«Ο Μαθητευόμενος, του Μπου Τζανφένγκ» στο Άστορ
Ο Αϊμάν είναι ένας εικοσιοκτάχρονος σωφρονιστικός υπάλληλος, που πρόσφατα μεταφέρθηκε στη μεγαλύτερη φυλακή της περιοχής. Ζει με τη μεγαλύτερη αδελφή του, σε ένα μικρό συγκρότημα κατοικιών. Στο νέο χώρο εργασίας του, γίνεται φίλος με τον εξηνταπεντάχρονο Ραχίμ, που, όπως αποδεικνύεται, είναι ο επικεφαλής των δημίων της φυλακής κι ένας από τους πιο δραστήριους εκτελεστές στον κόσμο. Όταν ξαφνικά ο βοηθός του Ραχίμ παραιτείται, ο Ραχίμ προτείνει στον νέο του φίλο να γίνει ο μαθητευόμενος του. Αυτό ταράζει τον Άιμαν, αφού ο Ραχίμ ήταν ο εκτελεστής του πατέρα του. Μπορεί ο Αϊμάν να αγνοήσει τη συνείδησή του και το παρελθόν του που τον στοιχειώνει και να γίνει ο μαθητής του δημίου;
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
Η θανατική ποινή, σε χώρες όπου εξακολουθεί να ασκείται, συχνά θεωρείται ως η απόλυτη μορφή της δικαιοσύνης και ο καλύτερος τρόπος για να αποφεύγεται το έγκλημα. Μέσα από συζητήσεις και αφηγήσεις γύρω από το θέμα, ένας βασικός χαρακτήρας του οποίου την άποψη έχουμε την τάση να αγνοούμε είναι το πρόσωπο που είναι επιφορτισμένο να τραβήξει το μοχλό –ο δήμιος. Τι σημαίνει να έχεις την εξουσία να σκοτώσεις; Είναι κάποιος που απλώς κάνει τη δουλειά του; Πως τοποθετεί τον εαυτό του στην ηθική πλευρά της πράξης; Επίσης, απουσιάζουν οι φωνές από τα μέλη της οικογένειας που εκτελούνται. Οι κρατούμενοι στην πτέρυγα των θανατοποινιτών συχνά προέρχονται από ένα ήδη φτωχό στρώμα της κοινωνίας –τελικά πώς η θανατική ποινή επηρεάζει περαιτέρω αυτές τις οικογένειες; Η ταινία εξετάζει δύο πλευρές μέσα από τον πρωταγωνιστή Αϊμάν, ο οποίος ζει μια εσωτερική σύγκρουση. Ο αγώνας του να συμβιβάσει την εξουσία με την ηθική παρουσιάζει κάποιες διαστάσεις στο ζήτημα που σπάνια έρχονται στο προσκήνιο. Κατά τη διάρκεια της γραφής, της έρευνας και της παραγωγής τα τελευταία τέσσερα χρόνια, πήρα συνέντευξη από πολλούς ανθρώπους των οποίων οι ιστορίες με ενέπνευσαν αλλά και με ενόχλησαν. Μεταξύ αυτών των ατόμων είναι πρώην εκτελεστές, θρησκευτικοί σύμβουλοι, οι οποίοι έχουν εργαστεί στο εσωτερικό του συστήματος, και οικογένειες παγιδευμένες σε ένα κύκλο φτώχειας που επιδεινώθηκε από την εκτέλεση μελών τους. Ήταν ένα συναρπαστικό, και συχνά βασανιστικό, ταξίδι, προσπαθώντας να βάλω τον εαυτό μου στη θέση του Αϊμάν. Σε ένα άλλο επίπεδο, αναγκάστηκα να εξετάσω την πολυπλοκότητα των θεμάτων που αφορούν στη θανατική ποινή· ζητήματα που έχουμε θέσει βολικά εκτός των σκέψεων μας.
