Η Μάγδα Κόρπη μας μιλάει για το «Φυλαχτό»!

Το μυθιστόρημα «Φυλαχτό» του Χιλιανού βραβευμένου συγγραφέα Ρομπέρτο Μπολάνιο, μεταφέρεται στη σκηνή, σε σκηνοθεσία της Μάγδας Κόρπη και ερμηνεία της Αγγελικής Παπαθεμελή, από τις 22 Νοεμβρίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη, για λίγες παραστάσεις,στο Θέατρο οδού Κυκλάδων «Λευτέρης Βογιατζής». Με αφορμή την παράσταση αυτή μιλήσαμε με την σκηνοθέτιδα Μάγδα Κόρπη! Απολαύστε την.

Φωτογραφία εξωφύλλου: Αναστάσιος Σκίκος

Φωτογραφίες εντός κειμένου: Karol Jarek

 

Πρώτη σκηνοθεσία και μεταφέρεις στη σκηνή ένα μυθιστόρημα του σπουδαίου R. BOLANO το «Φυλαχτό». Γιατί επιλέγεις να ξεκινήσεις με μια μεταφορά λογοτεχνικού έργου;

Κατά κάποιο τρόπο με επέλεξε εκείνο.  Διαβάζοντας το βιβλίο συνδέθηκα προσωπικά με τον πυρήνα του. Η διαδρομή της ηρωίδας, μια διαδρομή από το σκοτάδι στο φως σύμφωνα με την δική μου ερμηνεία,  μ' έκανε να αναζητήσω για καιρό την κατάλληλη φόρμουλα ώστε να μοιραστώ αυτό που διάβασα. Η ανάγκη της μεταφοράς της εμπειρίας που αποκόμισα ως αναγνώστρια με οδήγησαν στην μεταφορά του Φυλαχτού στη σκηνή.

Μίλησε μας για το «Φυλαχτό» σαν κείμενο: τι ήταν αυτό που σου δημιούργησε την ανάγκη να το αναπαραστήσεις στη σκηνή;

 Η συγκίνηση που μου προκαλεί το κλίμα του Φυλαχτού, η προσωπική ιστορία της ηρωίδας μέσα στην μεγάλη Ιστορία των γεγονότων του  1968, η αίσθηση του φόρου τιμής  που αποτίει ο συγγραφέας στη  γενιά του, το ύφος και εν γένει το ξεχωριστά ποιητικό σύμπαν του συγγραφέα, μ’ έκαναν να επιθυμώ να μοιραστώ την ιστορία της Αουξίλιο. Και παρότι μεσολάβησαν γεγονότα, ανατροπές, lockdown,  η Αουξίλιο Λακουτύρ -η αινιγματική ηρωίδα του Ρομπέρτο Μπολάνιο και μητέρα της Μεξικανικής ποίησης-  στρογγυλοκάθισε στην καρδιά μου.

Με ποιο τρόπο θα προσεγγίσεις σκηνοθετικά αυτόν το μονόλογο;

Οραματιζόμενη την ηρωίδα ως ένα φλεγόμενο άγαλμα, ένα σώμα στερεωμένο στο κενό, όπου διασχίζει μικρά βηματάκια για βγει από το σκοτάδι στο φως, και παίρνοντας ως αρχή την δαιδαλώδη υφή του έργου, η σκηνοθεσία μου στόχευσε στο να βγει ανάγλυφος ο σύνθετος λόγος, αλλά και στην αποτύπωση της αίσθησης των σχεδόν διάφανων μετατοπίσεων του σώματος· ενός  σώματος «εντοιχισμένου» στα γεγονότα και τη μνήμη. Σ' έναν μη-τόπο, σ' ένα σκηνικό περιβάλλον που ομοιάζει με καθρέφτη, η ηρωίδα συναντά τα θραύσματα της ιστορίας της, εκεί που επιπλέουν όλα τα χωροχρονικά σημεία.

Η Αουξίλιο Λακουτύρ είναι η Αγγελική Παπαθεμελή.  Είναι η μητέρα της ποίησης του Μεξικού. Μίλησε μας λίγο για την πρωταγωνίστρια τόσο στο μυθιστόρημα όσο και στην δική σας εκδοχή.

Η  τρυφερή αντι-ηρωίδα Αουξίλιο Λακουτύρ, με τις σκισμένες κάλτσες της, με τα άσπρα σοσόνια της, με το κάθε μέρα λιγότερο ξανθό και περισσότερο άσπρο μαλλί της, με τα μάτια της που εξερευνούσαν τη νύχτα της Πόλης του Μεξικού, ερμηνεύεται από την διάφανη Αγγελική Παπαθεμελή. Ακολουθώντας την αίσθηση μου για το κείμενο, τον συγγραφέα, τους ποιητικούς κυματισμούς του λόγου, το θυμικό μου, παρέμεινα πιστή στον ψυχισμό της ηρωίδας του βιβλίου.

Τι φέρνει αυτήν την παράσταση στο σήμερα; Τι έχει να πει στον θεατή που θα δει την αναπαράσταση αυτή;

Οι ιστορίες-θραύσματα, το ποιητικό σύμπαν του Ρ. Μπολάνιο κι ο προσωπικός, ανυπεράσπιστος τόνος αφήγησης της ηρωίδας, μιας αντί-ηρωίδας που με όλη της την καρδιά εναντιώνεται στη λήθη και εξυψώνει τη ζωή, φέρνουν την παράσταση στο θεατή του σήμερα.

Ποια είναι το πιο δυνατά ιδεολογικά σημεία που ξεχώρισες στο βιβλίο και θέλεις να μεταφερθούν στο κοινό;

Το έργο, εκτός της  πολιτικής του διάστασης -αναφερόμενο στα γεγονότα που έλαβαν χώρα το 1968 στο Μεξικό-  και τον ξαφνικό εγκλεισμό της ηρωίδας για πολλές ημέρες μέσα στις τουαλέτες της σχολής Φιλολογίας και Φιλοσοφίας του αυτόνομου Πανεπιστημίου του Μεξικού, πραγματεύεται μέσα από διάφορες πτυχές την αγάπη. Ξεχωρίζω την αγάπη ως θέση.

Σημαντικό ρόλο στο μυθιστόρημα διαδραματίζει η μουσική. Στην παράσταση τη μουσική έχει αναλάβει ο Παύλος Παυλίδης. Μίλησέ μας για το ρόλο της μουσικής και του τραγουδιού στο έργο και την απόδοση του Παύλου Παυλίδη στην θεατρική εκδοχή αυτού.

Η μουσική και ο ήχος του Παύλου χαρίζουν στο Φυλαχτό θεατρικές και τρυφερές θερμοκρασίες. Στην παράσταση μας, η μουσική, άλλοτε ως αέρας της Πόλης του Μεξικού, άλλοτε ως λήθη, άλλοτε ως προγνωστικά για το μέλλον των βιβλίων του 20ου αιώνα, συνοδεύουν και συνομιλούν με τη σκέψη της Αουξίλιο.

Αν μπορούσες να πεις ένα απόσπασμα από το βιβλίο, ποιο μέρος της Αθήνας θα επέλεγες και γιατί;

Θα επέλεγα τη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, τιμής ένεκεν στην ιστορία της  ποιήτριας Alcira Soust Scaffo, οικογενειακής φίλης του Ρ. Μπολάνιο και πηγή έμπνευσης της ηρωίδας του Φυλαχτού, Αουξίλιο Λακουτύρ. 

Ευχαριστούμε πολύ τη Μάγδα Κόρπη για την συνέντευξη και ευχόμαστε ολόψυχα κάθε τύχη στο «Φυλαχτό» της!

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ