Poison Ruin: «Είστε πολύ πιο δυνατοί από όσο θέλουν να σας κάνουν να πιστέψετε. Μην το ξεχνάτε ποτέ!»

Οι Poison Ruin, το συγκρότημα που συνδυάζει μεσαιωνικές ατμόσφαιρες, punk και ποιητική αλληγορία, έρχονται για μια μοναδική εμφάνιση στο An Club την Πέμπτη 5 Ιουνίου, σε διοργάνωση της 10/10 Productions. Σε αυτήν την συνέντευξη που απάντησε ο Mac Kennedy, προσπαθούμε να συζητήσουμε για τα καλλιτεχνικά «ερείπια» της μπάντας, μέσα από προσεκτικά κατασκευασμένη δυστοπία τους, τις πολιτικές τους προεκτάσεις και τη φιλοσοφία πίσω από τον ήχο της μπάντας.

Γεια σας από την Ελλάδα. Ονομάζομαι Βαγγέλης και θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για το χρόνο σας να απαντήσετε σε αυτές τις ερωτήσεις. Δεν είμαι οπαδός των κλισέ ερωτήσεων, οπότε ας δώσουμε στο ελληνικό κοινό μια βαθύτερη ματιά στον ήχο και το όραμα του συγκροτήματος. Ο ήχος και το artwork σας επικοινωνούν μια μεσαιωνική-punk δυστοπία. Πόσο σκόπιμη είναι αυτή η σύγκρουση των εποχών; 

Πολύ σκόπιμη! Προσπαθούμε να μιλήσουμε για πολιτιστικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες που έχουν μυθική απήχηση. Συνθήκες που είναι συνεχώς εκδηλούμενα συμπτώματα της ανθρωπότητας σε όλη την ιστορία. Το «μεσαιωνικό» έχει συμβολική απήχηση ως μια σκοτεινή εποχή, αλλά αυτή η αίσθηση της «σκοτεινής εποχής» μπορεί να εφαρμοστεί σε οποιονδήποτε καιρό. Είναι ένα κλειδί που μπορεί να ανοίξει μια συγκεκριμένη διάθεση ή προοπτική. 

Υπάρχει μια έντονη αίσθηση παρακμής και επανάστασης στο έργο σας. Βλέπετε τη μουσική σας ως μια μορφή αντίστασης ή είναι περισσότερο μια ζοφερή αντανάκλαση του παρόντος; 

Περισσότερο το δεύτερο. Αλλά σκοπεύει να προσφέρει μια αίσθηση δύναμης. Η ιδέα είναι να αντικατοπτρίζει τη θλίψη και την απελπισία που προέρχεται από την παρακμή, αλλά να θυμόμαστε ότι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τινάξουμε τη σκόνη και να σηκωθούμε ξανά για να αντισταθούμε. 

Οι στίχοι σας συχνά μοιάζουν με μυστικές αλληγορίες. Είναι η ασάφεια ένα εσκεμμένο εργαλείο για να αφήνετε τους ακροατές να προβάλλουν το δικό τους νόημα, ή υπάρχουν συγκεκριμένες αφηγήσεις που κωδικοποιείτε; 

Συνήθως η πρώτη επιλογή. Προτιμώ να δείξω κάτι και να αφήσω τους ανθρώπους να ερμηνεύσουν το νόημα, παρά να τους πω τι πιστεύω εγώ ότι είναι σωστό. Μερικές φορές ένα τραγούδι ξεκινά από μια πιο προσωπική εμπειρία ή συναίσθημα, και χρησιμοποιώ το θέμα και τον «κόσμο» που επικαλείται το συγκρότημα για να μετατρέψω την εμπειρία σε κάτι ευρύτερο. 

Ο ήχος σας ισορροπεί μεταξύ ωμού πανκ ενέργειας και σχεδόν dungeon-synth υφών. Πώς αποφασίζετε πότε ένα τραγούδι χρειάζεται ατμόσφαιρα και πότε επιθετικότητα; 

Εξαρτάται. Μερικές φορές η ροή μιας ακολουθίας τραγουδιών κατά την ηχογράφηση το αποφασίζει αυτό. Για παράδειγμα, τα synth μέρη μπορεί απλώς να παρέχουν ένα διάλειμμα, ώστε τα δυναμικά μέρη να ανακτήσουν την αποτελεσματικότητά τους. Μερικές φορές μια μουσική ιδέα είναι πιο πολύπλοκη, αλλά θέλω να χτυπήσει δυνατά. Οπότε, κάνουμε την πιο απλή, επιθετική εκδοχή της ως συγκρότημα, αλλά χρησιμοποιούμε τα synth interludes για να παρέχουμε μια πιο μουσική/ατμοσφαιρική εκδοχή της ίδιας ιδέας. Προσπαθούμε να χρησιμοποιήσουμε τα δύο στυλ σε συνδυασμό για να υποστηρίξουμε καλύτερα τις διαθέσεις και τη γενική μουσικότητα των τραγουδιών. 

Η παραγωγή στις ηχογραφήσεις σας φαίνεται σκόπιμα τραχιά αλλά και λεπτομερής. Θεωρείτε το lo-fi αισθητικό μια αναγκαιότητα, μια καλλιτεχνική επιλογή ή και τα δύο; 

Λίγο και τα δύο. Έχω κάποιες δυνατότητες ως ηχολήπτης, αλλά όταν ηχογραφώ μόνος μου, ο σκοτεινός ήχος μπορεί να βοηθήσει να καλύψει προβλήματα απόδοσης ή τεχνολογικούς περιορισμούς. Ωστόσο, ένας «lo-fi» ήχος μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί με μεγάλη επίδραση. Μπορείς να διαμορφώσεις πολλά όργανα σε ένα σύνολο πιο εύκολα. Έτσι, ο συνολικός ήχος μπορεί να είναι ονειρικός, μετά ξαφνικά κοφτερός και τραυματικός, και μετά ξαφνικά θαμπός αλλά δυνατός, σαν ένα ρόπαλο. Μου αρέσει όταν η μουσική γίνεται αφηρημένη στην ακρόαση. Όταν σε μεταφέρει σε μια ονειρική εμπειρία, αντί να σκέφτεσαι αυτό που ακούς ως ανθρώπους και όργανα. 

Υπάρχει μια έντονη DIY φιλοσοφία στο έργο σας, αλλά και μια κινηματογραφική ποιότητα. Αν μπορούσατε να συνθέσετε μουσική για μια ταινία, τι είδους ταινία θα ταίριαζε καλύτερα στη μουσική των Poison Ruin; 

Η εύκολη απάντηση θα ήταν μια μεσαιωνική/φανταστική επική ταινία! Δεν ξέρω, αγαπώ τον κινηματογράφο και τις μουσικές ταινιών. Αγαπώ επίσης την κλασική και την παραδοσιακή μουσική πολλών εποχών. Γράφω στον πίνακα σημειώσεων στο στούντιο μου μηνύματα σχετικά με το να επιτυγχάνει η μουσική το απαραίτητο αποτέλεσμα σε κάθε δεδομένη στιγμή, με τον τρόπο που κάνει ένας σκηνοθέτης. Όπως σε μια καλή ταινία τρόμου, όπως μια ταινία του John Carpenter, κάθε μέρος της ταινίας, από το σενάριο έως τη μουσική και τον φωτισμό, ωθεί τον θεατή σε μια συγκεκριμένη εμπειρία. Έτσι, με αυτή την έννοια, θα έλεγα ότι οι ταινίες είναι περισσότερο μια έμπνευση παρά η μουσική των ταινιών. 

Tο punk και το metal είχαν πάντα μια περίπλοκη σχέση με τα πολιτικά μηνύματα. Πιστεύετε ότι η ακραία μουσική είναι ακόμα ένα αποτελεσματικό μέσο για αντίδραση, ή έχει επιστρατευτεί από το σύστημα; 

Η ειλικρινής μου άποψη είναι ότι η ίδια η μουσική ίσως δεν είναι το καλύτερο μέσο για αντίδραση. Τουλάχιστον σύμφωνα με την εμπειρία μου. Αλλά αυτό που σκεφτόμαστε και αισθανόμαστε στη ζωή μας θα πρέπει να αντικατοπτρίζεται στη μουσική μας. Και έτσι θα πρέπει να υπάρχει μια πολιτική διάσταση. Δεν στοχεύουμε σε πλήρη διαφυγή. Αλλά προσπαθούμε και να απολαύσουμε τον εαυτό μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τη μουσική ως ένα πολιτιστικό κέντρο γύρω από το οποίο μπορούμε να ασκήσουμε αντίσταση και να ενθαρρύνουμε/εμπλακούμε στην πολιτική. Σίγουρα πρέπει πάντα να το κάνουμε αυτό. 

Αν οι Poison Ruin μπορούσαν να ενσαρκώσουν έναν φυσικό χώρο (ένα μπαρ, ένα ερείπιο, μια αίθουσα συνεδριάσεων) που εκφράζει τη μουσική σας, πώς θα έμοιαζε; 

Μερικά ερείπια, καλυμμένα με δηλητήριο. 

Αν οι Poison Ruin έπρεπε να εξαφανιστούν αύριο, ποιο είναι το ένα μήνυμα ή συναίσθημα που θα θέλατε να αφήσετε στους ακροατές σας; 

Αυτό είναι πολύ δύσκολο! Είστε πολύ πιο δυνατοί από όσο θέλουν να σας κάνουν να πιστέψετε οι εκάστοτε εξουσίες, και τα περισσότερα πράγματα γύρω μας υπηρετούν να μας αποθαρρύνουν ή να μας αποσπούν από αυτή τη σκέψη. Μην το ξεχνάτε ποτέ! Να το υπενθυμίζετε ο ένας στον άλλον. 

Πιστεύετε ότι η τέχνη που δημιουργείται σε εποχές κοινωνικής κατάρρευσης πρέπει να προσφέρει παρηγοριά, ή ο σκοπός της είναι να αντικατοπτρίζει το χάος; 

Νομίζω ότι πρέπει να υπάρχουν και τα δύο. Οι άνθρωποι τείνουν φυσικά να αντικατοπτρίζουν το ένα ή το άλλο, συνήθως ένα μείγμα. Δεν νομίζω ότι έχει σημασία ποιο φαίνεται πιο «σωστό», χρειαζόμαστε και τα δύο, και τα δύο είναι αναπόφευκτα να υπάρχουν. 

Υπάρχει κάτι που πάντα θέλατε να εξερευνήσετε μουσικά αλλά δεν έχετε ακόμη την ευκαιρία; 

Μάλλον κάτι που θα έπρεπε να είναι ένα διαφορετικό project από τους Poison Ruin. Συμφωνική μουσική; Δεν ξέρω, μερικές φορές εύχομαι να μπορούσα να παίξω λίγο Bluegrass. 

Κάποιο μήνυμα για τους Έλληνες fan σας;   

Ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον σας, ευχαριστούμε που μας ακούτε. Φροντίστε ο ένας τον άλλον! 

Ευχαριστώ, 

Mac