Σαφάρι για καλό σκοπό!

Θυμάμαι το ταξίδι που είχαμε πάει στην Τανζανία για να κάνουμε σαφάρι. Εκεί επισκεφτήκαμε τη λίμνη Μανιάρα (Manyara) και στην είσοδο του τεράστιου πάρκου με τα ζώα, σε αυτή την προστατευόμενη περιοχή, υπάρχει ένα ορφανοτροφείο το οποίο δεν το βλέπει κανένας, το προσπερνάνε οι περισσότεροι γιατί βιάζονται να μπουν να δουν τα ζώα.
Το ορφανοτροφείο αυτό, όπως και ο περισσότερος κόσμος στην Τανζανία, έχει βασικές ελλείψεις. Δεν έχουν στρώματα, κουνουπιέρες, ούτε δάπεδα πολλές φορές. Κοιμούνται στο χώμα. Πριν φύγουμε για την Τανζανία είχαμε μάθει γι αυτό το ορφανοτροφείο. Από τη στιγμή λοιπόν που θα δώσεις τόσα χρήματα για το ταξίδι για να το χαρείς και να απολαύσεις το σαφάρι, γιατί να μην αφήσεις κάτι στην τοπική κοινωνία βοηθώντας τα παιδιά που δεν είχαν καμία τύχη;
Ήδη οι τοπικοί ταξιδιώτες κουβαλάνε πάντα μαζί τους πράγματα που θα αφήσουν, όχι μόνο χρήματα δηλαδή που θα τα πάρει η διοίκηση. Αυτό το ορφανοτροφείο είχε γύρω στα 20 παιδάκια που κοιμόντουσαν κατάχαμα. Εμείς είχαμε φροντίσει φεύγοντας να αγοράσουμε διάφορα πράγματα όπως είδη ζωγραφικής, μαρκαδόρους, πλαστελίνες και κουνουπιέρες που μπορούσαν να μεταφέρουμε στις αποσκευές μας. Φτάνοντας εκεί αγοράσαμε επίσης καραμέλες, όχι πολλές όμως, για να μην έχουν προβλήματα με τα δόντια τους εκ των υστέρων. Βγήκαν τα παιδιά τρέχοντας ξυπόλητα να μας υποδεχτούν και αμέσως μετά κάνανε μάθημα με τη γραφική ύλη που τους φέραμε! Εντυπωσιακό! Τόσο καιρό χρησιμοποιούσαν μόνο κάποιες κιμωλίες στους τοίχους. Βλέπεις ότι είναι πολύ σημαντικό να μπορείς έτσι απλά να βοηθήσεις την τοπική κοινωνία με πολύ βασικά πράγματα που εμείς τα υποτιμάμε. Ήταν για εμάς μια συγκλονιστική εμπειρία που θα θυμόμαστε πάντα