίες πολέμου και πολιτικών αγώνων, μας υπενθυμίζει ότι το τραύμα είναι κοινό για όλους τους ανθρώπους, αλλά και τόσο υποκειμενικό, που είναι αδύνατον να ξεχαστεί.

Το Elephant είναι ένα έργο για την ανθρώπινη φύση. Χτίστηκε πάνω σε μια συλλογή από 316 σχέδια νεκρών σωμάτων, τα οποία ο καλλιτέχνης ζωγράφιζε επί έναν χρόνο – ένα κάθε μέρα. Τι αφήνει πίσω του ένας πόλεμος ή ένα έγκλημα;  Η εικαστική γλώσσα του Ραμπί Μρουέ μετασχηματίζεται σε κάτι βαθιά σωματικό, καθώς συνεργάζεται με δύο εξαιρετικούς χορευτές, τους Ty Boomershine και Jone SanMartin.

Το You Should Have Seen Me Dancing Waltz, που παρουσιάζεται σε παγκόσμια πρεμιέρα στη Στέγη, είναι μια διερεύνηση της έννοιας του τείχους ως προστασίας, αλλά και ως ορίου ανάμεσα στο μέσα και στο έξω, στο ιδιωτικό και στο δημόσιο, στην οποία το δέρμα του χορευτή γίνεται το όχημα μιας αλληγορίας. O ίδιος ο Ραμπί Μρουέ αναφέρει: «Το σώμα του χορευτή ως ένα τείχος προστασίας του μέσα από το έξω και του έξω από το μέσα, διάφανο στην αδιαπερατότητά του. Θα μπορούσε να είναι αλήθεια ότι το δέρμα είναι μια διαχωριστική γραμμή του μέσα από το έξω; Κι αν ναι, υπάρχει τότε ένας πόλεμος ανάμεσα στις δύο πλευρές; Ένας εμφύλιος πόλεμος;» Το ανθρώπινο σώμα μπαίνει στο μικροσκόπιο με τον επώδυνο, μα πάντα ποιητικό τρόπο του Ραμπί Μρουέ.