«Αντισταθείτε στον φόβο», φωνάζει ο Σταύρος Μητρόπουλος τώρα που οι Dirty Granny Tales έχουν επιστρέψει στη σκηνή

Ο Σταύρος Μητρόπουλος είναι ο πυρήνας των Dirty Granny Tales. Εδώ και χρόνια, έχει σχηματίσει ένα σκοτεινό, αλλόκοτο και ατμοσφαιρικό παραμύθι όπου η «Βρώμικη Γιαγιά» παίρνει τα ηνία και ρουφάει τα πάντα με την τρομακτική της αύρα, μέσα σε έναν καταιγισμό μουσικοθεατρικών συναπαντημάτων. Το σχήμα έχει επιστρέψει για τα καλά, με περιορισμένο αριθμό παραστάσεων στο Ίδρυμα Κακογιάννης αλλά ετοιμάζει και τα επόμενά του σχέδια, έπειτα από παύση 5 ετών. Ο Σταύρος Μητρόπουλος μας μίλησε για όλα αυτά... 

 

Θα ήθελα να μου πεις λίγα λόγια το πώς ξεκίνησε αυτό το project που ονομάζεται “Dirty Granny Tales”.

 Ήταν γύρω στο 2005 που άρχισα να γράφω κάποια κομμάτια μόνο για πειραματικούς λόγους. Δεν είχα κανένα πλάνο να φτιάξω project. Ο ενθουσιασμός φίλων και γνωστών που τους έβαλα να ακούσουν αυτά τα κομμάτια, ήταν το κίνητρο να το δω πιο σοβαρά. Το πρώτο βήμα ήταν να συνεργαστώ με έναν πολύ καλό κιθαρίσταν τον Στέλιο Μίχα, με τον οποίο γνωριζόμασταν καλά και από άλλες συνεργασίες. Αφού ολοκληρώθηκε το μουσικό σχήμα, βλέπαμε πως θα του ταίριαζε να έχει και κάτι πιο θεατρικό επί σκηνής. Τον Μάρτιο του 2006 κάναμε την πρώτη μας παράσταση στο θέατρο Φούρνος. Από τότε μπορώ να πω πως τη Βρώμικη γιαγιά τη βλέπω σαν παιδί μου. Υπάρχει μια δέσμευση

 Γιατί συγκεκριμένα έχει να κάνει με τη «Βρώμικη Γιαγιά»;

 Στην αρχή σκεφτόμουν ονόματα που να έχουν κάποια σχέση με άλλες διαστάσεις μιας και τα παραμύθια μας πάνε σε άλλους αλλόκοτους κόσμους. Ήθελα όμως κάτι πιο άμεσο. Τα έβαλα κάτω λοιπόν και είπα… Είμαστε αφηγητές των παραμυθιών, Σε αυτόν τον ρόλο, η πρώτη εικόνα που μου έρχεται στο μυαλό είναι η γιαγιά μπροστά από το τζάκι πλέκοντας ένα κασκόλ,με μια γάτα να παίζει με το κουβάρι,τα πιτσιρίκια μπροστά της να την παρακολουθούν, όσο αυτή λέει αυτά τα παραμύθια. Στις δικές μας ιστορίες υποβόσκει κάτι υποχθόνιο, ίσως μερικές φορές ο ακροατής να νιώσει και λίγο άβολα, μιας και ο στόχος μας είναι να γίνουμε καθρέφτης της ψυχής και να φανερώσουμεμια πιο σκοτεινή, βρώμικη πλευρά της. Και έτσι μου ήρθε αυτό το όνομα. Έχει επίσης και μια ειρωνεία, κάτι το οποίο ταιριάζει στην αισθητική μας.

 Εσύ ο ίδιος, που είσαι ο ιθύνων νους της ιστορίας, πώς καταπιάστηκες με τόσες διαφορετικές μορφές τέχνης;

 Εκτός από μουσικός είμαι και εικαστικός, οπότε ήθελα να το εκμεταλλευτώ κι αυτό. Επίσης, με βοηθούσε να έχω μια πιο σφαιρική εικόνα του project. Aλλά θεωρώ πως άμα συνδυάζονται οι τέχνες με ωραίο τρόπο πάντα έχει ενδιαφέρον.

 Υπάρχει μία από αυτές που σε εκφράζει περισσότερο;

 Θα μπορούσα να πω η μουσική. Αλλά αμέσως μετά σκέφτομαι το κουκλοθέατρο πάει πίσω δηλαδή; Όχι, καθόλου. Η κινησιολογία των χαρακτήρων είναι επιπλέον κάτι που με ιντριγκάρει. Και μιας και λέω για κίνηση, το animation είναι μια ακόμη πολύ ενδιαφέρουσα διαδικασία. Πάντως, άμα είναι να δώσω μια απάντηση , θα πω τη μουσική μόνο και μόνο επειδή παίζω κάθε μέρα όλη μέρα.

Ποιος είναι ο Σταύρος Μητρόπουλος στην καθημερινότητά του και πόση σχέση έχει με τη μορφή που βλέπουμε στη σκηνή;

 Όπως ανέφερα και πριν, παίζω πολλή μουσική και ετοιμάζω κι άλλα projects. Εκτός αυτού, έχω λατρεία με τη θάλασσα, το καλό φαΐ, και τις καλές παρέες. Έχω φίλους που γνωριζόμαστε χρόνια. Παλιότερα νόμιζα πως αυτό ίσχυε για όλο τον κόσμο μέχρι που διαπίστωσα πόση μοναξιά υπάρχει γύρω μου. Ευτυχώς περιβάλλομαι από ανθρώπους που χαίρονται με το καλό μου. Το λέω γιατί τον φίλο τον βλέπεις στις καλές σου μέρες! Έτσι λοιπόν και η Dirty Granny απαρτίζεται από κάποια πλάσματα που υποδυόμαστε επί σκηνής. Ο ένας συμπληρώνει τον άλλον, θέλουμε όλοι μας να είμαστε δυνατές παρουσίες στη σκηνή. Η βρώμικη γιαγιά έχει πολύ δυνατά αντισώματα στην ασθένεια του εσωτερικού ανταγωνισμού. Το ίδιο το project, λοιπόν, μας έχει κάνει να είμαστε εξαρτημένοι από τους ρόλους μας. Είναι μέρος της προσωπικότητα μας. Απλά έχουμε τη δυνατότητα να εκφραστούμε έτσι μόνο στο θέατρο. Τα 5 χρόνια παύσης μας στέρησαν ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μας.

Είναι το θέαμα μια πιο άμεση και ίσως καμουφλαρισμένη διαδικασία που μπορείς να επικοινωνήσεις αυτά που φέρεις μέσα σου;

 Κατά την άποψη μου, η τέχνη είναι μορφή έκφρασης. Αν δε σε ενδιαφέρει να επικοινωνήσεις με αυτό το μέσο είτε είναι θέαμα είτε κάποιος πίνακας κλπ, τότε είσαι απλά ένας διασκεδαστής ή κάποιος που κάνει κόπια κάτι που ίσως θαυμάζει. Αν το έργο δεν έχει κάτι από τον εσωτερικό κόσμο του ίδιου του δημιουργού, δεν αναπνέει, είναι νεκρό.

 Υπάρχει φως στο σκοτάδι και το αντίθετο;

 Πώς να νιώσεις τη χαρά αν δεν έχεις νιώσει τη λύπη, τη δύναμη χωρίς την αδυναμία, το όμορφο χωρίς το άσχημο κλπ. Η ομορφιά της ζωής χρειάζεται και τις αντιθέσεις της.

 Ωστόσο, στην Ελλάδα το σκοτάδι αντιμετωπίζεται κάπως «περίεργα».

 Πώς να νιώσεις το σκοτάδι αν δεν έχεις νιώσει το φως; Είμαστε μια χώρα πολύ φωτεινή σε σχέση με τη βόρεια Ευρώπη. Αυτό σημαίνει πως το σκοτάδι έχει μια έντονη ατμόσφαιρα στην ψυχή του Έλληνα. Δεν τον αφήνει καθόλου αδιάφορο. Απλά πολλές φορές δε θα δώσει την ευκαιρία να το γευθεί. Ξέρω πολύ κόσμο που ήξερε τη δουλειά μας και δεν έπαιρνε την απόφαση να έρθει να το δει, γιατί το σκοτάδι ήταν κάτι σαν ταμπού. Μόλις όμως ήρθαν, το απόλαυσαν τουλάχιστον οι περισσότεροι.

Θα είχε νόημα ένας κόσμος χωρίς καθόλου φόβο;

Ο φόβος είναι ένα ένστικτο. Το χρειαζόμαστε για να προστατευτούμε. Αν το δούμε έτσι, έχει μια υπόσταση. Όταν ο φόβος γίνεται εργαλείο χειραγώγησης όμως, τότε οι κοινωνίες χάνουν τη συλλογική τους συνείδηση, η αρμονία εξασθενεί, σε ένα άρρωστο περιβάλλον. Όχι δεν έχει κανένα νόημα αυτός ο φόβος

Είναι η αρνητική κριτική κάτι που σε ενδιαφέρει;

Θεωρώ πως από συναισθηματική νοημοσύνη τα πάω σχετικά καλά. Οπότε κάπως μπορώ να διακρίνω την ειλικρίνεια σε μια κρτική. Ένας περφόρμερ μπορεί να αισθανθεί την ενέργεια του κόσμου την ώρα που είναι στη σκηνή. Μέχρι τώρα το feedback που εισπράττουμε είναι πολύ θερμό. Δε θα μπαίναμε στη διαδικασία να κάνουμε τόσο μεγάλες ανεξάρτητες παραγωγές, αν δεν λαμβάναμε τέτοια αποδοχή. Έχω αποδείξει ότι δεν ακολουθώ περπατημένους δρόμους. Αυτό πάντα έχει ένα μεγάλο ρίσκο. Παρόλα αυτά με ενδιαφέρει πολύ να αρέσει αυτό που κάνω. Τα σχόλια τα συλλέγω και τα κατανομώ. Πολλές φορές το αρνητικό είναι το θετικό από κάποιον άλλον. Με μια λογική στατιστικής μπορώ να δω την εικόνα του έργου μέσα από τα μάτια του κοινού. Πάντως γενικά ως άνθρωπος, θέλω την αρνητική κριτική για να εξελίσσομαι, αρκεί να μην νιώσω ότι είναι κακοπροαίρετη.

Γνωρίζω πως έχεις metal επιρροές αλλά όλο αυτό που παρουσιάζεις έχει μήπως και στοιχεία από shock rock και θεατρικά acts όπως ο Screaming Jay Hawkings, οι Tiger Lillies ή οι Δαιμόνια Νύμφη;

 Το metal ήταν ας πούμε η μουσική της εφηβείας μου, οπότε με έχει ποτίσει. Θα έλεγα πως οι επιρροές είναι πολλές, και από διάφορα είδη μουσικής. Γενικά εμένα με γοητεύει ό, τι έχει ταυτότητα είτε είναι τέχνη είτε ένας φίλος είτε μια κοπέλα που μου αρέσει. Για να υπάρχει αυτή λοιπόν η ταυτότητα, οι επιρροές πρέπει να δουλεύουν υποσυνείδητα. Οπότε, η Dirty Granny έχει και πινελιές από metal και από μουσικοθεατρικά έργα και από ταινίες και φυσικά και από Ελληνική παραδοσιακή μουσική, την οποία  ακόμα και όταν την αγνοούσα, αυτή η μουσική ήταν μέσα στην ψυχή μου.

Πάει καιρός που έχετε να δισκογραφήσετε κάτι. Γιατί αυτό;

Αφιερώνουμε πολύ χρόνο στο κτίσιμο των παραστάσεών μας. Για να ασχοληθούμε με τις ηχογραφήσεις, πρέπει να καθυστερήσουμε τις παραστάσεις. Ίσως να το κάνουμε ξανά κάποια στιγμή. Νομίζω το χρειάζεται και ο κόσμος και η Dirty Granny.

Όταν το σχήμα μεταφέρθηκε στο Βερολίνο, τι ανταπόκριση υπήρχε από το κοινό;

Πολύ θερμή. Είμαστε πολλοί ευχαριστημένοι. Παρόλο που το Βερολίνο είναι μια φωλιά καλλιτεχνών, ένα μέρος με πολύ ανταγωνισμό, μια πόλη που νιώθεις ψύλλος στα άχυρα, καταφέραμε να κάνουμε ρεκόρ εισιτηρίων σε 2 θέατρα.

Τι έχει αλλάξει από την τελευταία φορά που εμφανιστήκατε στην Αθήνα;

Ζούμε σε περίοδο που όλα αλλάζουν παγκοσμίως. Θα περιορίσω την απάντηση στον χώρο του θεάτρου. Δυσκολευτήκαμε πολύ να βρούμε θέατρο να παίξουμε. Γενικά οδεύουμε σε μια περίοδο που χωρίς επιδότηση φοβάμαι πως μια θεατρική παραγωγή θα είναι πολύ δύσκολο να ολοκληρωθεί και να παρουσιαστεί. Εκτός του θεατρικού χώρου, είναι πολύ ασύμφορο να κάνεις μια εταιρεία για να κόψεις τα εισιτήρια σου. Η φορολόγηση είναι στα όρια του αστείου. Μάλλον αυτοί που βγάζουν αυτούς τους νόμους ή δεν έχουν ιδέα πόσο χρόνο και έξοδα θέλει για να γίνει μια παράσταση ή ο πολιτισμός είναι εχθρός τους. Επίσης, ζούμε τώρα μια περίοδο έντονης λογοκρισίας.

“The Philanthropist”, ο τίτλος της νέας παράστασης. Γιατί αυτός ο τίτλος;

Ο φιλάνθρωπος είναι ο κεντρικός ήρωας στο καινούριο μας παραμύθι. Έχει το ρόλο του σωτήρα. Σε ένα ειρηνικό αρμονικόκόσμο, η εισβολή τεράτων θα ταράξει τις ισορροπίες. Ο φιλάνθρωπος θα βρει τη λύση για αυτή την απειλή. Στην πορεία του έργου θα δείξει πως τον αποδέχεται ο κόσμος. Ο πρώτος τίτλος που σκέφτηκα ήταν Monsters and Saviours αλλά το φιλάνθρωπος μου φάνηκε πιο ειρωνικό και αυτό μας χαρακτηρίζει ως σχήμα.

Οι φιλάνθρωποι κατέχουν τη θέση που τους αξίζει στο σήμερα;

 Θα απαντήσω με έναν στίχο της παράστασης

I appreciate his will

but I think I am not so thrilled

something happens with his vibe

something I cannot describe

Θέλεις να πεις λίγα λόγια για την ομάδα που συμμετέχει στην παράσταση;

Ναι, φυσικά. Ο Διονύσης Ανδριόπουλος έχει κάνει τις κατασκευές των σκηνικών και των κοστουμιών εκτός των κοστουμιών των μουσικών που έχω αναλάβει εγώ. Τον σχεδιασμό τον κάναμε μαζί. Τα πρώτα σχέδια τα έκανα εγώ, τα οποία ήταν η βάση για να φτιάξει ο Διονύσης τις κατασκευές με τη δική του υπογραφή. Κάποια στιγμή ίσως κάνουμε ένα making off του πώς έγιναν τα  σκηνικά και τα κοστούμια γιατί θεωρώ πως έχει πολύ δημιουργικό ενδιαφέρον. Η Χριστίνα Συριοπούλου είναι στο σχήμα από το 2010, οπότε μπορώ να πω πως έχουμε κάτι σαν συγγένεια. Επικοινωνούμε κάπως τηλεπαθητικά. Της δείχνω το κομμάτι και χωρίς να πω πολλά, με μια μαεστρία, ξέρει πώς να τοποθετήσει το πιάνο. Και η φωνή της είναι ένα τέλεια κουρδισμένο όργανο. Ο Μιχάλης Κασβίκης είναι στο σχήμα από το 2007. Άλλος ένας συγγενής που με τα κρουστά του αγκαλιάζει τη μουσική και της δίνει τον ρυθμό που χρειάζεται. Είναι άξιο να αναφέρω πως εγώ, η Χριστίνα και ο Μιχάλης, ως παλιά μέλη είχαμε σύνδρομο στέρησης αυτά τα 5 χρόνια. Είχαμε την ανάγκη να γίνουμε πάλι κομμάτια της βρώμικης γιαγιάς. Ο Γιώργος Σμακ είναι καινούρια προσθήκη στην ομάδα. Ας πούμε ότι αντικαθιστά τον Θάνο Μητρόπουλο, ο οποίος ζει στο Βερολίνο και δεν μπορούσε να συμμετέχει. Ο Γιώργος, λοιπόν, παίζει κιθάρα, πλήκτρα, φλογέρα,  μελώντικα και φωνή. Όπως με κάθε καινούριο μέλος, έχουμε πάντα την ανησυχία αν θα νιώσει στο πετσί του τον ρόλο του. Το να είναι και αυτός σαν τα πλάσματα που υποδυόμαστε όλοι μας. Στην αρχή ήταν λίγο μπερδεμένος αλλά ήταν μέχρι να γίνει το κλικ και η γιαγιά να τον ρουφήξει και αυτόν. Εγώ τραγουδάω, παίζω μαντολίνο, μάντολα, τσέλο και κρουστά. Όλοι μας έχουμε και θεατρικούς ρόλους μιας και είμαστε οι πρωταγωνιστές της παράστασης.

Μπορείς να βρεις τρεις μόνο λέξεις που χαρακτηρίζουν αυτήν την παράσταση;

 ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ ΣΤΟΝ ΦΟΒΟ

Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου;

Μια περιοδεία μετά το καλοκαίρι και ίσως παράλληλα και κυκλοφορία dvd παλιότερων παραστάσεων.