«Μπισκοτάκι..; Τσιγαράκι..;» και 50 χρόνια αγάπης!

Ήμουν φαντάρος στο Πεντάγωνο και ελεύθερος. Τα λεωφορεία του ΟΣΕ έφευγαν τότε από την Καρόλου και τελευταία στιγμή προλαβαίνω το λεωφορείο για Πάτρα. Μόλις ανέβηκα έπεσε κατευθείαν το μάτι μου πάνω σε μια όμορφη κοπέλα. Κάθισα πίσω της, δίπλα σε έναν φοιτητή. Ενώ κουβεντιάζαμε, του είπα: "Όμορφη κοπέλα αυτή μπροστά μας, θα πάω να της μιλήσω". 
Μιας και ήταν κενή η θέση δίπλα της πήγα και κάθισα. Ανταλλάξαμε κάποιες κουβέντες. Στη συνέχεια έκανε στάση το λεωφορείο και κατεβήκαμε να ξεμουδιάσουμε. 
Η κοπέλα άναψε τσιγάρο. "Χμμ, σκέφτηκα, άνετη κοπέλα". Είχα μπισκότα πάνω μου και της προσέφερα ένα: "Μπισκοτάκι;" "Τσιγαράκι;" μου απαντάει εκείνη. "Δεν καπνίζω", της απάντησα και γελάσαμε, ενώ δέχτηκε το μπισκοτάκι μου. 
Αργότερα φτάσαμε στην Πάτρα και χωρίσαν οι δρόμοι μας, μάλιστα μου είπε ότι θα επέστρεφε στην Αθήνα μετά το Σαββατοκύριακο γιατί δούλευε εκεί. Δεν έχασα ευκαιρία όμως και την Κυριακή που έφευγε πάλι με το λεωφορείο πήγα στον σταθμό. Εκεί είπαμε περισσότερα και μου είπε που ακριβώς δούλευε. 
Στην Αθήνα φυσικά πήγα να την βρω στην δουλειά της! Βγήκαμε ραντεβού στο Πεδίο του Άρεως και ξαφνικά πέρασε ο φοιτητής που ήταν μαζί μας την πρώτη φορά στο λεωφορείο! Σταμάτησε βλέποντάς μας να περπατούμε χέρι-χέρι! "Βρε παιδιά, τι έγινε;;!" μας είπε με απορία. Δεν είχαν περάσει 2 μήνες και μας πετυχαίνει πάλι στην Πάτρα! "Πάλι εσεις;!" μας είπε γελώντας. "Αραβωνιαστήκαμε!" του απαντήσαμε με μια φωνή! 
Τον Μαϊο γνωριστήκαμε, απολύθηκα τον Νοέμβριο και 26 Δεκεμβρίου παντρευτήκαμε! Από εκείνο τον Δεκέμβρη έχουν περάσει 50 χρόνια, έχουμε 2 αγόρια και είμαστε πολύ αγαπημένοι