Dexamenes + art-works | Μαρία Μιχαηλίδου: «Ο Καλοκαιρινός Ήλιος επάνω σε Χαρτί»
Η Μαρία Μιχαηλίδου παρουσιάζει τη σειρά έργων με τίτλο «Ο Καλοκαιρινός Ήλιος επάνω σε Χαρτί» στο Dexamenes°° Seaside Hotel σε συνεργασία με την ARTWORKS.
Η έκθεση εντάσσεται στον καλλιτεχνικό προγραμματισμό του Dexamenes Seaside Hotel, για το 2022 με τίτλο «Light Series Events» σε επιμέλεια της Ξένιας Τακτικού, και λειτουργεί καθημερινά στον Βιομηχανικό χώρο του ξενοδοχείου.
Η Μιχαηλίδου συλλέγει επίμονα τις κόλλες χαρτί από το θερινό σινεμά Ριβιέρα τα τελευταία χρόνια.
Στην αρχή κάθε σεζόν, τα θερινά σινεμά καλύπτουν τις βιτρίνες τους με βυσσινί βελουτέ χαρτί. Πάνω σε αυτό, καρφιτσώνονται οι κινηματογραφικές αφίσες που αναγγέλλουν τις προβολές που θα πραγματοποιηθούν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Στο τέλος του καλοκαιριού, με το πέρας των κινηματογραφικών προβολών, το χρώμα ξεθωριάζει από το φως του ήλιου, αφήνοντας πάνω του τα ίχνη των αφισών. Οι σκιερές επιφάνειες είναι αποτυπωμένες, με ένα τρόπο που παραπέμπουν σε κινηματογραφικό φιλμ και την ευαισθησία του στο φάσμα του φωτός, μετατρέποντας έτσι, ένα εφήμερο αντικείμενο σε φορέα αδιόρατων αφηγήσεων και ιστοριών που δεν αποκαλύπτονται.
Μέσα από τη σειρά «Ο Καλοκαιρινός Ήλιος επάνω σε Χαρτί» η καλλιτέχνις εξερευνά την μεταμόρφωση της υλικότητας και τα ίχνη που αφήνει πίσω ο χρόνος, «ελαφριά όπως το ίδιο το φως, χωρίς το βάρος των πραγμάτων που υπάρχουν» (John Sallis, 2014). Η καλλιτέχνις παρουσιάζει τις μεταβολές που προκαλεί το φως, αναδεικνύει τις επιστρώσεις οπτικής πληροφορίας που έχουν συσσωρευτεί στον χρόνο, καθώς και τους πολλαπλούς μετασχηματισμούς που έχει υποστεί το χαρτί. Επιδιώκει να αναδείξει τα μεταβαλλόμενα στρώματα νοημάτων, μεταφέροντας και αναπλαισιώνοντας το υλικό της από το σινεμά, στον εκθεσιακό χώρο του Dexamenes Seaside Hotel. Το έργο παίρνει ζωή μέσα από την πράξη ένταξης, όχι μόνο στον χώρο αλλά και σε ένα προσωπικό σύμπαν, στο οποίο δεν έχει σημασία μόνο το αντικείμενο, αλλά ταυτόχρονα η σωματική και μνημονική αναμέτρηση μαζί του.
Η πληροφορία συνεχίζει να διαφεύγει, ενώ αποκαλύπτονται οι βαθύτερες συναισθηματικές συνδέσεις που φέρει. Οι γεωμετρικές μορφές που προκύπτουν από το φως του καλοκαιρινού ήλιου, παραπέμπουν στην αφαίρεση και τον μινιμαλισμό. Επαναφέρουν, στον θεατή ερωτήματα σχετικά με την παρουσία και την απουσία, τη σχέση δράσης-αντίδρασης και την ανθρώπινη παρέμβαση στους αναπόφευκτους μηχανισμούς φθοράς. Τα έργα δημιουργούν έναν διάλογο μεταξύ φωτός και σκιάς και συνδυάζουν την ευαλωτότητα με την παρατήρηση και την αναμονή.
