Στη χώρα μου, λένε ότι το Τσερνόμπιλ είναι ένα δέντρο που μεγαλώνει

Μια από τις παραστάσεις που ξεχωρίσαμε την προηγούμενη χρονιά, επαναλαμβάνεται για λίγο και φέτος. Ένα μικρό διαμαντάκι του ΚΕΤ!

Παρακολουθώντας την παράσταση στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων, μείναμε άναυδοι με τη θεατρική πρόταση που κατέθεσαν ηθοποιοί και συντελεστές. Ένα εξαιρετικό κείμενο, στοχευμένο, κοινωνικό, πολιτικό, ανθρώπινο, πραγματικό και φαντασιακό ταυτόχρονα, αιχμηρό αλλά βαθιά συναισθηματικό, χωρίς υπερβολές και εξάρσεις, παρά μόνο γραμμένο με τη φροντίδα ενός ανθρώπου που θέλει κάτι να σου πει στο αυτί... Ο Δημήτρης Αλεξάκης προσφέρει μια καταπληκτική μυθοπλασία, βασισμένη σε μαρτυρίες και πραγματικά γεγονότα και μιλάει για μια ιστορία, που ουσιαστικά δεν έχει ειπωθεί και πολύ. Στο τέλος αναρωτηθήκαμε «πόσα πράγματα γνωρίζουμε εν τέλει για το πυρηνικό δυστύχημα του Τσερνόμπιλ; Ή για παρόμοια ατυχήματα που συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας; Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που βρίσκονται σήμερα, τι έζησαν;»

Συνακόλουθα η σκηνοθετική προσέγγιση είναι απόλυτα ταιριαστή με το απίθανο κείμενο. Μια διαδραστική αναπαράσταση του έργου, για την οποία δε θα αποκαλύψουμε πολλά καθώς έχει μεγάλη αξία να την ανακαλύψει ο θεατής από κοντά. Η Φωτεινή Μπάνου που σκηνοθετεί και παίζει, συνδύασε άψογα το κείμενο του Δημ. Αλεξάκη με την ατμόσφαιρα που δημιούργησε μέσα στο ΚΕΤ και όλοι οι ηθοποιοί υπηρέτησαν απόλυτα αυτήν την παράσταση. Μας συνεπήραν, μας μετέφεραν ακριβώς εκεί που ήθελαν να πάμε, από την πρώτη στιγμή που μπήκαμε στο χώρο έως την τελευταία.

κείμενο: Δημήτρης Αλεξάκης

σκηνοθεσία: Φωτεινή Μπάνου

κινησιολογία (μέθοδος viewpoints): Ρεβέκκα Τσιλιγκαρίδου

σκηνογραφία: Ευαγγελία Θεριανού

φωτισμοί: Γιώργος Ζαφειρίου

ηθοποιοί: Χρήστος Καπενής, Φωτεινή Μπάνου, Bασιλική Σαραντοπούλου, Ανθή Φουντά