Διαβάσαμε και προτείνουμε: Κ. Ακρίβος, «Πότε άγγελος πότε διάβολος»| Εκδ. ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Ο Κώστας Ακρίβος στο νέο του έργο «Πότε άγγελος πότε διάβολος» αποκαλύπτεται ξανά με ένα καινούριο τρόπο. Ο συγγραφέας, που αποτελεί από τις πιο αγαπημένες μου περιπτώσεις στα ελληνικά γράμματα, αυτή τη φορά ταξιδεύει τον αναγνώστη σε νέα μονοπάτια.

Με αφορμή τη ζωή του Γεώργιου Καραϊσκάκη και του ταμία του -του ανθρώπου που εμπιστευόταν απόλυτα- Μήτρου Αγραφιώτη, ο Ακρίβος ξεδιπλώνει στις σελίδες του βιβλίου του ένα μικρό χρονικό της Επανάστασης, από τα προεπαναστατικά ως τα μετεπαναστατικά χρόνια. 

Ένας άντρας μεγαλώνει, ζει και πεθαίνει χωρίς ποτέ να μάθει ποιος ήταν ο πατέρας του – ο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Ένας άλλος θα περάσει όλη του τη ζωή αγαπώντας λάθος άνθρωπο για πατέρα – Μήτρος Αγραφιώτης το όνομά του. Οι δρόμοι τους θα συναντηθούν στα αίματα και στις θυσίες της επανάστασης του ΄21. Τους ενώνει ο πόθος για την ελευθερία της πατρίδας, αλλά και κάτι βαθύτερο που ο ένας το αγνοεί και ο άλλος το αποσιωπά επίτηδες.
Πολλά χρόνια αργότερα, όταν πια εκείνο που έχει μείνει απ΄ όλα αυτά είναι ένα αμήχανο αίσθημα ευγνωμοσύνης, το ερώτημα συνεχίζει να βασανίζει τον αφηγητή από την παιδική του ακόμη ηλικία: ήρωας γεννιέσαι ή γίνεσαι;

Ο Κώστας Ακρίβος έχει μια μοναδική σχέση με τη γλώσσα, τη ντοπιολαλιά, τις ιδιαίτερες λέξεις κι εκφράσεις και μπορεί όλα αυτά να τα χρησιμοποιεί με τέτοια ευκολία, μαεστρία και μαγεία που αυτό από μόνο του σε παρασύρει κάθε φορά, σε κάθε έργο του. Έτσι κι εδώ οι ιστορικές αναφορές, η μυθιστορία, η γλώσσα και η εξαντλητική χρήση ντοκουμέντων αποτελούν το κράμα ενός συγκλονιστικού αναγνώσματος.

Οι αφήγηση γίνεται αποσπασματικά και με τη χρήση αναδρομικών στοιχείων. Επί της ουσίας ο χρόνος δεν μετράει γραμμικά αλλά μόνο για να εξυπηρετήσει τη δομή της ιστορίας, τη διαγραφή των χαρακτήρων του έργου, την ψυχοσύνθεση ενός λαού που ετοιμάζεται να επαναστατήσει. Μέσα από το έργο ερχόμαστε πολύ κοντά στην προσωπικότητα του Γεώργιου Καραϊσκάκη αλλά και σε βαθύτερα ζητήματα όπως η πατρική φιγούρα, η έννοια αυτής αλλά και της έλλειψής της και σε κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα μιας περιόδου ιδιαίτερης σημασίας για τη νεοελληνική ιστορία.

Η λογοτεχνία με τη χρήση ιστορικών αποδείξεων/ντοκουμέντων αλλά και μυθιστορηματικών αναφορών μπορεί να γίνει ο καλύτερος οδηγός για να ανακαλύψουμε ή να αναγνώσουμε εκ νέου την ιστορία!

Για άλλη μια φορά εξαιρετικός Κώστας Ακρίβος!