ΑΝΩΝΥΜΟ | Τζένη Αργυρίου Χορός στη Στέγη
Όταν η τεχνολογία καθορίζει τη ζωή και τις σχέσεις μας, μήπως έρχεται η ώρα να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή; Μήπως πρέπει να ανέβουμε τον ποταμό μέχρι την πηγή του; Ταξίδι στην πηγή του χορού – ταξίδι στο ΑΝΩΝΥΜΟ...
Είσαι ό,τι μοιράζεσαι / You are what you share
Πώς μπορούμε να χορεύουμε μαζί, όταν δεν ξέρουμε ο ένας τον άλλον;
Πώς αγγίζουμε τον άλλον;
Μπορούμε να γίνουμε ένα συγχρονισμένο σώμα που αποτελείται από πολλά ανεξάρτητα μέρη;
Τι συμβαίνει όταν σταματάει η μουσική;
Υπάρχουν ερωτήματα που περιπλέκονται σαν τα ποτάμια. Και υπάρχουν καλλιτεχνικά πρότζεκτ που καταπιάνονται με αυτά και γίνονται και τα ίδια ποταμοί. Ένα τέτοιο είναι το ΑΝΩΝΥΜΟ της Τζένης Αργυρίου. Ανατρέχει σε μία εποχή, κατά την οποία το καλλιτεχνικό έργο δεν ήταν επώνυμο, αλλά μία πρακτική που έφερνε τους ανθρώπους πιο κοντά και συνέβαλε στη συνοχή των κοινωνιών. Βουτάει στην έκφραση αυτών των κοινωνιών και στους χορούς τους, που βασίζονται στην ανθρώπινη επαφή, στο κράτημα, στη συνοχή της ομάδας, στη χαρά που μοιράζεται. Πετάει πάνω από την ανωνυμία, στις κοινωνίες και στην επωνυμία στο καλλιτεχνικό έργο, που εμφανίστηκαν τη βιομηχανική εποχή. Κοιτάζει με απορία τον σημερινό κόσμο, όπου η ανωνυμία των μεγαλουπόλεων συνδυάζεται με την παντελή έλλειψη σωματικής επαφής, με τη συρρίκνωση των παραδοσιακών μορφών διασκέδασης και με τη διαστρέβλωση της επωνυμίας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Κατοπτεύει τις ζωές μας μέσα από τη συλλογική μνήμη του σώματος, την εμπειρία της μετάδοσης των παραδοσιακών χορών και την πλήρη μετουσίωσή τους σε σύγχρονη κινησιολογική γλώσσα.
Επτά χορευτές μάς καλούν σε μια αντίστροφη πορεία προς αναζήτηση της πηγής του ομαδικού χορού, έως τις πρώτες τελετουργίες μύησης και συμμετοχής. Σημείο εκκίνησης; Το διαδικτυακό σήμερα. Γιατί ίσως το ΑΝΩΝΥΜΟ να μην είναι ακριβώς μία παράσταση, αλλά μία τελετή αποσύνδεσης από την ψηφιακή καθημερινότητα.
