Ακούσαμε τον νέο εξαιρετικό δίσκο του Φοίβου Δεληβοριά και μόνο ψέματα δε θα πούμε

Ακούγοντας την ολοκαίνουριο δουλειά του Φοίβου Δεληβοριά με τίτλο «Anime» από την Inner Ear, που θα κυκλοφορήσει επίσημα σε λίγο καιρό, σκέφτομαι πόση έμπνευση μου χαρίζεται κάθε φορά που ακούω κάτι δικό του. Δεν ξέρω πώς μπορεί να κάνει εξαιρετική δουλειά με ό, τι καταπιάνεται! Δικαιωματικά θα μπορούσα να του δώσω πλέον τον χαρακτηρισμό του σύγχρονου τροβαδούρου της Αθήνας. Διατηρώντας ατόφιο τον λυρικό αστισμό του και τον ευαισθητοποιημένο πυρήνα του, το ηχητικό περιβάλλον του δίσκου δημιουργεί ένα ψηφιδωτό που μπερδεύεται σε folk, jazz και electronica μονοπάτια, καταλήγοντας σε αυτό το μοναδικό ύφος που διακατέχει την ερμηνεία του δημιουργού. Τραγούδια που σκαρώθηκαν την τετραετία 2018 – 2022, τραγούδια που σχηματίστηκαν στην καραντίνα, τραγούδια που μιλούν για το σήμερα και για το πάντα ταυτόχρονα. Η ομάδα του Δεληβοριά αποτελείται από τους : Φοίβος Δεληβοριάς (φωνή, α' ακουστική κιθάρα), Νεφέλη Φασούλη (φωνητικά), Κώστας Παντέλης (ηλεκτρική κιθάρα), Δημήτρης Σιάμπος (β' ακουστική κιθάρα), Κωστής Χριστοδούλου (organ), Yoel Soto (μπάσο), Σωτήρης Ντούβας (τύμπανα), Βασίλης Ντοκάκης (synths, πιάνο, κλασική κιθάρα, ηλεκτρική κιθάρα, μπάσο), Φώτης Σιώτας (βιολί, βιόλα, λούπες), Θοδωρής Ρέλλος (σαξόφωνο) και Τζιμ Σταρίδας (τρομπόνι). Σε εξίσου περίοπτη θέση βρίσκεται και το πρωτότυπο artwork του δίσκου που σχεδίασε ο The Boy. Αξίζει μια σύντομη αναφορά σε κάθε κομμάτι του album :

1. Μόνο Ψέματα : Ίσως το αγαπημένο μου από τον δίσκο. Το περίμενα από τότε που κυκλοφόρησε εκείνη η συναρπαστική και απλή ακουστική εκτέλεση του Φοίβου Δεληβοριά με τη Νεφέλη Φασούλη να τραγουδούν μελαγχολικά ένα βράδυ στην Πλατεία Βαρνάβα.

2. Απόψε Είμαι Κοντά Σου : To πιο pop κομμάτι της δουλειάς αυτής, γι' αυτό και ανέβηκε, φαντάζομαι, πρώτο, παρέα με το εκπληκτικό video clip, το οποίο γυρίστηκε στους άδειους δρόμους της πόλης την περίοδο της καραντίνας. 

3. Κάποια Παιδάκια : Γλυκόπικρο, παραμυθένιο και ξέγνοιαστο, γι' αυτό και δημιουργήθηκε με αφορμή ένα παιδικό πάρτυ.

4. Ο Λωτοφάγος : Χαρακτηριστικό παράδειγμα της καθημερινής γλώσσας και του ιδιαίτερου στυλ που έχει ο Φοίβος στιχουργικά και συνθετικά. 

5. Ένα Σάββατο που μοιάζει Κυριακή : Είναι σαν να βλέπω τον Φοίβο πραγματικά να περπατάει στους δρόμους της Θεσσαλονίκης και να ξεπροβάλλουν σιγά σιγά αναμνήσεις από μια πόλη που περιέχει χιλιάδες αναμνήσεις.

6. Άγρια Ορχιδέα : Μια meta - punk έκρηξη που παίρνει σβάρνα τη σαπίλα του σύγχρονου κόσμου.

7. Αταίριαστο : Συνδυάζει άψογα την άγρια μοναξιά και την όμορφη ευστοχία που διακατέχει όλους τους δημιουργικούς ανθρώπους.

8. Ο ποιητής και το ποίημα : Μια αέναη συζήτηση με τον οίστρο, που συχνά έρχεται και φεύγει σε λίγα λέπτα και άλλες φορές τυραννάει τους δημιουργούς για χρόνια.

9. Ελένη Τοπαλούδη : Τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από τον τίτλο. Μία υπενθύμιση, μία αφιέρωση, μία πρόποση στις ψυχές που έφυγαν αδίκως. Σπαρακτικά όμορφο.

10. Μπαλάντα : Εξίσου αγαπημένο μου με το πρώτο του δίσκου! Σε παρασύρει σαν κύμα και στο τέλος δεν μπορείς καν να αρθρώσεις λέξη. Αποδεικνύει τον χαρακτηρισμό που είπα στην αρχή... Είναι πράγματι ο "σύγχρονος τροβαδούρος της Αθήνας". 

Υ.Γ. Η μουσική του Δεληβοριά καταφέρνει να φωτίζει τα πάντα. Να συνεχίσει να απευθύνεται στη μούσα του, τις αγάπες του, την οικογένειά του, σε αυτούς που τον ενέπνευσαν, σε παιδιά και σκυλιά, σε όλους εμας και στον ίδιο του τον εαυτό!