Οι ιδιοτροπίες της Μαριάννας

Οι ιδιοτροπίες της Μαριάννας

Στις «Ιδιοτροπίες της Μαριάννας» τα φαινόμενα απατούν. Ξεκινώντας από την ίδια την υπόθεση: αρχικά όλα δείχνουν γνώριμα- ένας νέος είναι απελπισμένα ερωτευμένος με μια απόμακρη και ακατάδεχτη νέα, ωραία παντρεμένη γυναίκα. Ο καλύτερός του φίλος αναλαμβάνει να μεσολαβήσει για χάρη του, με απρόβλεπτες συνέπειες και ανατροπές… Ή μήπως προβλεπόμενες; Ο ερωτευμένος νέος τι ακριβώς αγαπάει; Μια γυναίκα που δεν έχει δει ποτέ του; Τον ίδιο τον έρωτα; Ή κάτι ακόμα πιο σκοτεινό; Ο έκλυτος και ελευθεριάζων φίλος του που σαρκάζει  ιερά και όσια, γιατί αναλαμβάνει μια τόσο «ιερή αποστολή»; Για να αποκαθηλώσει πλήρως ή να εξυψώσει την ίδια την ιδέα του έρωτα; Η νεαρή Μαριάννα τι είναι τελικά; Μια ιδιότροπη κακομαθημένη γυναίκα ή ένα πλάσμα που διεκδικεί το δικαίωμά της να αγαπάει και όχι μόνο να αγαπιέται, να νιώσει πραγματική και όχι σύμβολο;

 

Γύρω από το βασικό τρίγωνο του έργου δημιουργούνται παράλληλα «τρίγωνα» σε διαστρωματώσεις ηλικιακές (σύζυγοι σε κρίση ηλικίας που το πάθος τους οδηγεί μέχρι το έγκλημα ή μητέρες που, όπως σημειώνουν μελετητές, αν ο Φρόυντ γνώριζε το έργο, σίγουρα θα στήριζε μέρος της θεωρίας του στον τρόπο που ο Μυσσέ τις παρουσιάζει)  αλλά και ταξικές (αήθεις υπηρέτες, εξαθλιωμένες ρουφιάνες, θλιβερές πόρνες, ένας κόσμος ένδειας και απελπισμένης προσπάθειας επιβίωσης, σε πλήρη αντιδιαστολή με τον κόσμο των «κακομαθημένων» πλουσιόπαιδων).

Αρκετά χρόνια μετά την έκδοσή του, το έργο παρέμενε άπαιχτο. Προκειμένου να παιχτεί ζητήθηκε αργότερα από τον συγγραφέα του να αυτολογοκρίνει το κείμενό του, κόβοντας  βλάσφημες αναφορές και αφαιρώντας τα στοιχεία του τολμηρού ερωτισμού που το χαρακτήριζαν. Ο Μυσσέ  υπάκουσε, είτε γιατί είχε «ηττηθεί» από τη ζωή όπως εν τέλει οι ήρωές του είτε γιατί κατάλαβε ότι η πραγματική τόλμη του έργου κρυβόταν κάπου αλλού. Είναι χαρακτηριστικό πάντως πως ενώ έργα άλλων συγγραφέων όπως ο Ουγκώ ή ο Γκωτιέ που μεσουρανούσαν στο ρομαντικό γαλλικό θέατρο την εποχή που το έργο του Μυσσέ παρέμενε άπαιχτο έχουν σχεδόν εξαφανιστεί  από τις σκηνές του 20ου και 21ου αιώνα, η «Μαριάννα» και οι «Ιδιοτροπίες» της συνεχίζουν να γοητεύουν αδιαλείπτως τις σκηνές των δυτικών θεάτρων. Έδωσαν μάλιστα την έμπνευση σε μια ταινία που συγκαταλέγεται στις σπουδαιότερα κινηματογραφικά δημιουργήματα όλων των εποχών: Τον «Κανόνα του Παιχνιδιού» του Ζαν Ρενουάρ του 1939.

 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:

Μετάφραση: Ξένια Καλογεροπούλου

Σκηνοθεσία: Θωμάς Μοσχόπουλος

Δραματουργική συνεργασία: Μαριλένα Παναγιωτοπούλου

Σκηνικά: Ευαγγελία Θεριανού

Κοστούμια: Κλαίρ Μπρέσγουελ

Φωτισμοί: Σοφία Αλεξιάδου

Μουσικός Συνεργάτης: Κορνήλιος Σελαμσής

Βοηθός σκηνοθέτη: Θάλεια Γρίβα

Β’ βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Χανδρά

ΔΙΑΝΟΜΗ (με σειρά εμφάνισης):

ΣΙΟΥΤΑ: Ξένια Καλογεροπούλου

ΜΑΡΙΑΝΝΑ: Ηλιάνα Μαυρομάτη

ΣΕΛΙΟ: (+ΟΡΣΙΝΙ): Ντένης Μακρής/ Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος

ΚΛΑΥΔΙΟΣ: Χρήστος Σαπουντζής

ΤΙΜΠΙΑ: Παντελής Βασιλόπουλος

ΟΚΤΑΒΙΟΣ: Γιώργος Παπαγεωργίου

ΕΡΜΕΙΑ: Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου

 

subscribe

Συμπληρώστε το email σας για να γίνετε συνδρομητής στο deBόp. Το email σας θα χρησιμοποιείται αποκλειστικά από το deBόp και μόνο για την αποστολή της εβδομαδιαίας agenda και περιοδικών newsletter ευρύτερου πολιτιστικού ενδιαφέροντος. Καταχωρώντας εδώ το email σας, αποδέχεστε την πολιτική απορρήτου μας.