Ο Γιώργος Χρυσοστόμου μας μιλάει για τα φετινά του σχέδια

Ο Γιώργος Χρυσοστόμου πολυτάλαντος και πολυπράγμων, επιστρέφει στο θεατρικό σπίτι των δυο τελευταίων χρόνων του. Το θέατρο Πόρτα με πλούσιο πρόγραμμα, που αφορά σε όλους του τομείς της καλλιτεχνικής δημιουργίας, κάνει την έναρξή του αύριο με την παράσταση που αγαπήσαμε και ξεχωρίσαμε: το ταραντινικό Mojo, αυτά τα τρελά αγόρια με τη ροκαμπίλι διάθεση, το ξέφρενο χιούμορ, τη βωμολοχία και τα στιλάτα χτενίσματα και συνεχίζει με τις Σκοτεινές γλώσσες του Άντριου Μποβέλ (και τα δυο σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου). Για αυτά μιλήσαμε μαζί του κι όχι μόνο. Απολαύστε τον!!!

-Πως κρίνεις τη δεύτερη χρονιά στο θέατρο Πόρτα, σε αυτό το εγχείρημα, έπειτα από την εμπειρία της πρώτης;

Γ.Χ: Είναι ένα ρομαντικό, αλλά πραγματοποιήσιμο εγχείρημα. Δουλεύουν όλοι στα πόστα τους με μεγάλη δυσκολία, έχει ψυχολογικό κόστος, αλλά θέλει χρόνο. Το Πόρτα είναι σε ένα δύσκολο γεωγραφικά σημείο της πόλης και πρέπει ο κόσμος να μάθει να φεύγει από το κέντρο. Πέρσι ακούγαμε για παράδειγμα, ότι από τα -πάνω από τη Μεσογείων- προάστια, ο κόσμος θεωρούσε το Πόρτα ως ενδιάμεσο θέατρο ανάμεσα σε εκείνους και το κέντρο. Και ερχόταν. Πιστεύω λοιπόν ότι θα πάει καλά.

-Το άνοιγμα προς λιγότερα γνωστά έργα, ανάμεσα στο κλασικό και το μοντέρνο, είναι μια πρόκληση τόσο για τους ηθοποιούς όσο και για το κοινό. Ποια η ανταπόκριση απέναντι σε αυτόν τον πειραματισμό (τόσο από την πλευρά του ηθοποιού αλλά και του κοινού);

Γ. Χ.: Είναι πρόκληση αλλά και απελευθέρωση ταυτόχρονα, καθώς δεν έχεις να παλέψεις με κανένα φάντασμα από το παρελθόν. Ο Θωμάς και ενστικτωδώς αλλά και συνειδητά, δεν επιλέγει πάρα πολύ παιγμένα έργα. Από τη μια αυτό μου αρέσει, από την άλλη βεβαίως και θα ήθελα να παίξω κάποια κλασικά έργα. Ο κόσμος ακολουθεί και αρέσκεται σε αυτό, αν και δεν νομίζω να το αντιλαμβάνεται, όπως εμείς. Όταν δεν γνωρίζεις λεπτομέρειες και το πώς λειτουργεί το πράγμα από μέσα, έρχεσαι και διασκεδάζεις. Πάντως δεν έχουμε ακούσει αρνητικά σχόλια για το ρεπερτόριο από το κοινό.

-Στη νεα σεζόν που ξεκινάει αύριο με την επανάληψη του Μότζο, ακολουθούν οι «Σκοτεινές γλώσσες». Εκεί ποιος είναι ο ρόλος σου;

Γ. Χ.: Εγώ υποδύομαι τον άντρα. Οι ρόλοι είναι μοιρασμένοι με τον Χρήστο Λούλη. Ουσιαστικά είναι σα να μιλάει ένας άνθρωπος και παρουσιάζονται και οι δύο του πλευρές. Ο καθένας μας παίζει την άλλη πλευρά του ίδιου ανθρώπου. Το ίδιο συμβαίνει και με τους γυναικείους ρόλους. Είναι ένα έργο πολύ ενδιαφέρον ως προς τη δομή του. Ο συγγραφέας δομεί έτσι την πλοκή του έργου, ώστε να γίνεται μαγική. Θα γίνει μια πάρα πολύ καλή δουλειά.

-Το Μότζο, μια αγαπημένη παράσταση της χρονιάς που πέρασε, πήγε πολύ καλά κι επαναλαμβάνεται. Η γνωστή πλέον αντροπαρέα επιστρέφει για λίγες παραστάσεις. Αν μπορούσες ποιον ρόλο θα επέλεγες, εκτός από τον Πότς;

Γ. Χ.: Το Μπέμπη ήθελα να παίξω. Αν και ο Θωμάς με προόριζε για τον Μίκυ… Είχαμε βρεθεί σπίτι λοιπόν και του είπα ότι δεν θέλω να κάνω το σκληρό, τον αρχηγό και μου απαντάει ότι έχει έναν εξαιρετικό «βλάκα» που λέγεται Πότς και θα κάνεις αυτόν. Έτσι κι έγινε. Αλλά ο λόγος που ήθελα το Μπέμπη, είναι γιατί φαντασιώνομαι πως θα τον έκανα εγώ αυτόν το ρόλο. Βέβαια ο Παπαγεωργίου τον κάνει τέλεια!

- Έχεις μια διαχρονική και τα τελευταία χρόνια σταθερή συνεργασία με τον Θωμά Μοσχόπουλο. Αυτή η σταθερότητα αλλά και η καλλιτεχνική ματιά του, σου ανοίγει νέες προοπτικές; Πως γίνεται να συνεργάζεσαι σταθερά με ανθρώπους και παρόλα αυτά να μην αναλώνεσαι σε μανιέρες;

Γ. Χ.: Είναι αρχικά θέμα δικό μου και του σκηνοθέτη σε δεύτερη φάση. Κι εγώ το φροντίζω αυτό, για παράδειγμα εάν κάτι μου θυμίζει κάτι που έχω ήδη κάνει, προτιμώ να μην το επαναλάβω. Από την άλλη οι ρόλοι που μου δίνει ο Θωμάς είναι αρκετά διαφορετικοί μεταξύ τους. Η μανιέρα μπορεί να αποκτηθεί ουτώς ή άλλως, δεν έχει να κάνει απαραίτητα με μια σταθερή συνεργασία ή όχι. Μπορεί να δουλεύεις παντού και να έχεις αποκτήσει μανιέρα, επειδή έτσι βολεύει.

- Πέρσι είχαμε τα «κακά αγόρια με περίεργα ονόματα» σαν θεματική, φέτος είμαστε «σχεδόν αθώοι»… Είναι το φετινό μότο του θεάτρου Πόρτα, που έχει να κάνει και με τις «Σκοτεινές γλώσσες», έργο που ακροβατεί ανάμεσα στην αθωότητα και την ενοχή. Μαθαίνουμε κάποιον ποτέ ολοκληρωτικά;

Γ. Χ.: Καταρχάς δεν συμφέρει να ξέρεις όλη την αλήθεια για κάποιον και δεν χρειάζεται κιόλας. Το σωστότερο για να προστατέψεις τον άλλο είναι να μην του πεις όλη την αλήθεια σου, ούτε να σου πει κι εκείνος τη δικιά του. Δεν ξέρει κανένας τίποτα και για κανέναν, ούτε καν για τον ίδιο του τον εαυτό! Άρα, μάλλον δεν μαθαίνουμε ποτέ κανέναν ολοκληρωτικά.

-Περάσατε ένα έντονο καλοκαίρι στην την περιοδεία με την Ιφιγένεια στη χώρα των Ταύρων, από το πολύπαθο ΚΘΒΕ, με αρκετές δυσκολίες. Πως αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες, οικονομικές και τεχνικές, που αφορούν στη δουλειά σου;

Γ. Χ.: Πρακτικά μπορείς να δανειστείς χρήματα και να φιλοξενηθείς σε φίλους κι έπειτα βρίσκεις το αποκούμπι πάνω στη σκηνή την ώρα που παίζεις, κάνεις υπομονή και εφαρμόζεις το «η ισχύς εν τη ενώσει». Η κατάσταση ήταν δύσκολη, διότι αλλιώς είναι να ξέρεις ότι δεν έχεις συμβόλαιο και ό,τι γίνει και αλλιώς να έχεις και να μην πληρώνεσαι. Όταν μαθαίνεις ότι ο προηγούμενος διευθυντής έχει πάρει χρήματα κι έχει φύγει, αναπόφευκτα θυμώνεις. Από την άλλη αν κάτσεις μαζί του και σου προβάλλει τα επιχειρήματά του, θα βρει κι εκείνος σε κάποια σημεία το δίκιο του. Σίγουρα δεν θα το έκανα ξανά εύκολα.

-Πως αντιμετωπίζεις τη σκηνή;

Γ. Χ.: Η σκηνή είναι ένας ιδεατός αλλά ψεύτικος χώρος, στην οποία πάνω απελευθερώνεσαι ή εγκλωβίζεσαι ανάλογα με την περίσταση, την ηλικία και την εμπειρία. Είναι ένας χώρος άλλης διάστασης, που διαρκεί κάποιες ώρες. Τώρα το πόσο ωραία ή απολαυστικά «κολυμπάς» μέσα σε αυτή τη διάσταση, αυτό έχει να κάνει με τον καθένα ξεχωριστά. Εμένα ο φυσικός μου χώρος είναι το σπίτι μου και οι γλάστρες μου κι εκεί πιστεύω είμαι ακόμα καλύτερος από τη σκηνή!

-Ετοιμάζεις κάτι άλλο για το χειμώνα;

Γ. Χ.: Θα συνεχίσω με τους «Άγαμοι Θύται» από Νοέμβριο στο Άνοδος live stage και μάλλον μετά θα πάει και Θεσσαλονίκη, σε κείμενα ξανά της Δήμητρας Παπαδοπούλου. Μια επίσης ωραία συνεργασία που συνεχίζεται. 

Ευχαριστώ.

Τον ευχαρίστησα θερμά κι εγώ για την ευγένεια, την κατανόηση και το χρόνο που αφιέρωσε μέσα σε όλα αυτά που κάνει και πρόκειται να κάνει. Όποιος/α έχει διάθεση για θέατρο ας μη χάσει το Mojo που ξεκινάει αύριο για ελάχιστες παραστάσεις! Εμείς περιμένουμε και την καινούρια δουλειά και θα ενημερώνουμε όπως πάντα...

INFO:

Θέατρο Πόρτα, facebook.

Μεσογείων 59, Αμπελόκηποι

τηλ: 2107711333, 21077805118

*Οι φωτογραφίες είναι από το Mojo!