Είδαμε την «Σωτηρία» του Θανάση Δόβρη στην Πειραίως 260

Η Σωτηρία είναι μια νεαρή γυναίκα από την ελληνική επαρχία που μετακόμισε στην Αθήνα εν μέσω του κύματος αστυφιλίας του ’80. Ζει στα Σεπόλια, είναι νοικοκυρά και η μεγάλη της χαρά, το «γλεντάκι» της όπως λέει, είναι η βόλτα στο σούπερ μάρκετ. Και μη φανταστείτε, γλεντά κανονικά και στα μπουζούκια. Ο Νίκος (σ.σ. ο σύζυγός της) την έχει πάει και Σακελλαρίου και Διονυσίου και Βοσκόπουλο κι εσχάτως στον Κοντολάζο. Όμως εκείνη πάνω από όλα θέλει να πηγαίνει την καθημερινή της βόλτα στο σούπερ μάρκετ. Ε, να ξεσκάσει βρε αδερφέ, αφού ο Νίκος λείπει πολύ. Κι ίσως, λέμε τώρα, να ψωνίσει και κάτι. Κάτι μικρό, μη νομίζετε ότι είναι καμιά σπάταλη. Έτσι συνέβη κι εκείνο το απόγευμα. Αφού η αδελφή της Όλγα είχε να πάει στο νοσοκομείο και ο Νίκος έφυγε για τέσσερις μέρες στο χωριό του – οικογενειακό κάλεσμα για μοίρασμα της πατρικής κληρονομιάς- τι να κάνει κι εκείνη; Πήγε μια βόλτα στο σούπερ μάρκετ. Κι εκεί κάπου ανάμεσα στην τούρτα σοκολάτα, τη βαφή παπουτσιών και τα μαρασκίνο η Σωτηρία ξεχνιέται μέσα στο ναό της – οι υπάλληλοι την κλειδώνουν μέσα! Και τώρα; Η ηρωίδα θα έρθει αντιμέτωπη με τους φόβους της μέσα από αυτόν τον εγκλεισμό. Οι ώρες περνούν κι εκείνη μας αφηγείται την ιστορία της. Μέχρι να ξημερώσει το επόμενο πρωί και οι υπάλληλοι του σούπερ μάρκετ να ανοίξουν το μαγαζί.

Το κείμενο της Χαράς Ρόμβη είναι ούτως ή άλλως αβανταδόρικο και αυτό είναι ένα από τα μεγάλα ατού της παράστασης. Όμως πέραν

του σπαραριστού και ιντριγκαδόρικου έργου, είναι η ερμηνεία που μένει.Η Μαρία Παρασύρη στο μονόλογο αυτό καταφέρνει να μας παρασύρει. Επιστρατεύει άλλοτε το χιούμορ κι άλλοτε την ευαισθησία της ηρωίδας αποδίδοντας ένα αληθινό πορτραίτο μιας νέας Ελληνίδας τη δεκαετία του ’80. Σε όλους μας κάτι θα θυμίσει η Σωτηρία - σε άλλους πτυχές του εαυτού τους και σε άλλους κάποιο συγγενικό πρόσωπο. Στο εγχείρημα αυτό βοηθός της υπήρξε ο Θανάσης Δόβρης, ο οποίος δημιουργεί το σύμπαν της αφθονίας μέσα στο οποίο φαντασιώνεται η Σωτηρία τη ζωή της. Εξαιρετικό το εύρημα της Αλέγιας Παπαγεωργίου όπου η ηρωίδα ντύνεται με προϊόντα του σούπερ μάρκετ μέχρι να χαθεί μέσα σε αυτά.

Κάτι ανάμεσα σε φάρσα και κοινωνική τοιχογραφία της Ελλάδας προηγούμενων δεκατιών η Σωτηρία είναι μια φρέσκια παράσταση ρετροσπεκτίβα μιας εποχής που πέρασε (;). Μακάρι το ταξίδι της να συνεχίσει και το χειμώνα σε κάποια σκηνή.