Ο Θείος Άρης είδε τη γ@μ$μ%νη "Σπασμένη Φλέβα" του Γιάννη Οικονομίδη

Για τη «Σπασμένη Φλέβα» έχουν, μάλλον, γραφτεί όλα όσα μπορούσαν να γραφτούν. Ωραία άρθρα, αναλύσεις, επεξηγήσεις των χαρακτήρων, συνεντεύξεις του Γιάννη Οικονομίδη και των συντελεστών. Δεν ξέρω τι ακριβώς να γράψω, αλλά τουλάχιστον θα το κάνω έχοντας δει την ταινία.

Εγώ τον κωλοέλληνα τον είχα πίσω μου στο σινεμά να κρατάει 2 κινητά, να παίζει κομπολόι και να μιλάει με τη συμβία σε όλη την ταινία. Χέστηκε αλλά ήρθε να δει Οικονομίδη. Δεν μίλησα, όπως δεν μίλησε ο Θωμάς Αλεξόπουλος μπροστά στις απαιτήσεις του τοκογλύφου Παντελή, του Κυρ-Παντελή που έχει καταντήσει αυτή τη χώρα όπως έχει καταντήσει. Και δεν μιλάω για τους πολιτικούς αλλά για τους πολίτες.

Σύνοψη δανεική από το δελτίο τύπου: Ο Θωμάς Αλεξόπουλος, ένας μεσήλικας επιχειρηματίας, πνίγεται στα λάθη και στις επιπολαιότητές του. Όταν η κόντρα του με τον τοκογλύφο της περιοχής πάρει απρόβλεπτες διαστάσεις, και με τον χρόνο για να σώσει το οικογενειακό του σπίτι να τελειώνει, ωθείται στα άκρα. Εκεί που κάθε ελπίδα φαίνεται να έχει χαθεί, εμφανίζεται ένα απλό, εύκολο σχέδιο της τελευταίας στιγμής. Μια κίνηση που θα μπορούσε να είναι η μόνη του ευκαιρία να αποκαταστήσει τα πάντα και να βγει νικητής.

Το σενάριο είναι του Γιάννη Οικονομίδη και του Βαγγέλη Μουρίκη είναι η δουλειά 2 φίλων που πήραν πολύ σοβαρά τη δουλειά τους και την ανέβασαν επίπεδο. Απλά, με λίγα υλικά, με λιγότερο «παλιό Οικονομίδη» και πιο μεστές καταστάσεις.

Σκηνοθετικά εγώ απόλαυσα μικρές στιγμές. Οι διάλογοι ως εικόνα πάντα έχουν ένταση, κι ας είναι και υπόγεια, και ας είναι ανάμεσα σε αδέρφια, σε ανθρώπους της νύχτας, σε ανδρόγυνα, σε καντινιέρηδες. Απόλαυσα τη σκηνή που ο Θωμάς φτιάχνει καφεδάκι στον Παντελή, τις σκηνές στο δρόμο που όλα συνεχίζουν να κινούνται και η μερσεντές του Θωμά μένει ακίνητη. Όλο αυτό το ελληνικό σύμπαν που ο Οικονομίδης ξέρει να αποτυπώνει.

Αυτό που με τραβάει στο σινεμά του συγκεκριμένου σκηνοθέτη είναι ότι αυτό το σύμπαν το έχω δει με τα μάτια μου να συμβαίνει εκεί έξω. Με καθησυχάζει και με τσιτώνει ταυτόχρονα ότι υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που βλέπουν αυτό που βλέπω.

Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους της ταινίας οι Βασίλης Μπισμπίκης, Μαρία Κεχαγιόγλου, Μπέττυ Αρβανίτη, Στάθης Σταμουλακάτος, Σοφία Κουνιά, Γιάννης Νιάρρος, Γιάννης Αναστασάκης, Ιωάννα Κολλιοπούλου, Κλέλια Ρένεση, Αναστασία Χατζηαθανασίου, Δημήτρης Καπετανάκος και Μαρία Καλλιμάνη.

Είναι εξαίρετοι όλοι, επαγγελματίες και ερασιτέχνες. Τι να ξεχωρίσω; Το πόσο «ξεφτίλας» είναι ο Μπισμπίκης; Την απίστευτη αγριάδα της Κουνιά; Τους μικρούς ρόλους του πατέρα, του αδερφού, του γαμπρού, του γιού; Παρόμοια και οι «γυναίκες» του Θωμά, η Καλλιμάνη, η Ρένεση και η απίθανη κυρία Αρβανίτη!

Θα σταθώ λίγο στον Βασίλη Μπισμπίκη, ο οποίος είναι αυθεντικός στο ρόλο, σκληρός όταν θέλει, «μουγγός» όταν πρέπει, ένας εξαιρετικός «ξεφτίλας» άντρας.

Το τέλος δεν είναι για αδύναμες ψυχές. Ο κόσμος εκεί έξω είναι σκληρός και ο Οικονομίδης δεν έκατσε να στρογγυλέψει γωνίες, αιχμηρές γωνίες…

Δείτε το. Έχουμε ένα εξαιρετικό έργο!