Είδαμε: Incineration A.D, Septuagint, Spirit Possesion στο An Club [13/06/2025]

Το underground black metal είχε τη τιμητική του την Παρασκευή 13 Ιουνίου, καθώς η 10/10 Productions παρουσίασε μια πολύ δυνατή βραδιά blackened thrash και black metal στο An Club. Οι Incineration A.D., Septuagint και Spirit Possession έδωσαν ένα δώρο ακραίας μουσικής, με το κάθε συγκρότημα να χαράζει το δικό του μονοπάτι μέσα στο σκοτάδι. Πέρα όμως από τις κολασμένες ατμόσφαιρες, ένα πράγμα που ξεχώρισε στα μάτια μου ήταν η επιτέλους παρουσία γυναικών στη σκηνή. Μια σπάνια αλλά κατά τη γνώμη μου ζωτικής σημασίας εικόνα σε ένα είδος που παραμένει δυστυχώς κατακλυσμένο από τεστοστερόνη. 

Η βραδιά ξεκίνησε με τους Incineration A.D. Η μπάντα ανέβηκε στη σκηνή, δυστυχώς μπροστά σε πολύ λίγο κόσμο, με έναν απίστευτο τσαμπουκά και με καμία διάθεση να πατήσει φρένο. Για μια ακόμη φορά το ρητό: “Δείξε μου τον drummer σου να σου πω τι μπάντα είσαι”, πήρε σάρκα και οστά με τον drummer του σχήματος να ταρακουνά το αγαπημένο μου υπόγειο και εμείς να κοιταζόμαστε με γουρλωμένα μάτια.

Σε αυτό το σημείο να πω ότι όταν αναφέρομαι σε ένα συγκεκριμένο μέλος ενός σχήματος, δεν θέλω σε καμία περίπτωση να θωρηθεί ότι οι υπόλοιποι δεν ήταν αντάξιοι, αλλά όπως και να το κάνουμε είμαστε πρώτα από όλα καμένοι με αυτό που κάνουμε και όταν ένα μέλος μας κάνει με κάνει να ενθουσιάζομαι, το θεωρώ σκόπιμο να το αναφέρω.

Πίσω στην μπάντα λοιπόν. Οι Incineration A.D. καταφέρνουν να μεταδώσουν την οργή του thrash και το σκοτάδι του black metal αυτούσια. Στο συγκεκριμένο live προσπαθούσα και να φωτογραφίσω, αλλά υπήρχαν στιγμές που μου ήταν αδύνατο γιατί έπρεπε να κάνω headbanging. Χαίρομαι πάρα πολύ όταν βλέπω μια νέα μπάντα να έχει χαρακτήρα και όραμα, επίσης πιστεύω ότι είναι στο χέρι τους να μας απασχολήσουν αρκετά στο μέλλον.

Η ατμόσφαιρα άλλαξε όταν οι Septuagint ανέβηκαν στη σκηνή, βυθίζοντας το An σε μια αργή, τελετουργική άβυσσο. Ο ήχος τους ήταν σε πιάνει από τον λαιμό, είναι βασανιστικά αργός και όταν μπαίνουν σε πιο up tempo ρυθμούς νιώθεις ότι έρχεται η λύτρωση όμως η λύτρωση αυτή είναι ένα μονοπάτι βέβηλο και πρωτόγονο.

Τα φωνητικά είναι πιο μπάσα από ότι μας έχει συνηθίσει το είδος και προσωπικά τα βρήκα απόλυτα ταιριαστά με την ατμόσφαιρα του ήχου τους, ειδικότερα όταν είχαμε και τις διφωνίες με τον μπασίστα. Το μοναδικό παράπονο που είχα από την εμφάνισή τους ήταν ότι κάτι μου έλειπε που δεν μπορώ να προσδιορίσω και σε κάποια σημεία έχανα τη τελετουργική ατμόσφαιρα των δίσκων τους.   

Το κλείσιμο της βραδιάς άνηκε στους Spirit Possession, το αμερικανικό black metal ντουέτο του οποίου ο ήχος δεν μπαίνει εύκολα σε ταμπέλες. Το black metal είναι εκεί, αλλά φέρνει απρόβλεπτες αναφορές σε punk και rock. Κινητήριος δύναμη του ήχου τους είναι προφανώς η drummer, όπου το κοφτό και ριφάτο παίξιμο της έδινε τη πολυτέλεια στον κιθαρίστα και τραγουδιστή να χάνεται στα shredding του και τα πνιγμένα στο reverb φωνητικά.

Η αισθητική της μπάντας είναι βλάσφημη αλλά ο ήχος τους έχει διαφορετικές αναφορές. Οι εκπληκτικές μουσικές ικανότητες και των δύο μελών έχουν σαν βάση το σκοτάδι αλλά ταξιδεύουν σε διάφορους ρυθμούς και ήδη και θεωρώ ότι όσοι αγαπούν το ορθόδοξο sludge θα περνούσαν πάρα πολύ καλά με τους Spirit Possession.

Την Παρασκευή 13 Ιουνίου είδαμε ένα ταξίδι σε διαφορετικές εκφάνσεις του σκοτεινού ήχου. Τα παιδιά της 10/10 κάνουν ό,τι μπορούν να φέρνουν μπάντες που προσπαθούν απεγνωσμένα να ξεφύγουν από τα στενά όρια του τοπικού τους underground, αλλά προσωπικά θεωρώ ότι οι τα support κέρδισαν τις εντυπώσεις. Ακόμα και τώρα που γράφω το κείμενο ακούω το “Spirituus Luna Nox” των Septuagint.