Είδαμε: Hypnotic Nausea και Church of the Sea στο An Club [18/5/2025]

Τη Κυριακή 18/5 οι Hypnotic Nausea έστησαν μια γιορτή για τη κυκλοφορία του καινούργιου τους δίσκου: “The Age of Nothing” και αν έχεις ρίξει έστω και μία διαγώνια ματιά στις αναρτήσεις μου, καταλαβαίνεις ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μην κατέβαινα τα σκαλιά του αγαπημένου μου υπογείου.

Παρέα τους σε αυτή τη γιορτή ήταν η ιδιαίτερη ηλεκτρονική doom τριάδα των Church of the Sea. Η μπάντα έχει καταφέρει να εισάγει στον ελληνικό underground ήχο κάτι πολύ ιδιαίτερο και ξεκάθαρα δικό τους. Είναι ένας ηλεκτρονικός ήχος βγαλμένος από τις πιο σκοτεινές γωνίες της doom αισθητικής, με τα ηλεκτρονικά κρουστά να δίνουν το έναυσμα μιας ιεροτελεστίας.

Οι Church of the Sea, δεν προβάλλουν τον ήχο τους με τη σκηνική τους παρουσία αλλά τον υπηρετούν. Σε κάθε live τους που έχω βρεθεί, έχω εντυπωσιαστεί με το γεγονός ότι πρώτα οι ίδιοι γίνονται κοινωνοί αυτού που έχουν δημιουργήσει και αυτό το συναίσθημα περνάει και στο κοινό. Δεν θεωρώ καθόλου τυχαίο ότι παρά το γεγονός ότι έχουν πολλές στιγμές “ησυχίας”, το κοινό παραμένει αποσβολωμένο και δεν κανιβαλίζει την στιγμή. Προφανώς, ο τελευταίος τους δίσκος μονοπώλησε το setlist τους και δικαιολόγησαν στο έπακρο τις διθυραμβικές κριτικές που έχουν λάβει μέχρι τώρα.

Παρά τη ποιότητα και των δύο μπαντών αλλά και το ομολογουμένως πολύ χαμηλό εισιτήριο, η προσέλευση του κόσμου δεν ήταν ικανοποιητική αλλά προσωπικά μου δημιούργησε μια αίσθηση κοινοτισμού, καθώς οι περισσότεροι γνωριζόμασταν μεταξύ μας και οι αγκαλιές και τα φιλιά ήταν σε πρώτο πλάνο. Σε γιορτή ήμασταν εξάλλου.

Ήρθε η στιγμή να ανέβουν στη σκηνή οι οικοδεσπότες της βραδιάς Hypnotic Nausea. Τον θηριώδη εξοπλισμό τους συνόδευαν και DIY προτομές, οι οποίες είχαν την αισθητική του artwork της μπάντας και δεν γινόταν να μη μου φέρει στο μυαλό τις stop-motion δημιουργίες των Tool. Στη σκηνή ήταν επίσης και η σημαία της Παλαιστίνης, για να περάσουν ένα σαφέστατο μήνυμα αλληλεγγύης χωρίς πολλά-πολλά λόγια.

Νότα-νότα οι Hypnotic Nausea ξεδίπλωναν μπροστά μας της δυστοπία της σύγχρονης κοινωνίας, με τα άκρα που βιώνουμε να βγαίνουν και στον ήχο που πότε ήταν dreamy και ταξιδιάρικος και πότε γεμάτος riff και headbanging, με ακρογωνιαίο λίθο τον χαμογελαστό drummer που μεταμορφωνόταν σε κτήνος πίσω από τα drums.

Η τριάδα των Hypnotic Nausea είναι μια παρέα εκπληκτικών μουσικών, αλλά με ενθουσιάζει το γεγονός ότι δεν το δείχνουν και αυτό που θέλουν είναι να εκφραστούν και να μεταδώσουν μηνύματα ακόμα και όταν all radio signals have been deactivated. Περνούν πολύ καλά πάνω στη σκηνή και αυτό μεταφέρεται αυτούσιο στο κοινό.  Από τα επιφωνήματα του τραγουδιστή μέχρι το διάπλατα χαμόγελα του μπασίστα και του drummer.

Έχω δει τους Hypnotic Nausea πολλές φορές, αλλά πρώτη φορά σε ένα “δικό” τους live και να έχουν όσο χρόνο θέλουν για να χτίσουν το set τους. H μπάντα έχει μια περίεργη αύρα που σε μαγνητίζει ενώ ταξιδεύουν μεταξύ του post-rock, post-metal και heavy rock. Όπως είχα γράψει και στο review που είχα κάνει και στον δίσκο τους δεν με νοιάζει τι είδος είναι τελικά. Αυτό που με νοιάζει είναι ότι ακόμα και τώρα που έχουν περάσει κάποιες μέρες αναπολώ το live.