2020 Obscene | Αλεξάνδρα Μπαχτσετζή
"I am a woman, not a fool"δηλώνει η Αλεξάνδρα Μπαχτσετζή και στήνει στη Στέγη μια περφόρμανς-μανιφέστο για την ακρότητα των σωμάτων και των βλεμμάτων.
Κάτω από το Blowup, την πολύκροτη ταινία του Michelangelo Antonioni, ή στούντιο όπου γυρίζονται τσόντες: Το σκηνικό του 2020:Obscene της Αλεξάνδρας Μπαχτσετζή με τα χτυπητά χρώματα και και τις κάμερες που καταγράφουν τα πάντα, είναι στο όριο. Όπως και όλα όσα συμβαίνουν στη Μικρή Σκηνή της Στέγης από 16 έως 18 Δεκεμβρίου στα 85 λεπτά αυτής της περφόρμανς που σχολιάζει τον lifestyle σαδομαζοχιστικό φετιχισμό του ερωτισμού.
Ελληνικής καταγωγής περφόρμερ, χορογράφος, εικαστική καλλιτέχνις με έδρα τη Ζυρίχη και σημαντικούς σταθμούς και συνεργασίες στην καριέρα της-MOMA Νέας Υόρκης, Tate Modern Λονδίνου, ImPLUST anz Βιέννης, Julidans Άμστερνταμ κ.α. -η Αλεξάνδρα Μπαχτσετζή, στο 2020: Obscene, χρησιμοποιεί το σώμα, το κείμενο και την εικόνα για να διερευνήσει τα ασαφή όρια του «άσεμνου» (obscene) επί σκηνής (on scene).
Από κοινού με τρεις ακόμα περφόρμερ, η χορογράφος εστιάζει στη σχέση ανάμεσα στο ακραίο σώμα και στην κατανάλωσή του από το ηδονοθηρικό βλέμμα και την υπερβάλλουσα κειμενικότητα. Απο τη μια, το έργο εξετάζει τα προβλήματα του θεάτρου ως μηχανισμού χειραγώγησης σε ό,τι αφορά την αποπλάνηση, την έλξη και τα παιχνίδια της σεξουαλικής ταυτότητας, ενώ από την άλλη διερευνά το ίδιο το σώμα των περφόρμερ ως τόπο αποξένωσης και περιορισμού.
Οι περφόρμερ έρχονται αντιμέτωποι με την ίδια τους τη σωματικότητα-με τις αντινομίες ανάμεσα στη διαίσθηση και στη χειρονομία, στο φως και στη νύχτα, στη χορογραφική παρτιτούρα και στο σενάριο, στον κανόνα και στη μορφή, στη σύλληψη και στη δράση. Το έργο, συνεπώς, δεν αμφισβητεί μονάχα το ανατρεπτικό και το κανονιστικό στην παραστατική τέχνη, αλλά προσφέρεται το ίδιο μέσα από την υπερβολή ως μια ριζοσπαστική διακοπή μορφοποιήσεων, χειρονομιών, πολιτισμικών μοτίβων και αρχετύπων.
Συντελεστές:
Σύλληψη & Χορογραφία: Αλεξάνδρα Μπαχτσετζη
Συνεργάτης σε σύλληψη & Σκηνικά: Σωτήρης Βασιλείου
Συνεργάτρια σε σύλληψη & και Δραματουργία: Dorota Sajewska
Δημιουργία & Ερμηνεία: Αλεξάνδρα Μπαχτσετζή, Owen Ridley-Demonick, Tamar Kisch, Σωτήρης Βασιλείου
Σχεδιασμός ήχου: Tobias Koch
Τεχνικός ήχου: Alban Schelbert
Σχεδιασμός Κοστουμιών & Εννοιολογικές Συμβουλές και Έρευνα: Christian Hersche, Ulla Ludwig, Laurent Hermann Progin
Σχεδιασμός Εποκοινωνίας: Julia Born
Φωτογραφία: Melanie Hoffman
Φωτογράφιση Κομμώσεων & Μακιγιάζ: Delia Sciullo
Τεχνική Διεύθυνση & Σχεδιασμός Φωτισμών: Patrik Rimann
Τεχνική Ομάδα: Alban Schelbert, Jon Brunke, Phil Hills, Valentin Biller
3 Channel Video Work://
Σύλληψη: Αλεξάνδρα Μπαχτσέτζη
Διεύθυνση Φωτογραφίας:Michal Englert
Σκηνοθεσία: Αλεξάνδρα Μπαχτσετζή σε συνεργασία με τον Michal Englert
Κάμερα: Michal Englert
Μοντάζ Βίντεο: Σωτήρης Βασιλείου, Αλεξάνδρα Μπαχτσετζή
Ερμηνεύουν: Αλεξάνδρα Μπαχτσετζή, Owen Ridley-Demonick, Tamar Kisch, Σωτήρης Βασιλείου
Κομμώσεις & Μακιγιάζ: Delia Sciullo, Giada Marina Giorgio
Βοηθός Κάμερας: Pawel Zelasko
Τεχνικός Ψηφιακής Εικόνας: Marcin Boguszewski
Σύνθεση Ήχου & Μιξάζ:Tobias Koch
Ηχογράφηση: Arian Frank
Σχεδιασμός Κοστουμιών:Christian Hersche, Ulla Ludwig, Laurent Hermann Progin
Παραγωγή & Διεύθυνση Περιοδείας: Association All Exclusive, Franziska Schmidt
Βοηθός παραγωγής: Juliana Simonetti
Ευχαριστίες στους DelgadoFuchs και τη Jia-Yu Corti για τη συμμετοχή τους στην έρευνα του Open Studio καθώς επίσης στον Bernhard la Dous και τη Charlotte Holstein
Με την υποστήριξη: του συμφωνητικού συνεργατικής υποστήριξης ανάμεσα στον Δήμο της Ζυρίχης. το Καντόνι της Ζυρίχης και την Pro Helvetia-Swiss Arts Council, καθώς και των Emst Gohner Stiftung, Emst und Olga Gubbler-Hablutzel Stiftung, Jaqueline Spengler Stiftung
Συμπαραγωγή: Kunsthaus Zurich, Kaserne Basel, Dampzfzentrale, L' Arsenic-Centre d' art scenique contemporain Lausanne, ADN Neuchatel, Tanzquartier Wien, Gessnerallee Zurich
Αυτή η παράσταση είναι μια συμπαραγωγή στο πλαίσιο του Programmers' Fund of Reso-Danse Network Switzerland, με την υποστήριξη του Pro Helvetia-Swiss Arts Council
Διάρκεια παράστασης: 85'
Λίγα λόγια για την Αλεξάνδρα Μπαχτσετζή:
Η χορογράφος και εικαστική καλλιτέχνις Αλεξάνδρα Μπαχτσετζή δημιουργεί χώρους-στη διατομή του χορού, της περφόρμανς, των εικαστικών τεχνών, και του θεάτρου-στους οποίους το σώμα μπορεί να λειτουργήσει ως καλλιτεχνικός και κριτικός μηχανισμός. Η δουλειά της ερευνά τις χορογραφίες του σώματος και το πώς ο πολιτισμός προσφέρει πηγαίο υλικό για τις χειρονομίες, τις εκφράσεις και τις φαντασίες μας. Μέσα από μια διαθεματική προσέγγιση, εξετάζει την αλληλεπίδραση των αποκαλούμενων «δημοφιλών/ποπ» ή «εμπορικών» ιδιωμάτων ( διαδικτυακά μέσα, βίντεο κλιπ, τηλεόραση) και των «τεχνών» (μπαλέτο, σύγχρονος χορός, περφόρμανς). Ο τρόπος κατοίκησης και επιτέλεσης του σώματός μας, τόσο στην καθημερινή ζωή μας όσο και πάνω στην σκηνή-μέσω στερεοτύπων και αρχετύπων, επιλογής και κλισέ-είναι ένα ερώτημα που εξακολουθεί να διαμορφώνει την πρακτική της. Στις παραστάσεις της, η Μπαχτσετζή θίγει τους στερεοτυπικούς τρόπους αναπαράστασης του θηλυκού σώματος στην ποπ κουλτούρα, στον κόσμο του θεάματος και στη βιομηχανία του σεξ, χρησιμοποιώντας αυτούς τους τρόπους για να οικοδομήσει μια νέα, αυτοστοχαστική και χειραφετική επίσημη γλώσσα.
Η Μπαχτσετζή είναι απόφοιτη του Καλλιτεχνικού Λυκείου της Ζυρίχης (1995) και της Ακαδημίας Θεάτρου Dimitri της ελβετικής πόλης Βέρσο (1997). Συνέχισε τις σπουδές στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα περφόρμανς στο Κέντρο Τεχνών Χορού, Εικόνας και Ήχου STUK, στην πόλη Λέβεν/Λουβέν του Βελγίου (1999) και ολοκλήρωσε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ακαδημία Θεάτρου και Χορού DAS του Πανεπιστημίου Τεχνών του Άμστερνταμ (2006).
Έχει τιμηθεί με διάφορα βραβεία, ανάμεσά τους το Performancepreis Schweiz (Ελβετικό Βραβείο Επιτελεστικής Τέχνης) (2012), το Ελβετικό Βραβείο Τεχνών (2011) και το Migros-Kulturprozent Jubilee Award (2007). Από το 2001, οπότε άρχισε να εργάζεται ανεξάρτητα, η Μπαχτσετζή έχει δημιουργήσει πάνω από τριάντα έργα, τα οποία έχουν παρουσιαστεί παγκοσμίως, σε χώρους όπως το MoMa (Νέα Υόρκη), το Stedelijk (Άμστερνταμ), η Tate Modern (Λονδίνο), το Museo Jumex (Πόλη του Μεξικού), το ImPULSTanz (Βιέννη), το Julidans (Άμστερνταμ), η Bundeskunsthalle (Βόννη) και το MUDAM (Λουξεμβούργο).
