«Όταν είσαι γενναίος». Ένα παραμύθι για τους φόβους που πρέπει να αφήσουμε πίσω μας.

Πόσο πιο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν είχαμε μάθει να είμαστε γενναίοι; Αν είχαμε μάθει να μιλάμε. Αν είχαμε μάθει να λέμε «Όχι» τις στιγμές που έπρεπε. Αν είχαμε μάθει να αφήνουμε το φόβο στην άκρη και με τόλμη να λέμε όλα αυτά που μας ενοχλούν, που μας πονάνε, που μας κρατάνε πίσω. Πόσο πιο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα, σκέφτομαι, αν είχα καταφέρει και εγώ ο ίδιος να είμαι πιο γενναίος τις στιγμές που επιβαλλόταν. Αλλά δεν τα κατάφερα. Και τώρα, διαβάζοντας αυτό το παραμύθι, πιο επίκαιρο από ποτέ, κατάλαβα πόσο πιο ομαλή θα ήταν η ζωή μου αν κάποιος μου είχε μιλήσει από νωρίς. Αν κάποιος μου είχε πει για εκείνην τη σπίθα μέσα μου που μπορούσε να είχε γίνει φως. Για εκείνη τη λέξη που μπορούσε να είχε αντικαταστήσει το φόβο και να είχε μετονομαστεί σε θάρρος. Αν κάποιος μου είχε πει, «δεν είσαι μόνος…»

«Όταν είσαι γενναίος», ένα παραμύθι που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Άγκυρα και που το διάβασα μέσα σε τέσσερα λεπτά. Το έκλεισα μετά την ανάγνωση, αλλά κάτι μέσα μου είχε ήδη «ξυπνήσει». Δεν ξέρω αν ήταν εκείνη η σπίθα, οι αναμνήσεις ή μια είδους εσωτερική «ταραχή». Το πήρα ξανά στα χέρια μου και ξεκίνησα να το διαβάζω από την αρχή. Πιο σιγά, λέξη προς λέξη, κοιτώντας τις εικόνες και αφήνοντας την ψυχή μου να νιώσει σαν παιδί. Το διάβαζα και σκεφτόμουν όλες εκείνες τις στιγμές που ένα παιδί μπορεί να νιώσει φόβο. Φόβο για όσα θέλει αλλά δεν μπορεί. Φόβο για όσα ονειρεύεται αλλά μοιάζουν ακατόρθωτα. Φόβο για να μιλήσει μπροστά σε ένα πλήθος που το τρομάζει.  Φόβο που ο κόσμος του φαίνεται μεγάλος και ξένος. Φόβο που αισθάνεται μικρό και δεν μπορεί να αντιδράσει. Φόβο για κάποιον μεγαλύτερο που του επιβάλλεται και  εκμεταλλεύεται την θέση και τη δύναμή του. Έναν φόβο που δεν μπορεί να αναγνωρίσει και να ελέγξει…

Διάβαζα, διάβαζα, διάβαζα και έμοιαζε σαν να διαβάζω μία ολόκληρη ώρα.  Μα όχι, ήταν οι σκέψεις που με ταξίδευαν, οι αναμνήσεις που με συγκινούσαν, τα γεγονότα που με τρόμαζαν. Διάβαζα και σκεφτόμουν πόσο σημαντικό είναι να μεγαλώσουμε γενναιά παιδιά, πόσο σημαντικό είναι να είμαστε και οι ίδιοι γενναίοι. Ξέρω, κάποιες φορές δεν είναι εύκολο. Εμείς οι μεγάλοι έχουμε αφήσει κάποια πράγματα πίσω μας από χρόνια. Προχωρήσαμε, συγχωρήσαμε, αλλά σίγουρα δεν ξεχάσαμε. Όμως τα χρόνια έχουν αλλάξει πολύ από τότε που ήμουν και ο ίδιος ένα παιδί και φοβόμουν ακόμα και τη σκιά μου. Η εποχή έχει αλλάξει, ευτυχώς, και πλέον έχουμε όλοι δικαίωμα στη δύναμη, στο θάρρος, στη λύτρωση, στη ζωή. Έχουμε δικαίωμα να είμαστε γενναίοι και να μιλάμε!

Δεν έχω κάτι άλλο να μοιραστώ μαζί σας. Όσοι με ξέρετε ή έχετε τα βιβλία μου, γνωρίζετε πολύ καλά ότι μέσα από τα δικά μου παραμύθια μιλάω για όλα αυτά που κάποτε δεν μπόρεσα να πω ως παιδί ή ίσως και να μην μπορώ ακόμα. Μα είμαι γενναίος αρκετά για να τα μοιράζομαι έμμεσα μέσα από τις ιστορίες μου, μέσα από τις λέξεις μου, μέσα από παραμύθια που λένε τις μεγαλύτερες αλήθειες. Και νιώθω χαρά, σαν αναγνώστης τώρα, που παραμύθια σαν αυτό που κρατώ στα χέρια μου, της υπέροχης Pat Zietlow Miller, με κάνουν να αισθάνομαι μέλος μιας ομάδας συγγραφέων που διακριτικά προσπαθούμε κάτι να πούμε.  Γιατί, «όταν είσαι γενναίος», ίσως μπορέσεις να μιλήσεις για όλα εκείνα που οι φόβοι σου ή κάποιος άλλος σου απαγορεύουν να πεις. Και όπως αναφέρεται και στις σελίδες του ίδιου του βιβλίου «την επόμενη φορά που εσύ θα έχεις βρει το θάρρος σου, δε θα σταματήσεις να προσπαθείς. Την επόμενη φορά που θα σε φοβίσει κάτι στη ζωή σου ή θα πρέπει να κάνεις μία νέα αρχή, εσύ θα θυμάσαι ότι υπήρξες σπουδαίος…»

Μην το χάσετε!

Το παραμύθι «Όταν είσαι γενναίος», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγκυρα (τηλέφωνο 210 2693800).