Ο Θείος Άρης ξεφύλλισε τις σελίδες του L'Aide Memoire στο Studio Μαυρομιχάλη

Το L’Aide-Mémoire του Jean-Claude Carrière, σε σκηνοθεσία Κώστα Βασαρδάνη, είναι μια παράσταση που αφήνει πίσω της μια απαλή, γοητευτική επίγευση. Γραμμένο από έναν δημιουργό που υπήρξε στενός συνεργάτης του Λουίς Μπουνιουέλ το μακρινό 1968, το κείμενο φέρει κάτι από την παράξενη οικειότητα και το φευγαλέο σουρεαλιστικό χιούμορ που συναντάμε στον μεγάλο Ισπανό σκηνοθέτη.

Παρακολουθώντας το έργο, ένιωθα συχνά ότι βρίσκομαι σε ένα γνώριμο τοπίο, κάπου ανάμεσα στο όνειρο και την καθημερινότητα και αυτό ήταν ιδιαίτερα ευχάριστο.

Ο Ζαν Ζακ ή ίσως κύριος Φεράν κρατάει ημερολόγιο με τις φιλενάδες του και η εισβολή της Σουζάν με τη βαλίτσα και τα γοβάκια της έχει ένα στόχο, να μάθει αν είναι «περασμένη» σε αυτό. Είναι; Έχει σημασία; Άραγε έχει μπει στο σωστό σπίτι;

Οι δύο ηθοποιοί Κώστας Βασαρδάνης και Δάφνη Σκρουμπέλου έχουν εξαιρετική χημεία, κρατώντας την ισορροπία ανάμεσα στη φαινομενική ελαφρότητα του παιχνιδιού και την απροσδιόριστη μελαγχολία που κουβαλά κάθε ερωτική συνάντηση. Απολαυστική ως «ερωτική» και «μυστηριώδης» η Σκρουμπέλου που κουβαλάει και ένα μυστικό… κάτι ξέρει αυτή αλλά και άψογα «νευρικός» και «εργένης» ο Βασαρδάνης.

Η εισβολή προκαλεί αμηχανία και θα συνεχίσει έτσι για τρεις ημέρες και δύο νύχτες. Χτυπάνε κουδούνια, ακούγονται κόρνες, τηλέφωνα χτυπάνε μα η εμμονή των δυο πρωταγωνιστών με το ημερολόγιο μας φέρνει ένα πικρό χαμόγελο για κάτι που όλοι λίγο-πολύ έχουμε βιώσει: στον έρωτα, γινόμαστε… ο άλλος. Χάνουμε τα όριά μας για να αγγίξουμε του άλλου, ή απομακρυνόμαστε μήπως έτσι του επιτρέψουμε να έρθει πιο κοντά. Βέβαια, είναι φορές που η ιστορία έχει πικρό τέλος αλλά ας αισιοδοξούμε.

Η παράσταση διαχειρίζεται αυτή τη διαλεκτική με λεπτότητα – πότε τα ρούχα που κρεμιούνται στο σπίτι του άλλου, πότε με μια ατάκα, πότε μια μικρή σιωπή ή ένας καφές στο διπλό κρεβάτι.

Υπάρχουν στιγμές που αισθάνεσαι ότι οι χαρακτήρες ανταλλάσσουν προσωπεία, ότι μιμούνται ασυνείδητα ο ένας τον άλλο, σαν να πασχίζουν να βρουν έναν κοινό τόπο ύπαρξης. Άλλες φορές, κάποιος πρέπει να φύγει για να μείνει κάτι πίσω. Ή να επιστρέψει για να ξεσκονίσει τις παλιές αράχνες του μυαλού.

Μια λιτή αλλά ουσιαστική σκηνοθεσία, σε ένα ρεαλιστικό σκηνικό. μια παράσταση που αφήνει χώρο για προσωπικούς συνειρμούς, όπως κάθε τι που δεν σου φωνάζει τι να νιώσεις, αλλά στο ψιθυρίζει.

Tip από Θείο: Πριν ή μετά στο ιταλικό μπακάλικο Alimentari Morando, Μαυρομιχάλη 142. Ascoltami και δεν θα χάσετε...

Πληροφορίες για την παράσταση

Studio Μαυρομιχάλη, Μαυρομιχλακη 134
τηλ: 210645 3330

Κάθε Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00
και Κυριακή στις 20:00

ΔΙΑΡΚΕΙΑ
90' χωρίς διάλειμμα 

Μετάφραση: Θωμάς Βούλγαρης | Σκηνοθεσία: Κώστας Βασαρδάνης

Σκηνικά – κοστούμια: Άση Δημητρολοπούλου | Φωτισμοί: Στέβη Κουτσοθανάση

Βοηθός σκηνοθέτη: Θάνος Ζιάρας | Φωτογραφίες: Γεράσιμος Μαυρομμάτης

Επικοινωνία: Μάρθα Κοσκινά | Παραγωγή: Wild Strawberries Productions ΑΜΚΕ

Παίζουν οι ηθοποιοί: Κώστας Βασαρδάνης, Δάφνη Σκρουμπέλου

Στην παράσταση ακούγεται ηχογραφημένη η φωνή του Γιώργου Νούση.