Πίσω δεν γυρνάω | Μία ταινία της Φλώρας Πρησιμιντζή

H Συριακή προσφυγιά, έφερε στη μνήμη των Ελλήνων την προσφυγική κρίση που έζησε ο Ελληνισμός μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, όπου χιλιάδες Έλληνες της Μ. Ασίας βρήκαν καταφύγιο στη Συρία μέχρι να ολοκληρωθεί το οδοιπορικό προσφυγικό προς την Ελλάδα.
Με αυτή την αφετηρία, ξεκίνησε η δημιουργία του ντοκιμαντέρ «Πίσω δεν γυρνάω», που καταγράφει το αγωνιώδες ταξίδι ανθρώπων με κοινή συνισταμένη το φόβο του θανάτου και την αγωνία της ύπαρξης και της επιβίωσης.
«Το ντοκιμαντέρ ξεκινάει με ένα ποίημα άγνωστου Σύρου ποιητή, του Bashir Al’ Any, τον οποίο αποκεφάλισε το ISIS μαζί με τον γιό του, ένας φόρος τιμής για την θυσία ενός αδικοχαμένου ποιητή. Τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν από τον Ιανουάριο του 2016  μέχρι τον Ιούνιο. Η επαφή με την πραγματικότητα αυτών των ανθρώπων επέδρασε μέσα μου με τρόπο καταλυτικό και διέλυσε όλες τις προϋπάρχουσες αντιλήψεις, το οποίο ελπίζω να νοιώσει και ο θεατής», σημειώνει η σκηνοθέτις της ταινίας. «Ο ποιητικός λόγος μεγάλων Αράβων ποιητών (Darwish), Ιρανών, (Saanti, Faryand) κ.α δίνει έμφαση στην απώλεια της πατρίδας που κατατρέχει τον κόσμο της Ανατολής από το παρελθόν ως σήμερα. Η πρωτότυπη μουσική είναι από τους String Demons».

Πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ 63’ λεπτών με συνεντεύξεις προσφύγων μέσα σε διάφορους προσφυγικούς καταυλισμούς στην Ελλάδα. Η χώρα προέλευσης τους δεν έχει καθοριστική σημασία, γιατί είναι όλοι άνθρωποι με χαμένες πατρίδες, που προέρχονται από τη Συρία, το Αφγανιστάν, το Ιράν, το  Ιράκ, την Παλαιστίνη και πολλές άλλες χώρες. Όλοι βρίσκονται σε αναζήτηση ασφάλειας κάτω από την ίδια στέγη, κάτω από τον ίδιο Θεό, ανεξάρτητα από το θρήσκευμα τους.

«Πέρα από τις μαρτυρίες προσφύγων, εθελοντές, απλοί κάτοικοι, που άντεξαν το βάρος της προσφυγικής «εισβολής», αλλά και ιστορικές μαρτυρίες που δένουν το παρελθόν με το παρόν, συμπληρώνουν το πάζλ αυτής της κρίσιμης και ιστορικής κατάστασης για την ανθρωπότητα» συμπληρώνει η σκηνοθέτις.

Πρόθεση Σκηνοθέτη:
"Το καλοκαίρι του 2015 η όξυνση του προσφυγικού προβλήματος και η ένταση που προκαλούσε στην ελληνική κοινωνία, αλλά και η δυστυχία όλων αυτών των ανθρώπων που αναγκάστηκαν να αφήσουν τις πατρίδες  τους, έφερε στη μνήμη μας το προσφυγικό, όπως το είχαν ζητήσει οι έλληνες. Το 1923 έλληνες της  Μικράς  Ασίας , εκδιώχθηκαν από πάτρια εδάφη, ένα μέρος δε αυτόν βρήκε καταφύγιο στο Χαλέπι  της Συρίας μέχρι να ολοκληρωθεί το οδοιπορικό προσφυγικό προς την Ελλάδα.
Η ταινία αυτή είναι ένα ντοκιμαντέρ 63’ λεπτών με συνεντεύξεις προσφύγων,  μέσα σε διάφορους προσφυγικούς καταυλισμούς στην Ελλάδα. Η χώρα προέλευσης τους δεν έχει καθοριστική σημασία, γιατί είναι όλοι άνθρωποι με χαμένες πατρίδες, που προέρχονται από Συρία,  Αφγανιστάν, Ιράν,  Ιράκ,  Παλαιστίνη και πολλές άλλες χώρες .Όλοι βρίσκονται σε αναζήτηση ασφάλειας κάτω από την ίδια στέγη, κάτω από τον ίδιο θεό, ανεξάρτητα από το θρήσκευμα τους.
Ποιητές Άραβες, Ιρανοί, Έλληνες θυμίζουν μέσα σε αυτή την ταινία την έννοια της Χαμένης Πατρίδας. Πέρα από τις μαρτυρίες προσφύγων,  εθελοντές,  απλοί κάτοικοι, οι ιστορικές μαρτυρίες δένουν το παρελθόν με το παρόν και συμπληρώνουν το Πάζλ αυτής της κρίσιμης ιστορικής πρωτόγνωρης  κατάστασης για την ανθρωπότητα."
 
Σκηνοθεσία/ Έρευνα: Φλώρα Πρησιμιντζή
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Κώστας Μπουγλουράς
Κάμερα: Γιώργος Αγνίδης, Παναγιώτης Μαρινόπουλος
Μοντάζ: Χάρης Μαυροφοράκης
Πρωτότυπη Μουσική: String Demons
Παραγωγή: ΕΡΤ Α.Ε.
Διάρκεια: 63’