Διαβάσαμε: «Η νύχτα που έπεσε στις ψυχές μας» του Φρεντερίκ Πωλέν | Εκδόσεις Πόλις

Τον Ιούλιο του 2001, στη Γένοβα, έλαβε χώρα ακόμα μια σύνοδος των G8 (ΗΠΑ, Καναδάς, Ιαπωνία, Ρωσία, Μ. Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία και Ιταλία). Όχι και πολύ καιρό πριν, είχε πραγματοποιηθεί στο Γκέντεμποργκ η σύνοδος κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Το κλίμα στις παρυφές του δυτικού πολιτισμού είχε αρχίσει να βράζει. Συγκεκριμένα, είχε ξεκινήσει να χαράζεται μια διεθνής στροφή προς κάτι παραπάνω από δεξιές και φιλελεύθερες οικονομικές πολιτικές τόσο με την εκλογή του Μπους στις ΗΠΑ όσο και με την παρείσφρηση ακροδεξιών στοιχείων στην κυβέρνηση Μπερλουσκόνι.

Οι πορείες των διαδηλωτών που είχαν φθάσει από κάθε γωνιά του πλανήτη, δε θα μπορούσαν να μη συμπεριληφθούν σε μια τόσο κομβική στιγμή της παγκόσμιας ιστορίας. Οι επεισοδιακές συγκρούσεις μεταξύ των αστυνομικών δυνάμεων και των διαδηλωτών δεν άργησαν να φανούν. Πολλοί διαδηλωτές τραυματίστηκαν, άλλοι συνελήφθησαν. Τραγικό  αποκορύφωμα της αιματηρής διαμάχης υπήρξε ο θάνατος του 23χρονου φοιτητή Κάρλο Τζουλιάνι, όταν ένας αστυνομικός τον πυροβόλησε και στη συνέχεια πέρασε από πάνω του με το όχημά του.

Μέσα σε αυτές τις ζυμώσεις που επηρέασαν, χωρίς αμφιβολία, την πορεία του δυτικού πολιτισμού στον 21ο αιώνα, οι ήρωες του βιβλίου βρίσκονται διαρκώς στο μεταίχμιο. Πρόκειται για μια ομάδα ακροαριστερών ακτιβιστών, με τον Βάγκνερ και τη Νάταλι ως τους πιο κεντρικούς χαρακτήρες του βιβλίου. Οι δυο τους βιώνουν το απόγειο του έρωτά τους μέσα σε ένα κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον που κλονίζεται συνεχώς από τις σεισμικές δονήσεις του καπιταλιστικού συστήματος.

Το μυθιστόρημα «Η νύχτα που έπεσε στις ψυχές μας» του Φρεντερίκ Πωλέν από τις εκδόσεις Πόλις δεν αποτελεί ένα εύκολο ανάγνωσμα. Η ευκολία δε σχετίζεται με τη λιτή και κατανοητή γραφή που πραγματικά προσδίδει πολλά θετικά στοιχεία στην απόλαυση του βιβλίου, αλλά με τις συνθήκες, στις οποίες αναφέρεται αυτό το μυθιστόρημα. Πραγματεύεται τις συγκρούσεις, εσωτερικές και εξωτερικές, μιας γενιάς, αυτή των Μιλένιαλς, που σιγά σιγά παίρνει τη σκυτάλη της ιστορίας από τους προηγούμενους και τα προβλήματα δεν αργούν να φανούν.

Είναι πρόδηλο, κοιτώντας πίσω στον χρόνο της αφήγησης, ότι ο 21ος αιώνας θα περάσει από πολλές αναταράξεις ώσπου να βρει τον βηματισμό του. Όπως πάντα, όμως, το τίμημα θα πέσει στα λαϊκά στρώματα, σε αυτούς που αγωνίζονται να μείνουν αλώβητοι από τις σφαίρες του χρόνου και κυρίως στους νέους, στους φοιτητές, σε αυτούς που αύριο θα κατέχουν τα ινία της παγκόσμιας άμαξας.