Είδαμε: SONS & commuter στο six d.o.g.s από την Primitive music

Ανεπιτήδευτη ενέργεια

Ψάχνοντας έναν τίτλο που θα αποτύπωνε ουσιαστικά τα όσα είδα το βράδυ της Πέμπτης 23 Μαρτίου κατέληξα στον παραπάνω. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Το βράδυ ξεκίνησε με τους Commuter. Ξεχώρισα την τρομερή προφορά στα αγγλικά του τραγουδιστή τους, που η αλήθεια είναι δεν είναι κάτι δεδομένο για τις περισσότερες εγχώριες μπάντες. Δεμένο σύνολο, με σημαντικό ρόλο στην μπάντα να παίζουν το δίδυμο ντράμς μπάσο και οι καθαρές -αλλά σκοτεινές- κιθάρες. Οι επιρροές από τους pioneers του ύφους, όπως Cure, Slowdive κ.α και εν γένει την wave και shoegaze σκηνή ήταν εκεί, ενσωματωμένες στο παίξιμο και στις συνθέσεις. Μου έλειψαν τα πιο άγρια ξεσπάσματα και λίγη περισσότερη ενέργεια, από ένα σύνολο που δείχνει ότι έχει μέλλον και αρκετή μουσική να μας δώσει τα επόμενα χρόνια.

Ακούγοντας για τον ερχομό των Φλαμανδών και αφού είχα ακούσει σχετικά πρόσφατα τον τελευταίο δίσκο τους, ένιωθα ότι αν επιβεβαιωθούν οι φήμες περί τρομερής ροκ εν ρολ ενέργειας και άρτιου παιξίματος, θα είναι ένα πολύ δυνατό live. Οι φήμες επιβεβαιώθηκαν στο έπακρο από την πρώτη νότα. Το καλωσόρισμα της μπάντας μας έπιασε από το σβέρκο και μας ψιθύρισε στο αυτί ότι όλα θα πάνε καλά αρκεί να αφεθείς στον uptempo ρυθμό και την ενέργεια μας.

Το τετραμελές συγκρότημα ξεκίνησε την βραδιά με τρία κομμάτια να διαδέχονται το ένα το άλλο χωρίς ανάσα, τόσο για τους ίδιους όσο και για το κοινό. Από αυτό το χρονικό σημείο η ατμόσφαιρα ζεστάθηκε και τα κεφάλια αλλά και τα πόδια των θαμώνων κουνήθηκαν. Με δύο δίσκους στο ενεργητικό τους, το Family Dinner και Sweet Boy και για μένα μια εξαιρετική εμφάνιση στο KEXP έχουν καταφέρει να μπουν για τα καλά στον χάρτη της ροκ εν ρολ σκηνής.

Είδαμε μια μπάντα με αστείρευτη ενέργεια, χωρίς καμία επιτήδευση και μάτσο συμπεριφορά. Που πρώτα γούσταρε και διασκέδαζε η ίδια με αυτό που κάνει. Ακούσαμε ένα μεστό και γεμάτο ήχο από το μπάσο και τις κιθάρες, άγριο, υπόγειο και κοφτερό. Αυτό που σε κέρδιζε ήταν οι γεμάτες ταχύτητα συνθέσεις των κομματιών, χωρίς ανώφελες πολυπλοκότητες και φλυαρίες. Εξαιρετικό μπάσο και ίσως το πιο ενεργητικό μέλος της μπάντας. Φωνή περασμένη από παραμορφώσεις και ντραμς… αχχχ αυτά τα ντραμς, βγαλμένα από την πιο ζωηρή φαντασία κάθε γκαραζόφιλου. Συμπερασματικά έχουμε γκαζωμένες φωνές και ουσιαστικό στίχο, μπάσο που βγάζει ενέργεια που μαζί με τα εντυπωσιακά ντραμς συνθέτουν την μηχανή της μπάντας και κιθάρες χωρίς φλυαρία, με τρομερό ήχο.

Οι SONS σε έκαναν να χαμογελάς με αυτό που ακούς πρώτα από όλα γιατί και οι ίδιοι περνούσαν καλά και σε παρακινούσαν να χτυπηθείς και να χορέψεις γιατί αυτός και μόνο ήταν ο στόχος που είχαν να εκπληρώσουν. Σε ένα μουσικό ιδίωμα που τα προηγούμενα χρόνια υπήρχε ένας κορεσμός ήρθαν να δείξουν ότι όταν φτιάχνεις μουσική με αγνή πρόθεση και έξυπνο αλλά μεστό τρόπο μπορείς να ακούγεσαι φρέσκος και το live σου να είναι μια feel good εμπειρία.

Ανεξίτηλη θα μείνει η στιγμή που χαρακτήρισε για μένα την βραδιά, στο τελευταίο κομμάτι που μας αποχαιρέτισαν. Αφού μας προέτρεψαν να γονατίσουμε στη γέφυρα του κομματιού πράγμα δύσκολο για τους άνω των 35 που ήταν αρκετοί, προχώρησαν σε μια αργόσυρτη κορύφωση του κομματιού μέχρι το τελικό ξέσπασμα όπου όλο το six dogs ξέσπασε σε ενέργεια.

Κλείνοντας έχω να βγάλω το καπέλο στην εταιρεία παραγωγής Primitive Music. Παρακολουθώ τις επιλογές τους και έχω δει αρκετά live που έχουν διοργανώσει από την αρχή της ίδρυσης τους και έχω να πω ότι οι επιλογές των μπαντών δείχνουν γούστο, άποψη και φρεσκάδα. Με μπάντες που «συμβαίνει τώρα» κάτι που είναι πολύ σημαντικό για τον τόπο μας.

Όλες οι φωτογραφίες είναι παραχώρηση της @Vera Ioakimidi την οποία ευχαριστούμε θερμά!