Είδαμε το "Δύσκολες ώρες στο Ελ Ροαγιάλ"

Τέσσερις διαφορετικοί άνθρωποι καταφθάνουν σε ένα απομονωμένο ξενοδοχείο στα σύνορα της Καλιφόρνιας με τη Νεβάδα. Η ιστορία εκτυλίσσεται στα τέλη των 60s. Ο καθένας έχει από ένα μυστικό καλά κρυμμένο που δε θα αργήσει να φανερωθεί και να ανάψει το φιτίλι στη δράση.

«Tαραντίνικο» ύφος, έξυπνοι διάλογοι, εξαιρετική φωτογραφία και μουσική επένδυση και η μεταφορά στα late 60s επετεύχθη. Η δράση για ένα θρίλερ-έστω και τέτοιου τύπου- είναι δεδομένη, όχι όμως και οι αλληγορικές αναφορές ή τα κοινωνικοπολιτικά σχόλια. Οι ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη ενώ οι συχνές αναδρομές και εγκιβωτισμοί δεν αφήνουν το θεατή να κουραστεί παρά τη διάρκεια της ταινίας. Οι καλοδουλεμένοι χαρακτήρες -όλοι αταίριαστοι μεταξύ τους- έχουν να πουν ο καθένας τη δική του ιστορία  και όλοι μαζί μέσα από μικρές αλλά και μεγάλες απατεωνιές να βρουν τον δρόμο τους ή και να τον χάσουν… Άλλωστε και στη ζωή έτσι δε γίνεται;