Είδαμε: Grima, Ultar και Non Est Deus στο Gazarte [04/05/2025]

Τη Κυριακή 4 Μαΐου ξύπνησα με πολύ άσχημη διάθεση και κουβαλούσα όλη τη κούραση της εβδομάδας. Ήμουν στα πρόθυρα να μην πάω στο live των Grima, Ultar και Non Est Deus γιατί η κούραση μου έφερνε πολύ κακή διάθεση. Όσο πλησίαζε όμως το απόγευμα κάτι μου έλεγε πως πρέπει να πάρω τα πάνω μου και να πάω στο Gazarte. Όπως κι έγινε. Μαζί με τον γείτονα (δεν ξέρω για πόσο ακόμα) Μαρσέλο κατηφορίσαμε στο απογευματινό Γκάζι και ήπιαμε τη μπύρα μας μονορούφι γιατί μας ενημέρωσαν ότι το timetable θα τηρηθεί αυστηρά και οι Non Est Deus θα βγουν στις 20:00.

Έτσι μπήκαμε γρήγορα μέσα και σε καμία περίπτωση δεν ήμασταν έτοιμοι για αυτό που θα ακολουθούσε. Πριν κάνω οποιαδήποτε περιγραφή του live των Non Est Deus, θα πω απλά ότι δεν έχω ξανατρομάξει τόσο πολύ σε live. Όταν αναφέρομαι σε τρόμο , δεν περιγράφω κάποια ματαιοδοξία της μπάντας να σοκάρει με αίματα, διαβόλια, τριβόλια και νεκροκεφαλές, αλλά τη σταδιακή κλιμάκωση μια ανίερης τελετουργίας που δεν ξέρεις αν θα γίνεις κοινωνός ή θύμα της.

Τα μέλη της μπάντας είχαν ντυθεί με άσπρες κελεμπίες και φορούσαν επίσης λευκά full face, τα οποία είχαν φροντίσει να μουτζουρώσουν. Τεράστιοι σταυροί με λουλούδια σχεδόν τους κάλυπταν και με το καλημέρα ο τραγουδιστής της μπάντας έβαλε φωτιά στο ευαγγέλιο για να ανοίξει την πύλη στην κόλαση που θα ακολουθήσει.

Αυτό που μας εντυπωσίαζε κάθε λεπτό που περνούσε είναι ότι το σύγχρονο, καλοπαιγμένο και γυαλισμένο black metal, συναντούσε τη κόλαση επί σκηνής αλλά με τον πιο βλάσφημο τρόπο που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς.

Ο τραγουδιστής της μπάντας φορώντας ένα ακάνθινο στεφάνι κοινώνησε τον κιθαρίστα με άρτο άζυμο και στη συνέχεια του έδωσε να πιεί αγιασμό. Με ευλαβικές κινήσεις (ενώ έπαιζε) σηκώθηκε και προχώρησε προς το σταυρό. Εκεί έφτυσε τον «αγιασμό» πάνω στο σταυρό εν μέσω εξωφρενικών riff και καταιγισμό blast beats. Ευτυχώς που κάποιος κόσμος με αγκύλωση στο χεράκι προς τα πάνω, δεν ήξερε τι συνέβαινε στο Gazarte εκείνο το βράδυ.

Θα μπορούσα να γράφω για πάρα πολύ ώρα ακόμα, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να συνεχίσω και στο υπόλοιπο κείμενο. Ωστόσο θέλω να σταθώ στο γεγονός ότι μόλις τελείωσε το live των Non Est Deus είχα βγει σχεδόν λαχανιασμένος στο κηπάκι του Gazarte και αυτό που λέγαμε μεταξύ μας ήταν: “Αν ξεκίνησε έτσι το βράδυ…πως μπορεί να είναι η συνέχεια;”.

Η επόμενη μπάντα ήταν οι Ultar. Και σε στήσιμο και σε ήχο περάσαμε σε πιο κλασσικά black metal μονοπάτια. Αν και η ποιότητα του ήχου, ειδικά στα drums, ήταν πολύ καλύτερη από αυτή των Non Est Deus, καταλαβαίνεις ότι έχοντας βιώσει κάτι τόσο δυνατό η σύγκριση ήταν αναπόφευκτη και το live των Ultar ένιωθα να με αδειάζει κάπως.

Δεν θέλω να μείνει η εντύπωση ότι οι Ultar έκαναν ένα κακό live. Αντιθέτως. Και το χάος και οι ατμόσφαιρες ήταν εκεί, απλά θεωρώ ότι ήταν κακή επιλογή να μπουν σε αυτό το lineup και ειδικότερα δεύτεροι σε σειρά.

Αισίως φτάσαμε στους headliners: Grima. Οι Grima με 3 κιθάρες και έναν drummer βγήκαν φορώντας κατάμαυρες πανέμορφες κελεμπίες και μάσκες δέντρων στο πρόσωπο. Ο έβδομος κύκλος στη Κόλαση του Δάντη είχε όσους ήταν βίαοι απέναντι στον εαυτό τους και ήταν μεταμορφωμένοι σε δέντρα. Η εικόνα των Grima ήταν βίαιη χωρίς να χρειαστεί να παίξουν ούτε μία νότα, χωρίς να βγάλουν μια κραυγή.

Όπως ακριβώς και οι Non Est Deus, οι Grima δεν είχαν στόχο να σοκάρουν αλλά να δημιουργήσουν ένα black metal παραμύθι βγαλμένο από τις πιο παγωμένα δάση της Σιβηρίας. Η θεατρικότητα στη σκηνή έδενε αριστοτεχνικά με το ατμοσφαιρικό black metal τους και το αποκορύφωμα του έργου τους ήταν όταν ο τραγουδιστής άφησε την κιθάρα για να φορέσει κλαδιά στα χέρια και να πάρει ένα σκήπτρο από ξύλο και νεκροκεφαλή. 

Ξέρω ότι ένα κείμενο για live δεν πρέπει να είναι μεγάλο γιατί κουράζει, αλλά το συγκεκριμένο πιο πολύ εξυπηρετεί τη δική μου ανάγκη να βάλω κάτω τις σκέψεις μου και τα συναισθήματά μου για αυτό το live, παρά να το περιγράψει.

Όταν τελείωσε και βγήκαμε έξω, ήμασταν τόσο πολύ φορτισμένοι συναισθηματικά που δεν θέλαμε να γυρίσουμε σπίτι και γυρνούσαμε με το αμάξι άσκοπα γύρω-γύρω συζητώντας για στιγμές και εικόνες του live.

To live των Grima ήταν μια εμπειρία που θα μείνει ανεξίτηλη στο μυαλό μας. Ήταν τόσο έντονα όλα αυτά που βιώσαμε, που όσοι ήμασταν εκεί πλέον έχουμε έναν δεσμό και αυτός ο δεσμός είναι αυτό το live που δύσκολα περιγράφεται