Ξανακούμε τη "Nυχτερινή Εκπομπή" της Αφροδίτης Μάνου | 'Ενας δίσκος διαχρονικός

1984: η οριακή χρονιά κατά τον George Orwell και το ομώνυμο πασίγνωστο και ζοφερό, δυσοίωνο βιβλίο του. Στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης όμως , πνέει ένας αισιόδοξος άνεμος. Μέσα στο περιβάλλον της πρώτης τετραετίας διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, η ελληνική νεολαία ελίσσεται ανάμεσα σε καφετέριες, ντίσκο και μπιλιαρδάδικα και τα καλοκαίρια παίρνει το αμάξι ή τη μηχανή και η βόλτα φτάνει μέχρι το Καβούρι και τη Βουλιαγμένη.

Εκεί που ο Λουκιανός Κηλαηδόνης μάζεψε χιλιάδες Αθηναίων για ένα τρελό beach πάρτυ που όμοιό του δεν είχε ξαναγίνει. Τo soundtrack των πρώτων χρόνων της δεκαετίας του '80 είναι τα “Τραπεζάκια Έξω” του Σαββόπουλου, το ομώνυμο των “Φατμέ”, τα “Μπαράκια” του Βαγγέλη Γερμανού, τα "Ζεστά Ποτά" των Κατσιμιχαίων...Για τους πιο “ψαγμένους”, την ίδια χρονιά, το 1984, κυκλοφορούν οι “Μάσκες Ηλίου” της Λένας Πλάτωνος.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, κάνει το ντεμπούτο της στη δισκογραφία η Αφροδίτη Μάνου με τη “Νυχτερινή Εκπομπή” έναν δίσκο στον οποίο η ίδια υπογράφει τη μουσική και τους στίχους. Προηγουμένως, βέβαια, είχε ήδη συμμετάσχει ως τραγουδίστρια σε σημαντικές στιγμές της ελληνικής δισκογραφίας, δίπλα σε συνθέτες όπως ο Μίκης Θοδωράκης και ο Θάνος Μικρούτσικος. Ολόκληρος ο δίσκος θα μπορούσαμε να πούμε ότι συμπυκνώνεται στο ομώνυμο τραγούδι που ανοίγει το album. Ενα new wave κομμάτι με εμπνευσμένη ενορχήστρωση, έναν ήχο φρέσκο για τα δεδομένα της εποχής, σε αντιστοίχηση με ακούσματα που έρχονταν από την Αγγλία, αλλά και  "άρωμα" μεσογειακό που σε συνδυασμό με τον στίχο το έχει καταστήσει  διαχρονική επιτυχία.

Η Αφροδίτη Μάνου καταπιάνεται με θέματα καθημερινά, που απασχολούν όσους κατοικούν στη Μητρόπολη. Είναι η εποχή της οικονομικής ανόδου της Ελλάδας, ταυτόχρονα, όμως, πάντα υπάρχει το άγχος, η κίνηση στους δρόμους, η μόλυνση της ατμόσφαιρας, οι πολτικές - κομματικές διενέξεις. Για όλα αυτά, η  Αφρ. Μάνου σκαρώνει στιχάκια που ντύνει με όμορφες ποπ μελωδίες, που εκτός από τις αναμφίβολες επιρροές από την ελληνική μουσική έχουν συχνά τζαζ πινελιές, μιας και στην μπάντα που την συνοδεύει συναντάμε σημαντικού jazz μουσικούς όπως ο μπασίστας Γιώργος Ζηκογιάννης.

Ο τίτλος που δίσκου επίσης δεν είναι τυχαίος .Είναι μια περίοδος που ειδικά το νεανικό κοινό αγκαλιάζει το ραδιόφωνο σαν μέσο επικοινωνίας, είτε μέσω των σταθμών της ελεύθερης ραδιοφωνίας, αλλά και μέσα από τους ιδαίτερα δημοφιλείς πειρατικούς σταθμούς που εξέπεμπαν, αυτοσχέδια, από διάφορες γειτονιές των αστικών κέντρων. 

Ο δίσκος διατρέχεται από την αύρα της πόλης, της Αθήνας. “Με πιάνει κόκκινο στο ύψος της Πανόρμου”, “Στης Κηφίσιας το φανάρι κάνω αριστερά”, “Σκοτάδι πάνω από την Αθήνα”, “Γκάζι – Ταύρος¨, μας θυμίζουν ότι, καλώς ή  κακώς, η προσδοκία για μια καλύτερη ζωή που υπήρχε έντονη κατά τη Μεταπολίτευση, ήταν συνυφασμένη με την πρωτεύουσα. Μάλιστα το όμορφο κολλάζ στο εξώφυλλο του δίσκου απεικονίζει τη σημερινή Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, η οποία (συμπτωματικά;) τη χρονιά κυκλοφορίας του δίσκου, το 1984, έπαυσε οριστικά τη λειτουργία της ως εργοστάσιο παραγωγής φωταερίου.

Η “Νυχτερινή Εκπομπή” της Αφροδίτης Μάνου, παρέα με τους δίσκους του Λουκιανού Κηλαηδόνη, της Αρλέτας, του Βαγγέλη Γερμανού, μας εισαγάγει σε ένα νέο είδος ελαφρού ποπ τραγουδιού, με επιρροές από άλλες μουσικές (παραδοσιακή, τζαζ, ροκ), και στίχο που αφορά στην μικροαστική καθημερινότητα, τις αγωνίες, τα άγχη κα τις επιθυμίες των πρώτων χρόνων της δεκαετίας του '80. O ήχος της μας γεμίζει νοσταλγία για εκείνη την μακρινή αλλά και οικεία, ταυτόχρονα, περίοδο.