Οι Αναφανδόν συστήνονται στο deBóp

Τις Αναφανδόν τις έχω παρακολουθήσει ζωντανά αρκετές φορές στο αγαπημένο Ραμόν. Είναι μέρος μιας ασταμάτητης και μόνιμα εκκολαπτόμενης σκηνής, που γεννιέται και μεγαλώνει σε κουτούκια, συνοικιακά μαγαζιά και φεστιβάλ, μακριά από τα φώτα των μεγάλων ΜΜΕ. Πρόκειται για μουσικούς και σχήματα που συνήθως καταπιάνονται με ένα ευρύ μουσικό φάσμα του ελληνικού πενταγράμμου, από το λεγόμενο έντεχνο μέχρι το προπολεμικό ρεμπέτικο. Στα αυτιά μου, πάντως, η Φανή Κάβουρα, η Φωτεινή Ρεντζή και η Αφροδίτη Μπόμπορα, έχουν τη δυναμική ενός ζεστού folk ήχου που εκπέμπεται μέσα από την ανάμιξη πολλών στοιχείων. Τις συνάντησα, φυσικά, στο Ραμόν, όπου εμφανίζονται κάθε Κυριακή και μου μίλησαν για την πορεία του γκρουπ που υπάρχει εδώ και 10 χρόνια, τις μουσικές τους ανησυχίες, τις πρωινές τους δουλειές και πολλά ακόμα.

Πώς ξεκίνησε η ιστορία σας;

ΦΩ : Ξεκινήσαμε πριν από 10 χρόνια. Γνώρισα την Αφροδίτη μέσω του τότε αγοριού μου που έκανε παρέα με τότε αγόρι της και έπαιζαν μουσική. Αποφασίσαμε να πιάσω εγώ την κιθάρα και η Αφροδίτη το ακορντεόν και ψάχναμε άτομο που παίζει μπουζούκι για να παίξουμε ρεμπέτικα και λαικά. Τότε, έτυχε να γνωρίσω τη Φάνη μέσω μιας φίλης, της Δανάης, που κάναμε το ίδιο μεταπτυχιακό και της πρότεινα να παίξει μαζί μας. 

Α : Εγώ της έλεγα τότε να μην μπει η Φανή, γιατί ήταν σε σχέση, ενώ εμείς είχαμε χωρίσει. Τελικά μπήκε στο σχήμα και χώρισε (γέλια). 

Πώς προέκυψε το όνομα; 

ΦΩ : Τα ονόματά μας έχουν μέσα πολλά α, φ και ο/ω. Χρειάστηκε, λοιπόν να βρούμε ένα όνομα την πρώτη φορά που παίξαμε δημόσια και αφού έπρεπε να "φανερωθούμε", επιλέξαμε το επίρρημα αναφανδόν που σημαίνει φανερά, απροκάλυπτα. 

Παίζατε πριν σε άλλα σχήματα;

ΦΑ : Ασχολούμασταν και οι τρεις με την κλασική μουσική πριν από τις Αναφανδόν. Εγώ με κλασική κιθάρα και τα κορίτσια με κλασικό πιάνο.

Α : Εγώ πήγαινα σε μουσικό σχολείο αλλά δε με βοήθησε καθόλου. Έπειτα, δεν ασχολήθηκα για χρόνια με τη μουσική, πήγα και στην Κύπρο να σπουδάσω και όταν γύρισα και άρχισα να δουλεύω ως συμβολαιογράφος, φρίκαρα με το πώς είναι οι συνθήκες όταν μεγαλώνουμε. Οι Αναφανδόν ήταν και είναι μια διέξοδος για μένα. 

Τι παίζει η καθεμία: 

ΦΩ : Εγώ φωνή, κιθάρα και λίγο ακορντεόν.

Α : Εγώ φωνή, ακορντεόν και λίγο κιθάρα (γέλια). 

ΦΑ : Εγώ φωνή, μπάντζο, φλάουτο και λίγο κιθάρα. 

Πώς χαρακτηρίζετε τη μουσική σας;

Α : Εμένα μου αρέσει που είπες ότι ακουγόμαστε σαν την Αρλέτα και φτιάχνουμε ένα μωσαικό με διάφορα που μας αρέσουν. 

ΦΑ : Αρχικά, παίζαμε μόνο παλιά ρεμπέτικα, στην πορεία πήγαμε στα παλιά λαικά ενώ πλέον έχουμε στο πρόγραμμά μας νέα λαικά, νησιώτικα κτλ.

Υπάρχουν άσχετα κομμάτια από τα γνωστά σας ακούσματα στο πρόγραμμά μας;

ΦΑ : Η Αφροδίτη έχει βάλει αρκετά βαλκανικά στοιχεία.

Α : Υπάρχει χώρος να βάλουμε πολλά πράγματα ανάλογα με το πώς νιώθουμε.

ΦΩ : Συνήθως, στο τέλος του προγράμματός, βάζει η καθεμία διαφορετικές πινελιές.  

Έχετε ανοίξει τη συναυλία της Ζαμάνη;

ΦΑ : Ναι, ανοίξαμε τη συναυλία της στο θέατρο Βράχων πριν από δύο χρόνια.

Ποια θεωρείτε τη σημαντικότερη στιγμή σας ως τώρα;

Α : Μία στιγμή που δε θα ξεχάσω ποτέ ήταν όταν πρόσφατα έχασα το σκυλάκι μου. Με πήρε ο κτηνίατρος την ώρα που παίζαμε, βγήκα να μιλήσω μαζί του και γυρίζοντας είπα στα κορίτσια να συνεχίσουν. Σιγά σιγά μας πήραν τα κλάματα και ήταν εντωμεταξύ στο πικ του προγράμματος. Στο πρώτο τραπέζι κατάλαβαν ότι κάτι είχε συμβεί και κάποια στιγμή το ανέφερα στο μικρόφωνο αλλά συνεχίσαμε. Ήταν μια στιγμή που ένιωσα αυτήν τη σύνδεση με τα κορίτσια.

ΦΩ : Όλες οι στιγμές που περνάς καλά, πολλαπλασιάζονται όταν είσαι μέλος μιας ομάδας. Πάντως το τελευταίο διάστημα δίνω έμφαση περισσότερο στις ηχογραφήσεις και τις δημιουργικές στιγμές, δηλαδή στην ώρα που πρωτοακούμε τα δικά μας κομμάτια. 

ΦΑ : Εγώ συμφωνώ με τα κορίτσια και θα προσθέσω τις συναντήσεις μας με αναγνωρισμένους ανθρώπους του χώρου που μας έχουν καλέσει στον χώρο τους. Μπορεί να μην τρέχουμε τόσο το κομμάτι του πρόμο αλλά κάθε τόσο έρχονται τέτοιες συναντήσεις που μας γεμίζουν με εμπειρίες. Π.χ. πέρυσι ανοίγαμε τις εμφανίσεις του Χρήστου Νικολόπουλου με την Πίτσα Παπαδοπούλου και τον Στέλιο Διονυσίου στο Περιβόλι του Ουρανού ή δεν ξεχνάμε την υποστηρικτή διάθεση του Μπέζου και του Παπαδόπουλου που μας κάλεσαν στις εκομπές τους. Επίσης, μου έχει μείνει η φορά που παίξαμε στο Μέγαρο Μουσικής της Σμύρνης που ήταν η επέτειος των ανταλλαγέντων και το κλίμα ήταν πολύ μυσταγωγικό και συγκινητικό.

Γιατί έχετε δισκογραφήσει ελάχιστα ενώ έχετε τόση πείρα πια;

ΦΑ : Μας πήρε καιρό στο να βγάλουμε ρεπερτόριο και να παίζουμε. Όταν επήλθε ένας κορεσμός, πήγαμε στη δημιουργία.

ΦΩ : Είναι δύσκολο να υπάρξει συντονισμός πολλών ατόμων, ειδικά όταν δεν έχεις μάνατζερ. Το καλό είναι ότι μας βοηθούν πάντα οι φίλοι μας. 

Α : Άσε που η διαδικασία εκμάθησης ενός οργάνου και γενικά όλες οι διαδικασίες σχετικά με τα live, παράλληλα με την καθημερινότητα, χρειάζονται κόπο και χρόνο. 

Πώς προλαβαίνετε ενώ έχετε πρωινές δουλειές και πώς διατηρείτε την ισορροπία μεταξύ σας;

ΦΑ : Κάνουμε διαλείμματα ανά καιρούς, ειδικά στις διακοπές. Πάμε αρκετά ταξίδια και αυτό μας βοηθάει να επανερχόμαστε δρυμήτερες και ορεξάτες. 

Θα κυκλοφορήσετε σύντομα κάτι;

ΦΩ : Έχουμε κυκλοφορήσει κάποια κομμάτια στο Spotify και τώρα ετοιμάζουμε δύο video clip από αυτά ενώ έχουμε ήδη κυκλοφορήσει κάποια εξ αυτών.

Θα θέλατε να συνεργαστείτε με κάποιον παραγωγό ή μάνατζερ;

ΦΩ : Εμένα μου αρέσει που τα κάνουμε όλους στους ρυθμούς μας, αργά αλλά διασκεδαστικά. Φοβάμαι ότι υπό άλλες συνθήκες θα χάναμε αρκετά τον χαρακτήρα μας. Βέβαια, αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να επιταχύνει τις διαδικασίες χωρίς να παρεμβαίνει στο έργο μας, αυτό θα ήταν ευπρόσδεκτο.

Θα θέλατε να ζείτε μόνο από τη μουσική;

Α : Αν έπρεπε να παίζουμε καθημερινά για να βιοποριστούμε, εγώ δε θα ήθελα.

ΦΑ : Νομίζω πως για μια γυναίκα, δεν είναι πολύ εύκολο να ζεις για πάντα έτσι. Αν θέλεις να κάνεις οικογένεια, είναι δύσκολο να συντηρηθείς μόνο από αυτό, ειδικά σε έναν χώρο που η πλειοψηφία είναι άνδρες. 

Τι βιώνετε όταν παίζετε;

Α : Εμένα μου αρέσει πολύ η επικοινωνία με τα κορίτσια αλλά και με το κοινό.

ΦΩ : Εγώ τη βρίσκω όταν παίζω. Μπορεί να υπάρξουν όμως φορές που είμαι πεσμένη και αρκετά αγχωμένη, παραπάνω από ό,τι θα έπρεπε και με συνεφέρουν τα κορίτσια.

ΦΑ : Συνήθως αυτό που ζούμε είναι απογειωτικό. Έχω καταλάβει ότι όσο καλύτερα είμαστε εμείς, τόσο περισσότερο θα το εισπράξει ο κόσμος. 

Αισθάνομαι ότι υπάρχουν φορές που το ελληνικό τραγούδι υποτιμάται όταν συνδυάζεται μόνο με γλέντι, φαγητό και ποτό. Λες και πρέπει με το ζόρι να τα σπάσεις κατά κάποιον τρόπο!

Α : Είναι φορές που ο κόσμος όντως αδιαφορεί για κάτι αργόσυρτο. Συνήθως, οι ιδέες μας χώνονται σε ένα πιο διασκεδαστικό πλαίσιο. Μπορεί αυτό να οφείλεται στο ότι διασκεδάζουμε πολύ εμείς οι ίδιες και αυτό παρασύρει τον κόσμο! 

ΦΩ : Πάντως η διασκέδαση μπορεί να υπάρξει και με αργές μελωδίες. Έχουν και αυτές την έντασή τους. Η αλήθεια είναι πως φέτος, που παίζουμε σε έναν χώρο, που δεν είναι αμιγώς ταβέρνα ή κάτι τέτοιο, μου αρέσει πολύ!

ΦΑ : Αν και παθαίνουμε ψυχαναγκασμούς, προσπαθούμε με τα χρόνια να ενσωματώσουμε διάφορα στοιχεία που μας γεμίζουν σε ένα τετράωρο πρόγραμμα ώστε να είναι και οι δύο πλευρές ευχαριστημένες. 

Πού παίζετε αυτήν την περίοδο;

ΦΑ : Κάθε Κυριακή είμαστε στο Ραμόν. Είμαστε πολύ χαρούμενες που δουλεύουμε σε έναν χώρο με τέτοια υπέροχη αύρα, σε ένα τέτοιο ελευθεριακό περιβάλλον που δημιουργείται και από τη Μελίνα που είναι ιδιοκτητρία αλλά και τα υπόλοιπα παιδιά του μαγαζιού. Αυτό μας κάνει να ξεδιπλωνόμαστε και να παίζουμε ελεύθερες. Πάντως για τα live μας μπορεί κάποιος να ενημερωθεί από τις σελίδες μας σε instagram και facebook. Έχουμε και έναν στόχο για φέτος. Θέλουμε να γιορτάσουμε τον Μάρτιο τα 10 χρόνια Αναφανδόν, όπου θα έχουμε διάφορες εκπλήξεις.

Ακούτε κάτι συγκεκρίμενο αυτήν την περίοδο;

ΦΑ : Μου αρέσει πολύ ο Δημήτρης Μπάκουλης και πιστεύω ότι υπάρχει μια πολύ δυνατή νέα λαική σκηνή. Όμως, πάντα, με διατρέχουν και κλασικά ακούσματα από πολλά είδη, τα οποία καταλαβαίνω ξανά και ξανά. 

ΦΩ : Υπάρχει πολλή κινητικότητα στη σκηνή και είναι κρίμα να φθάνει κάποιος 40 ετών για να αποκτά μια αναγνώριση και να τον αποκαλούν κιόλας νέο δημιουργό. Για παράδειγμα, η Σεμέλη Παπαβασιλείου και ο Βασίλης Κορακάκης, είναι δύο μουσικοί που αξίζουν να πάρουν παραπάνω χώρο πέρα από το YouTube. Υπάρχουν καλλιτέχνες που δεν προβάλλονται στο ευρύ κοινό και τους ξέρουμε μόνο όσοι ασχολούμαστε με τα καλλιτεχνικά εκ των έσω. Δυστυχώς δεν μπορείς να καταλάβεις το σήμερα ακούγοντας ραδιόφωνο!

Α : Στο ραδιόφωνο ακούς όλο τα ίδια εδώ και χρόνια! Εμένα πάντως μου αρέσει πολύ η Νεφέλη Φασούλη που δεν την πετυχαίνω ποτέ στο ραδιόφωνοή τουλάχιστον δεν παίζει με τη συχνότητα που πιστεύω πως της αξίζει. Κατά τα άλλα, ακούω και εγώ διάφορα ανάλογα με τη φάση. Π.χ. τις προάλλες πήγα να δω τη Νέκυια του Αγγελάκα, που μου άρεσε πολύ και αυτήν την περίοδο τον ακούω πάλι πολύ με αφορμή αυτό. 

Παίζετε συχνά εκτός επαρχίας;

ΦΑ : Μας αρέσει να συνδυάζουμε τη μουσική με τις εκδρομές μας, οπότε τα καλοκαίρια παίζουμε σε διάφορα νησιά και γενικά είμαστε ανοιχτές σε εξορμήσεις. Τα τελευταία χρόνια έχουμε φάει κόλλημα με την Ανάφη!

Τι θέλετε να πείτε για το κλείσιμο;

ΦΩ : Ευχαριστούμε πολύ τον Θοδωρή Καρέλα που έχει γράψει τη μουσική από το κομμάτι "Αγιόκλιμα" που είναι σε στίχους Κωστή Παλαμά, τον Βασίλη Μασαλά που έχει γράψει στίχους και μουσική για το πρώτο μας κομμάτι, που λέγεται "Ούτε περίπου ούτε σχεδόν", τον Νίκο Οικονομίδη που μας άφησε να "πειράξουμε" το Γλέντι και τους μουσικούς που συνεργαστήκαμε για να ηχογραφήσουμε το υλικό μας ως τώρα.