Είδαμε και προτείνουμε το «Αβυσσαλέο κτήνος» από την Ομάδα Νοσταλγία

Είδαμε και προτείνουμε το «Αβυσσαλέο κτήνος» από την Ομάδα Νοσταλγία

Ρίνο, Νεβάδα, Η.Π.Α., μέσα της δεκαετίας του '80. Το «Αβυσσαλέο κτήνος» αποτελεί το φαβορί του μποξ κατατροπώνοντας όποιον αντίπαλο βρεθεί στο διάβα του. Με τη βοήθεια του προπονητή του και του μάνατζέρ του η καριέρα του γνωρίζει μόνο ανοδική πορεία. Ή μήπως δεν είναι μόνο θέμα ταλέντου; Η ξαφνική επίσκεψη μιας δημοσιογράφου αλλά κι ενός παράγοντα διαγωνισμών θα φέρει στην επιφάνεια καλά κρυμμένα μυστικά.

Με αφορμή το ομώνυμο διήγημα του Τζακ Λόντον αλλά και τρία ακόμη που σχετίζονται με το άθλημα του μποξ («Το παιχνίδι», «Ένα κομμάτι κρέας», «Ο Μεξικανός») ο Γιώργος Σίμωνας σκηνοθετεί μια ταξική παράσταση. Οι ήρωες του έργου έχουν ως θεό τους το χρήμα – άλλωστε αυτό επιτάσσει κι η εποχή. Αδημονούν να πάνε στη λαμπερή πλευρά της Νεβάδα, ακόμη κι αν αυτό ξέρουν πως δε θα συμβεί.

 

Τζόγος, στημένοι αγώνας, ναρκωτικά, όπλα – η απόλυτη παρακμή. Η Αμερική του ’80 στέκει κραταιά και το αμερικανικό όνειρο των προηγούμενων δεκαετιών μοιάζει η δαμόκλειος σπάθη που ανά πάσα στιγμή θα καρατομήσει όποιον δεν ανταποκρίνεται σε αυτό. Ο πρωταγωνιστής (Φώτης Λαζάρου) είναι ένας χιλμπίλης* που παλεύει να ξεφύγει από την ένδεια για αυτό κι αξιοποιεί το ταλέντο του στο μποξ. Γνωρίζει πως δε θα είναι για πολύ. Στον αντίποδα ο Τομ (Σπύρος Αγγελόπουλος), ένας 40άρης, πρώην μποξέρ, νυν πωλητής χαλιών που δεν κατάφερε να γλιτώσει από τη φτώχεια της Γιούτα. Για αυτό και με την πρώτη ευκαιρία θα ριχτεί ξανά στο ρινγκ, ελπίζοντας σε λίγα χρήματα.

Ο σκηνοθέτης αποτυπώνει με κινηματογραφική ματιά ένα μωσαϊκό χαρακτήρων του περιθωρίου. Η παράσταση θυμίζει σεκάνς κινηματογράφου – αν και δεν είναι όλες εξίσου λειτουργικές για την εξέλιξη του έργου. Οι δέκα ηθοποιοί που έχει επιλέξει ανταποκρίνονται στο όραμά του. Γίνονται οι περιθωριακοί Αμερικάνοι που προσπαθούν να «πιάσουν την καλή» με όποιο τίμημα. Ο Φώτης Λαζάρου πείθει από την αρχή έως το τέλος ως «Αβυσσαλέο κτήνος» - φέρει τη σκηνική ορμή ενός μποξέρ, αλλά και την ευαισθησία του χιλμπίλη. Ο Μάκης Παπαδημητράτος ως αστυνομικός είναι απολαυστικός τόσο στις κωμικές όσο και στις δραματικές εναλλαγές. Ο Στάθης Κόκκορης είναι γνήσιο κωμικό ταλέντο αφού καταφέρνει να αποδώσει με μαεστρία το ρόλο του. Εξίσου καλοί κι οι Συμεών Τσακίρης στο ρόλο του δημοσιογράφου Μπάρμπαρα και ο Θάνος Αλεξίου ως ο μάνατζερ του Αβυσσαλέου κτήνους.

 

Το σκηνικό της Νατάσσας Παπαστεργίου είναι φροντισμένο και δένει άρτια με την αισθητική της παράστασης. Σημαντική βέβαια συμβολή στην παράσταση έχει κι η μουσική επιμέλεια της Τώνιας Ράλλη και της Ελένης Νότα, που μας θυμίζουν τα ‘80s, το χρόνο δράσης της ιστορίας.

Πρόκειται για μια ιδιαίτερη από άποψη θεματολογίας, ενδιαφέρουσα όμως πρόταση που αξίζει να τη δείτε!

*χιλμπίλης: μειωτικός χαρακτηρισμός για τους κατοίκους των Απαλάχιων Όρεων

Όλες οι πληροφορίες για την παράσταση βρίσκονται εδώ

Φωτογραφίες: Mαρία Τούλτσα
 

 

 

subscribe

Συμπληρώστε το email σας για να γίνετε συνδρομητής στο deBόp. Το email σας θα χρησιμοποιείται αποκλειστικά από το deBόp και μόνο για την αποστολή της εβδομαδιαίας agenda και περιοδικών newsletter ευρύτερου πολιτιστικού ενδιαφέροντος. Καταχωρώντας εδώ το email σας, αποδέχεστε την πολιτική απορρήτου μας.