after Olympics - before crisis | Ένα οπτικοακουστικό ημερολόγιο
Δεκαπέντε χρόνια μετά την λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, σε μια Ελλάδα που δεν έχει ακόμα βγει από την κρίση, επιστρέφουμε στην περίοδο 2004-2010 μέσα από το πρίσμα του πολιτισμού.
Τον Σεπτέμβριο του 2004, μετά την επιτυχία των Ολυμπιακών, η Ελλάδα σιγά-σιγά ξεκινούσε μια -τότε αθέατη στη συνείδηση των πολλών- οικονομική κατηφορική πορεία που οδήγησε την Παρασκευή 23 Απριλίου 2010 στην ανακοίνωση του τότε πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου από το ακριτικό Καστελόριζο, της προσφυγής της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της ΕΕ, βάζοντας τη χώρα σε ένα μακρύ και δύσκολο δρόμο λιτότητας.
Η έκθεση αυτή έρχεται να ρίξει φως σε μια πενταετία πλούσιας οπτικοακουστικής πολιτιστικής παραγωγής το μεσοδιάστημα μεταξύ εκείνων των δύο γεγονότων. Το παγκόσμιο αφήγημα που επικρατούσε για την Ελλάδα με την λήξη των Ολυμπιακών αγώνων ήταν με θετικό πρόσημο: η κοιτίδα του ευρωπαϊκού τρόπου σκέψης, η μητέρα του Δυτικού πολιτισμού, κατάφερε να διοργανώσει μια κατά γενική ομολογία εξαιρετικά επιτυχημένη διοργάνωση με αισθητική υψηλού επιπέδου και άπλετο πολιτιστικό θέαμα. Σε πέντε μόλις χρόνια η Ελλάδα θα άλλαζε εντελώς προφίλ όπως διαφαίνεται στα εξώφυλλα του διεθνή τύπου της εποχής, ως μια χώρα χρεοκοπημένη, όχι αρκετά πολιτισμένη, με άθλια οικονομική κατάσταση λόγω διαφθοράς και οργίου ευρωπαϊκών επιχορηγήσεων τις προηγούμενες δεκαετίες, η οποία είχε υπέρ-δανειστεί αλλά ζητούσε κι άλλα χρήματα. Μια χώρα που επιθυμούσε να εξαπατήσει την οικονομικά σταθερή Βόρεια Ευρώπη, με τους Έλληνες να παρουσιάζονται ως "τεμπέληδες".
Η έκθεση προσπαθεί να ανιχνεύσει καταρχήν τα αποτυπώματα αυτής της αλλαγής μέσα σε αυτή την πενταετία μέσα από τα δείγματα πολιτιστικής παραγωγής εκείνων των χρόνων και του πως διαμορφώθηκε και μεταλλάχτηκε το κλίμα στην Αθήνα από το πέρας των Ολυμπιακών και έπειτα, αλλά και επίσης να αναζητήσει πιθανά δείγματα ουτοπικής ή δυστοπικής αναπαράστασης ενός μέλλοντος για την Αθήνα και την Ελλάδα μέσα από την αφήγηση εικαστικών, κινηματογραφιστών, μουσικών, designers κ.α.
Οι δύο βασικοί άξονες στους οποίους βασίζεται η έκθεση a.O. - b.c. είναι να ανασυρθούν οι πολιτιστικοί προβληματισμοί αφενός σε σχέση με το φετιχιστικό αφήγημα (του εξωτερικού αλλά και της ελληνικής κοινωνίας) της σύγχρονης Ελλάδας ως συνέχειας της αρχαίας της κληρονομιάς αλλά και αφετέρου με την έννοια της ελληνικότητας, καθώς και να ανασύρει την τότε άρθρωση ενός νέου γλωσσαρίου για την πολιτιστική παραγωγή της περιόδου. Σκοπός της έκθεσης να υπογραμμίσει σημαντικές προσπάθειες στον πολιτισμό που αποτέλεσαν την βάση αλλά και την εισαγωγή για το τωρινό διεθνές ενδιαφέρον για την Αθήνα στην μέτα-ντοκουμέντα εποχή της.
Από εικαστικές κολλεκτίβες, επιμελητικές πρωτοβουλίες και αυτόνομες κινήσεις κινηματογραφιστών, σε μουσικά σχήματα με είτε πολιτικό λόγο είτε πειραματισμούς με νέα πεδία, η Αθήνα του 2004-2010, αποτέλεσε ένα πυρήνα αναπροσδιορισμού της εθνικής ταυτότητας, αλλά και κοινωνικοπολιτικών προβληματισμών, αναζητήσεων και τοποθετήσεων για τον ρόλο του πολιτισμού στην κοινωνία, καθώς και πυρήνα ζυμώσεων προς την δημιουργία μιας νέας διαλεκτικής που να περιγράφει την εντόπια πολιτιστική παραγωγή σε σχέση με το παρελθόν της αλλά και την διεθνή σκηνή.
Η έκθεση λειτουργεί ως μια δειγματοληπτική παρουσίαση ενός μικρού τμήματος από πρωτοβουλίες και δράσεις που παρουσιάστηκαν εκείνο το διάστημα, μέσα από τις αναμνήσεις της ομάδας του State of Concept που επιμελείται συλλογικά την έκθεση (Βίκυ Ζιώγα, Ηλέκτρα Καρατζά, Μαρία Αντέλα Κονόμι, Λυδία Μαρκάκη, Ηλιάνα Φωκιανάκη).
Διπλά εγκαίνια 7 Δεκεμβρίου:
Συζήτηση στις 16:00 μ.μ. στην ΑΣΚΤ (Πειραιώς 256, φουαγιέ Παλιάς Βιβλιοθήκης) με τις Ελπίδα Καραμπά και Δέσποινα Ζευκιλή και στις 20.00 την ίδια μέρα στο State of Concept (Τούσα Μπότσαρη 19, Κουκάκι) μέχρι και τις 22.00.
Κείμενα καταλόγου: Γιώργος Τζιρτζιλάκης, Ηλιάνα Φωκιανάκη
