«Αρχαιολογία & Ψυχανάλυση» στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης
Στις αρχές του εικοστού αιώνα ο Σ.Φρόιντ, επιχείρησε μια σύνδεση της νεότευκτης επιστήμης της ψυχανάλυσης με την αρχαιολογία. Συγκεκριμένα παρομοίασε την ανθρώπινη ψυχή με χώρο υπό ανασκαφή, όπου οι πρωταρχικές μνήμες παραμένουν κρυμμένες στα παλαιότερα (και άρα βαθύτερα) στρώματα, ενώ οι πιο πρόσφατες βρίσκονται εγγύτερα στην επιφάνεια. Η φροϋδική παρομοίωση φαντάζει ξεπερασμένη σήμερα. Οι αρχαιολόγοι δεν θεωρούν πλέον ότι μπορούν να αποκαλύψουν «αλήθειες» για το τι συνέβη στην αρχαιότητα, γι’αυτό και ασχολούνται εξίσου με το πώς το παρόν επηρεάζει τους τρόπους πρόσληψης του παρελθόντος. Αντίστοιχα, οι ψυχαναλυτές έχουν απομακρυνθεί από την προσπάθεια να «ανασυστήσουν» τα γεγονότα που γέννησαν τις λανθάνουσες μνήμες του παρελθόντος και εστιάζουν περισσότερο στον τρόπο με τον οποίον οι μνήμες αυτές «αναδύονται» στο παρόν.
Πρέπει λοιπόν να απορρίψουμε την φροϋδική παρομοίωση; Ίσως όχι. Τόσο η αρχαιολογία όσο και η ψυχανάλυση αποτελούν γεννήματα της νεωτερικότητας, και περιγράφουν την ανάγκη των σύγχρονων ανθρώπων να διαχειριστούν το παρελθόν τους και να το συνδέσουν με την ατομική ή κοινωνική τους ταυτότητα.
Αυτός ο κύκλος σεμιναρίων επιχειρεί να αναδείξει τις κοινές συνιστώσες των δυο πεδίων και να διερευνήσει πώς το ένα μπορεί να επηρεάσει το άλλο σε μεθοδολογικό και εννοιολογικό επίπεδο.
Οργανώνεται γύρω από 6 ενότητες, σε κάθε μια από τις οποίες θα συνδιαλέγονται ένας αρχαιολόγος ή κοινωνικός ανθρωπολόγος και ένας ψυχαναλυτής πάνω σε συγκεκριμένα θέματα. Θα ακολουθούν ερωτήματα από τον συντονιστή και στο τέλος θα υπάρχει συζήτηση με συμμετοχή του κοινού.
Απαραίτητη η ηλεκτρονική κράτηση θέσεων από 9/1.
