Άννα Μαρία Τσακάλη :: «Τέσσερις Εποχές»
Οι Kalfayan Galleries (Χάρητος 11, Κολωνάκι, Αθήνα) παρουσιάζουν την ατομική έκθεση της Άννα Μαρίας Τσακάλη με τίτλο «Τέσσερις Εποχές». Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την Πέμπτη, 5 Μαίου 2022, 18.00 - 21.00.
Στα ζωγραφικά έργα της Άννα Μαρίας Τσακάλη τα λουλούδια προσφέρουν μια σύγχρονη ανατομία της ανθρώπινης ψυχής. Ισορροπώντας ανάμεσα στην οργανικότητα της ύλης και την επίμονη απόδοση της λεπτομέρειας, στο φως και το σκοτάδι, την ‘άνθηση’ και την ‘σιγή’, ο φυτικός κόσμος που πρωταγωνιστεί στα έργα της Τσακάλη αναδεικνύεται σε σύμβολο υπαρξιακού προβληματισμού.
Η έκθεση στην γκαλερί Kalfayan με τον τίτλο «Τέσσερις Εποχές» προέκυψε οργανικά, ως ζωτική ανάγκη καταγραφής του ρυθμού της ζωής ο οποίος διέπεται από αλλαγές. Η καλλιτέχνις αποτυπώνει στα έργα της την ενέργεια των λουλουδιών, η οποία τη διαπερνά, αντιμετωπίζοντας την ομορφιά ως «αναζήτηση, προορισμό και συμφιλίωση με τη ζωή’».
Για την Άννα Μαρία Τσακάλη, η τέχνη είναι ένας εσωτερικός παλμογράφος: «Καταγράφει την αλλαγή των ρυθμών, τους κραδασμούς, τη χαρά, την επιθυμία. Αυτές οι αλλαγές όπως απεικονίζονται προσφέρουν το ‘σχέδιο’ ενός εσωτερικού τοπίου. Ταυτόχρονα, η τέχνη καταγράφει τις αλλαγές της φύσης, της ζωής. Ο ‘ρυθμός’ είναι από τα πρώτα πράγματα που είναι παρόντα στη ζωή, ο χτύπος της καρδιάς, ο πρώτος ρυθμός της φύσης.»
Η Αλεξάνδρα Γουλάκη-Βουτυρά (Ομότιμη Καθηγήτρια Α.Π.Θ και Διευθύντρια του Τελλογλείου Ιδρύματος) γράφει στον κατάλογο της πρόσφατης έκθεσης της καλλιτέχνιδος με τον τίτλο ‘Μυστικοί Κήποι’ που παρουσιάστηκε στο Τελλόγλειο Ίδρυμα: «Λουλούδια, χρώματα, εύθραυστες μορφές, έκφραση μιας απέραντης ευαισθησίας που τα μετατρέπει σε εκφραστικά πορτρέτα ψυχής, με την αγωνία της φθοράς να υποβόσκει, αναπαριστούν και σχολιάζουν τον κόσμο μας, όπου συνυπάρχει η ομορφιά-ζωή και την ίδια στιγμή υπαινικτικά η αναίρεσή της, η τραγική υπόμνηση του τέλους.»
Είναι ενδεικτικό του εικαστικού έργου της Τσακάλη οτι δεν την ενδιαφέρει να ‘καταγράψει΄ την εικόνα της φύσης, αλλά να βιώσει τη γέννηση της εικόνας όπως βλασταίνει η φύση: «Το ίδιο το έργο είναι για μένα φύση. Θέλω να έρθει στο φως αυτό που δεν περιγράφεται, που είναι ακόμη και σε μένα άγνωστο μέχρι να αποκαλυφθεί στην επιφάνεια του έργου. Η φύση είναι ενέργεια, δύναμη, αναγέννηση. Τα λουλούδια έχουν μια ένταση παρουσίας. Για μένα η ομορφιά τους είναι σαν ένα ξαφνικό ξύπνημα. Αυτό το αναπάντεχο ξάφνιασμα που μπορεί να μας συγκινήσει και να μας κάνει να ξεχάσουμε τους φόβους και τις δυσκολίες, να ξαναβρεθούμε κοντά στον εαυτό μας. Τα λουλούδια ως χαρά, επιθυμία, ηδονή της ζωγραφικής πράξης αλλά και της αναπαράστασης, ως αντίδοτο στο άγχος.»
