Μπραζίλ | AOAFF

Μπραζίλ (Brazil, 1985), του Τέρι Γκίλιαμ.

Στην ρετροφουτουριστική δυστοπική πραγματικότητα του κοντινού μέλλοντος, ένας χαμηλόβαθμος κρατικός λειτουργός ονόματι Σαμ Λόουρι αναλαμβάνει να διορθώσει ένα τυχαιο γραφειοκρατικό λάθος, μόνο και μόνο για να καταλήξει ο ίδιος κυνηγημένος από ένα τρομολάγνο κράτος που, στο μεταξύ, τον έχει ανακηρύξει σε εχθρό. Αυταρχισμός, πολυδαίδαλη γραφειοκρατία, ατζαμίδικη τεχνολογία και ένα κάρο σωλήνες απαρτίζουν το οργουελικό θέατρο του παραλόγου που στήνει το πρώην μέλος των Μόντι Πάιθον, σε αυτό που πλέον θεωρείται ως η πλέον αξιομνημόνευτη στιγμή της μέχρι σήμερα σκηνοθετικής του διαδρομής αλλά και μία από τις κορυφαίες βρετανικές ταινίες όλων των εποχών.

Οπλισμένος με ευφάνταστες αναφορές, κωμική οξυδέρκεια και πεισματάρικο ρομαντισμό, ο Τέρι Γκίλιαμ δίνει γκροτέσκα ζωή στην αρχετυπικά άνιση μάχη του ατόμου ενάντια στο σύστημα, αφήνοντας τη συμπαθέστατη φιγούρα του Τζόναθαν Πράις να βολοδέρνει στο ρόλο ενός φιλήσυχου υπαλληλάκου που πασχίζει να δραπετεύσει από τα καφκικά γρανάζια μιας εξωφρενικά παράλογης κοινωνίας με μόνο όχημα τη φαντασία. Ο κλασικός αυτός αντιήρωας, απελπιστικά μόνος απέναντι σε μια εφιαλτική κρατική δομή, ανελεύθερη και αυτοπαρωδούμενη μαζί, τολμά να προβεί στο αδιανόητο: να ονειροπολήσει με κάθε κόστος για χάρη ενός έρωτα νουάρ αποχρώσεων. Και σε τούτο το απονενοημένο διάβημα αναλαμβάνουν να τον συνοδεύσουν με βιτριολική ειρωνεία και μελαγχολική συγκατάβαση μια σειρά από απίθανες διασκευές του ταξιδιάρικου «Aquarela do Brazil».