Θοδωρής Δημητρίου : "Είναι πράξη αντίστασης να παραμένεις αληθινός"

Ο Θοδωρής Δημητρίου είναι ευρύτερα γνωστός από τη θέση του ως frontman στο ιστορικό πια σχήμα "Λευκή Συμφωνία". Αναμφίβολα, είναι ένα σημαντικό πρόσωπο της ανεξάρτητης ελληνικής σκηνής που ξεπήδησε τη δεκαετία του '80 από τα υπόγεια και τους δρόμους, με την έκρηξη του punk και του new wave. Όλα αυτά τα χρόνια, εξελίχθηκε και διατήρησε αναλλοίωτη - με μπόλικο εμπλουτισμό νέων στοιχείων - την ταυτότητά του. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το solo album του "Every Day I Die" και με αφορμή αυτό, μιλάμε για το σύνολο της πορείας του. 

Πες μου πως ξεκίνησε η ιδέα του προσωπικού σου project.

Το solo project αυτό είναι η φυσική συνέχεια της προσωπικής μου διαδρομής στη μουσική. Πάντα συνυπάρχει με τη Λευκή Συμφωνία και μου δίνει χώρο να εξερευνώ διαφορετικές πλευρές της δημιουργίας με σκοπό ό,τι κάνω να αφήνει ένα ξεχωριστό αποτύπωμα. Αναζητώ διαρκώς νέες μορφές έκφρασης και δεν σταματώ να δουλεύω πάνω σε νέες ιδέες και να  σχεδιάζω καινούργια projects.  Έχω σπουδάσει κλασικό τραγούδι και συνεργάστηκα με την Εθνική Λυρική Σκηνή. Παράλληλα, έχω γράψει για μουσικά περιοδικά όπως το Ποπ+Ροκ, την Popaganda και διάφορα fanzines. Τα synths και η ηχογράφηση είναι κομμάτια της καθημερινής μου ενασχόλησης. Στο όραμά μου εντάσσεται και η δημιουργία της Dream Ritual, της προσωπικής μου δισκογραφικής και εκδοτικής εταιρείας.

Έχεις αγαπημένο κομμάτι;

Ξεκίνησα να ηχογραφώ το πρώτο τραγούδι που ήταν το Wait For The Day. Mόλις το ολοκλήρωσα άρχισε να σχηματίζεται στο μυαλό μου η ιδέα και ένιωσα την ανάγκη να φτιάξω και άλλα τραγούδια, να δημιουργήσω ένα άλμπουμ. Με το κάθε ένα από τα επόμενα τραγούδια κατάφερα να κατανοήσω και την κατεύθυνση που θα μπορούσε να πάρει το τελικό ηχητικό και στιχουργικό αποτέλεσμα ώστε  να αποκτήσει  ταυτόχρονα και μια κόνσεπτ συνολική αίσθηση ο δίσκος.

Γιατί υπάρχει μόνο ένα κομμάτι στα ελληνικά και τα υπόλοιπα είναι στα αγγλικά;

Κατά καιρούς έχω γράψει στίχους τόσο στα ελληνικά όσο και στα αγγλικά, συχνά παράλληλα. Αυτή τη φορά, ένιωσα την ανάγκη να δέσω τις καινούργιες μουσικές μου ιδέες με αγγλικό στίχο. Από την αρχή, αυτή ήταν η κατεύθυνση που ήθελα να δώσω — τόσο σε επίπεδο ύφους όσο και αισθητικής. Δουλεύοντας πάνω στις μελωδίες της φωνής αλλά και των οργάνων επέλεξα ως βασική τη γλώσσα που θεώρησα ότι αναδείκνυε καλύτερα τη συνθετική ατμόσφαιρα και την ταυτότητα του άλμπουμ.

Τι διαφορές υπάρχουν ανάμεσα σε αυτό και τη Λευκή Συμφωνία;

Πρόκειται για ένα καθαρά προσωπικό άλμπουμ, μια συνειδητή προσπάθεια να κινηθώ σε διαφορετικά μονοπάτια από ό,τι έχω κάνει με τη Λευκή Συμφωνία. Αυτός ο προσανατολισμός καθόρισε κάθε στάδιο της δημιουργίας του δίσκου: από τη γραφή των στίχων μέχρι τη σύνθεση, την ενορχήστρωση και την στοχευμένη στούντιο-κεντρική προσέγγιση. Τον δίσκο τον έγραψα και τον ηχογράφησα στο δικό μου στούντιο.
Το προσωπικό αυτό ταξίδι ήταν επιλογή, μια εσωτερική πορεία. Η εργασία μέσα στο στούντιο, μακριά από εξωτερικές παρεμβάσεις, μου πρόσφερε απόλυτη ελευθερία έκφρασης και στο τέλος μια βαθιά ικανοποίηση για το αποτέλεσμα.  Έπαιξα τα synths και προγραμμάτισα το υλικό. Στην πορεία, ο Έκτορας Τσολάκης — συνεργάτης μου και στα δύο τελευταία άλμπουμ της Λευκής Συμφωνίας — πρόσθεσε τις κιθάρες  και ανέλαβε την παραγωγή. Το εικαστικό αποτύπωμα του άλμπουμ φέρει την υπογραφή της Melanie Merges-Δημητρίου. Εκείνη επιμελήθηκε το artwork και το εξώφυλλο, καθώς και το video για το ομώνυμο τραγούδι, ενισχύοντας με την οπτική της αφήγηση τους  κόσμους  που γεννήθηκαν μέσα από τη μουσική.

Καταφέρατε με το συγκρότημα να έχετε μια παρουσία  εκτός συνόρων, σε μια άλλη εποχή, με ελληνικό κιόλας στίχο! Γιατί πιστεύεις ότι συνέβη αυτό;

Αυτό συνέβη επειδή η μπάντα είχε πάντα ένα δικό της  προσωπικό ύφος, τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά. Είχε πάντα τη δική της αλήθεια και αυθεντικότητα, κάτι που διαχρονικά αγγίζει τον ακροατή. Πάντα υπήρχε μια αφοσίωση και ένα δόσιμο σε ό, τι κάναμε, μια συνειδητοποίηση του τι προέχει στην πορεία μας. Αυτό ήταν πάντα η ελεύθερη έκφραση πέρα από στεγανά και περιορισμούς τόσο στα τραγούδια μας όσο και στη γενικότερη στάση μας. Καταφέραμε να ακουστούμε σε ένα ευρύτερο κοινό μέσα στην Ελλάδα και έπειτα ξεφύγαμε από τα γεωγραφικά όρια όταν το video του «Κοιτάζοντας Πίσω» προβλήθηκε στο MTV. Εκείνη η στιγμή ήταν ένα σημαντικό πέρασμα από την τοπική σκηνή στο διεθνές κοινό. Είχαν προηγηθεί τα live στην Biennale της Βαρκελώνης και αργότερα η διαμονή μας στο Βερολίνο και η εμφάνισή μας στον 1ο Rock Μαραθώνιο με τους Cult και Metallica. Επίσης, τα δύο τελευταία άλμπουμ το "Σαν Τον Ήλιο" και τα "Άνθη Της Σιωπής", ακούστηκαν πολύ στο εξωτερικό και συνέτειναν στη παρουσία της μπάντας στη διεθνή σκηνή.

Αλήθεια, αν και έχουμε ξαναμιλήσει, δεν έτυχε να ρωτήσω πώς εμπνευστήκατε το όνομα του συγκροτήματος.

Το όνομα περιέχει μέσα του πολλές σημασίες. Μία απ’ αυτές έχει να κάνει με την αφοσίωση μας στη μουσική. Είναι μια στάση ζωής και δημιουργίας που υπάρχει σε κάθε στιγμή της κοινής μας πορείας. Από τη διαδικασία της σύνθεσης μέχρι την παρουσία μας στη σκηνή και την προσέγγιση κάθε νέας δουλειάς, κυριαρχεί η προτεραιότητα για ελευθερία και αυθεντικότητα. Μέσα στη μπάντα, ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλον να εκφράζεται χωρίς φίλτρα, χωρίς κανόνες, με την αλήθεια που έχει μέσα του ο καθένας. Αυτή η ανοιχτή, ουσιαστική συμφωνία είναι που κρατάει τη δημιουργικότητα ζωντανή και εξελισσόμενη. Από την αρχή, μας ενδιέφερε να χτίσουμε κάτι ανεξάρτητο, κάτι που να έχει βάθος και διάρκεια, έξω από περιορισμούς – είτε χρονικούς είτε υλικούς. Η μπάντα λειτουργεί πάντα μέσα σε ένα  πλαίσιο ελευθερίας όπου η μουσική μας γεννιέται αυθεντικά, χωρίς να χάνει ποτέ την ψυχή της.

Τι είναι για σένα επιτυχία;

Επιτυχία, για μένα, είναι πρώτα απ’ όλα η ικανότητα να εκφράζεις αληθινά όσα κουβαλάς μέσα σου — το βάθος της σκέψης, τη συγκίνηση, την εσωτερική αγωνία. Το να μπορείς να μεταγγίζεις αυτά τα στοιχεία μέσα στη μουσική με καθαρότητα και αυθορμητισμό. Όταν το αποτέλεσμα των βιωμάτων σου αποκτήσει μορφή και καταφέρει να αγγίξει τον ακροατή σε ένα διαισθητικό επίπεδο, τότε έχει επιτευχθεί κάτι ουσιαστικό και ένα τραγούδι ή ένα άλμπουμ μπορεί να λέγεται επιτυχημένο.

Σήμερα υπάρχει πραγματικά εναλλακτική κουλτούρα ή μήπως όλα έχουν ομογενοποιηθεί εξαιτίας της εξέλιξης του καπιταλιστικού συστήματος στο οποίο ζούμε όλοι;

Η αληθινή εναλλακτική κουλτούρα υπάρχει και εξελίσσεται, αλλά είναι πιο δύσκολο σήμερα παρά την ύπαρξη πολλών  μέσων και των κοινωνικών δικτύων, να τη διακρίνει και να την ανακαλύψει κανείς. Αυτό συμβαίνει εξαιτίας της υπερβολικής αλλά και ελεγχόμενης πληροφόρησης. Το σύστημα επιδιώκει διαχρονικά να ενσωματώσει ακόμα και την αντίσταση. Το διαφορετικό μετατρέπεται εύκολα σε προϊόν και μόδα. Η πληροφόρηση για την εναλλακτική κουλτούρα δεν αναπαράγεται εύκολα και πάντα γίνονται προσπάθειες να μην κυριαρχήσει. Ζει όμως μέσα σε ανθρώπους που δημιουργούν και αρνούνται να συμβιβαστούν με την επιφάνεια, που βλέπουν την τέχνη ως υπαρξιακή ανάγκη. Σ’ έναν κόσμο που όλα μοιάζουν,  είναι πράξη αντίστασης  να παραμένεις αληθινός.

Ποια είναι η γνώμη σου για την τεχνητή νοημοσύνη;

Κατανοώ ότι μπορεί να λειτουργήσει υποστηρικτικά, σε επίπεδο τεχνικό και να βοηθήσει ίσως τις επιστήμες, αλλά όταν αντικαθιστά την ανθρώπινη σκέψη και πρωτοβουλία, γίνεται αντίγραφο μιας εντύπωσης και  όχι απόρροια εσωτερικής αναγκαιότητας. Τότε οδηγούμαστε σε οπισθοδρόμηση και όχι πρόοδο. Σε ό, τι αφορά την καλλιτεχνική δημιουργία, αυτή είναι μια βαθιά προσωπική υπόθεση και δεν μπορεί να αντικατασταθεί από αλγόριθμους και συνδυασμούς πληροφοριών. Αν δεν υπάρχει συναισθηματικό υπόβαθρο και βίωμα, δεν υπάρχει ψυχή, αυθεντικότητα και όραμα.

Υπάρχει καλή και κακή τέχνη ή είναι όλα θέμα γούστου;

Υπάρχει τέχνη με βάθος, πόνο και αλήθεια, που είναι αποτέλεσμα υπαρξιακής ανάγκης και είναι αυτή που μεταμορφώνει τόσο τον δημιουργό όσο και τον θεατή-ακροατή. Υπάρχει και έκφραση θα την έλεγα- όχι τέχνη- εύκολη, επιφανειακή και ψεύτικη που αυτή τη στιγμή κυριαρχεί. To γούστο είναι κάτι που διαμορφώνεται από τις εταιρείες και τα μέσα, που δεν προτρέπουν το ευρύ κοινό να αναζητήσει το βάθος και την αυθεντικότητα αλλά κυρίως να καταναλώσει.

Τελικά γιατί η μουσική δεν άλλαξε τον κόσμο;

Η μουσική με την γενική της έννοια δεν έχει αλλάξει, ούτε και έχει σκοπό να αλλάξει τον κόσμο. Με εξαίρεση- για μένα- το Rock  που από τη γέννησή του  έως σήμερα υπήρξε πάντα ένας φορέας αλλαγής και επαναστατικότητας. Φύτεψε από την αρχή της δημιουργίας του αλλά ιδιαίτερα τις δεκαετίες του 60 και του 70, τους σπόρους μιας προσπάθειας μεταμόρφωσης του κόσμου. Μέσα στο πέρασμα του χρόνου εξελίχθηκε, άλλαξε μορφές, εμπορευματοποιήθηκε, όμως διατήρησε εκείνο το εσωτερικό κάλεσμα προς την απελευθέρωση — προσωπική και συλλογική. Το Rock στην ουσία του, ποτέ δεν ήταν απλώς μουσική. Ήταν και είναι πάντα μια πράξη αντίστασης, ένα κάλεσμα προς την εσωτερική αλήθεια και απελευθέρωση. Ίσως να μη βλέπουμε πάντα καθαρά το μέγεθος αυτής της επίδρασης, γιατί συχνά οι μεγαλύτερες αλλαγές δρουν υπόγεια, αλλά πάντα κάτι κερδίζεται σε μια πάλη που ουσιαστικά δεν έχει τελειώσει και συνεχίζεται.

Τι ετοιμάζεις αυτήν την περίοδο είτε στο δικό σου project είτε με τη Λευκή Συμφωνία;

Το Every Day I Die κυκλοφορεί ήδη σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες και από τη Dream Ritual σε συλλεκτικές, περιορισμένες εκδόσεις: έγχρωμο βινύλιο LP, digipack CD, κασέτα και ένα ειδικά σχεδιασμένο t-shirt με το ομώνυμο artwork.
Αυτή την περίοδο ασχολούμαι με την προώθηση του άλμπουμ, που έχει ήδη πολύ θετική ανταπόκριση.
Ένα νέο video ετοιμάζεται και θα κυκλοφορήσει σύντομα, ενώ προγραμματίζονται και οι πρώτες ζωντανές εμφανίσεις για την παρουσίαση του Every Day I Die.
Παράλληλα, ετοιμάζομαι να ξεκινήσω την ηχογράφηση νέου υλικού.
Κάποια από τα επόμενα βήματα της Dream Ritual αφορούν τη Λευκή Συμφωνία. Μέσα στο 2025, θα κυκλοφορήσει το βιβλίο με όλους τους στίχους που έχω γράψει — για τη μπάντα και για τον προσωπικό μου δίσκο— μαζί με ανέκδοτα ποιήματα, ενώ προγραμματίζονται και δύο αριθμημένες limited εκδόσεις δίσκων της μπάντας. H κυκλοφορία του "Άνθη της Σιωπής" σε CD και η έκδοση σε ένα CD του τρίτου ομώνυμου άλμπουμ μας στην ελληνική και ακυκλοφόρητη αγγλική εκδοχή του.

Το άλμπουμ "Every Day I Die" κυκλοφορεί σε όλες τις μεγάλες ψηφιακές πλατφόρμες και σε φυσική μορφή από την DREAM RITUAL.

Deluxe περιορισμένες εκδόσεις αριθμημένων έγχρωμων βινυλίων LP/ Digipack CD/ Cassette/ T-Shirt .
Official Store: https://dreamritual.gr/
Bandcamp: https://theodorosdimitriou.bandcamp.com/album/every-day-i-die

CREDITS:
Μουσική, Στίχοι: ΘΟΔΩΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Ηχογραφήθηκε από τον ΘΟΔΩΡΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ στο Dream Ritual Studio
THEODOROS: φωνή, synths, programming
Η φωνή ηχογραφήθηκε στο Soundflakes Recording Studio
Ο Έκτορας Τσολάκης έπαιξε και ηχογράφησε κιθάρα στο IIhd. FactoryII
Μίξη, Παραγωγή, Mastering:  Έκτορας Τσολάκης στο IIhd FactoryII
Εξώφυλλο & artwork, logo design, φωτογραφία: Melanie Merges-Dimitriou

Follow THEODOROS:
BANDCAMP: https://theodorosdimitriou1.bandcamp.com/
SPOTIFY: https://open.spotify.com/artist/33lFycdZoVYV18hgrX2wsT
YOUTUBE: https://www.youtube.com/channel/UCmrxUMIMT-tMyJ3BxmdUr4g
OFFICIAL SITE: https://theodorosdimitriou.net/
FACEBOOK: https://www.facebook.com/theodoros.d.dimitriou/
INSTAGRAM: https://www.instagram.com/theodoros.dimitriou/
TIKTOK: https://www.tiktok.com/@theodorosdimitriou.net

DREAM RITUAL Official Links:

OFFICIAL STORE: https://dreamritual.gr/
FACEBOOK: https://www.facebook.com/dreamritualgr/
INSTAGRAM: https://www.instagram.com/dream.ritual/
YOUTUBE: https://www.youtube.com/@DreamRitual
TIKTOK: https://www.tiktok.com/@dreamritual.gr