Athens Release Festival: Τα ξένα συγκροτήματα που συμμετέχουν

Τεταρτη 1η Ιουνίου

Beirut

Το όνομα της μπάντας απο μόνο του έχει τη δύναμη να σε μεταφέρει δίχως αμφιβολία στα Βαλκάνια. Ωστόσο, αυτό σε ξεγελάει. Ο νεαρός αμερικανός που είναι και η ψυχή της μπάντας, αναμιγνύει μια ποπ - alternative διάσταση με τα ηχοχρώματατων των Βαλκανίων. Σίγουρα ενδιαφέρον, αν λάβουμε υπόψιν τη δισκογραφική και τη συναυλιακή πορεία της μπάντας, το «μπάσιμο» του φεστιβάλ αναμένεται δυνατό.

Daughter

Σχηματίστηκαν το 2010 στην Αγγλία από τη γεννημένη στο Βόρειο Λονδίνο, από Ιρλανδο-Ιταλούς γονείς, Elena Tonra και τους Igor Haefeli (κιθάρα) και Remi Aguillela (drums). H πρώτη, είχε έρθει από νωρίς σε επαφή με την παραδοσιακή Ιρλανδική μουσική μέσω του παππού της, ενώ άρχισε να ενδιαφέρεται σοβαρά όταν πρωτάκουσε το «Grace» του Jeff Buckley. Μετά από μερικά, μάλλον αμήχανα, ακουστικά solo shows, γνωρίστηκε με τους δύο προαναφερθέντες μουσικούς και σχημάτισαν τους Daughter.

Cass McCombs

O Cass McCombs είναι ένας από τους κορυφαίους Αμερικανούς συνθέτες και τραγουδοποιούς των τελευταίων δέκα χρόνων. O χαρακτηρισμός του ως ο πιο συναρπαστικός εκπρόσωπος της indie-folk, πιθανότατα τον περιορίζει, καθώς ο 38χρονος Καλιφορνέζος έχει εξερευνήσει δεκάδες μουσικά είδη. Από το 2003 έως σήμερα έχει κυκλοφορήσει επτά δίσκους, μια συλλογή με b sides και ακυκλοφόρητα κομμάτια και ένα EP, με μια μόνιμη μπάντα, στην οποία ο ίδιος θεωρεί πως είναι απλά ένα μέλος της.
Εξερευνεί αδιάκοπα την Αμερικανική folk, αλλά ουδέποτε έχει ακουστεί ίδιος σε διαφορετικούς δίσκους, ή έχει κάνει ίδια συναυλία – όπως τουλάχιστον λέει ο μύθος. Mε το ½ του… εγκεφάλου του να ακουμπά στην πλήρη ελευθερία που πρόσταζε το πνεύμα της αντικουλτούρας των 60’s και το άλλο μισό μόνιμα ανήσυχο στο σήμερα.

Παρασκευή 3 Ιουνίου

Parov Stelar

O Marcus Fuereder, γνωστότερος με το καλλιτεχνικό του όνομα Parov Stelar, είναι ο πιο επιτυχημένος Αυστριακός μουσικός διεθνώς. Αποκαλείται ιδρυτής του electro swing και μαζί με τη μπάντα του, Parov Stelar Band, είναι περιζήτητοι σε ολόκληρο τον κόσμο. Από τις δύο πρώτες του κυκλοφορίες – το EP «Kiss Kiss» και το album «Rough Cuts» (2004) – έκανε έντονη την παρουσία του στην παγκόσμια ηλεκτρονική σκηνή. Ο μοναδικός του ήχος, η προσωπική του προσέγγιση στον τομέα της παραγωγής και ο ανορθόδοξος συνδυασμός διάφορων μουσικών ειδών, τον έκανε γρήγορα star της ανερχόμενης σκηνής.

Chinese Man

Η μπάντα δημιουργήθηκε το 2004, από τους High Ku, Sly και Zé Mateo, υπό την καθοδήγηση του μυστυριώδους μέντορα Chinese Man. Το κομμάτι «I’ve Got That Tune» αλλά και η ακούραστη συνεχής παρουσία τους σε DJ Sets εκτόξευσαν το όνομά τους στους κύκλους της hip hop σκηνής – και όχι μόνο. 

SCOTT BRADLEE’S POSTMODERN JUKEBOX

Αν είστε λάτρης καθετί vintage, οι Postmodern Jukebox είναι η μπάντα που θα λατρέψετε! Swing, jazz, fox-trot, o soul ήχος της Motown και εικόνες από τον «Υπέροχο Γκάτσμπι». Το μουσικό όχημα του πιανίστα, συνθέτη και ενορχηστρωτή Scott Bradlee ξεκίνησε το 2013, έχοντας ως σκοπό να διασκευάσει εκατοντάδες μεγάλες επιτυχίες της εποχής μας – και όχι μόνο – με ένα στιλ που παραπέμπει απευθείας στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα.

Τρίτη 7 Ιουνίου

PJ HARVEY

Κατά την γνώμη μας η πιο δυνατή μέρα του φεστιβάλ έχει σαν πιο δυνατό όνομα την ιέρεια του ροκ. Αυθεντική εκφραστής της αμερικάνικης τραγουδοποιίας. Με περίσσευμα παθους, ειλικρίνειας και εκφραστικότητας. Αυτή είναι η PJ Harvey, και το γοητευτικό ροκ που φτιάχνει τόσα χρόνια, της έχουν δώσει επάξια τη δύναμη να συγκαταλέγεται στους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες της παγκόσμιας σκηνής.

THE BRIAN JONESTOWN MASSACRE

Τα λόγια για τους συγκεκριμένους είναι περιττά. Μεταφέρω αυτούσια τα λόγια ενός πολύ καλού μου φίλου που βρέθηκε στο τελέυταίο τους live. «Στην αρχή μου πήρε δύο τραγούδια να αναγνωρίσω την μπάντα και τη θέση μου μέσα στο χώρο. Από τρίτο κομμάτι κι έπειτα, με σήκωσαν απο τη γη και με άφησαν σε κάτι σύννεφα. Όλος ο ήχος που έβγαζαν ήταν ενα συμπαγές ''πράμα'' που σε βύθιζε». Από τα παραπάνω γλαφυρά καταλαβαίνετε ότι τα παιδιά δεν αστειεύονται. Ψυχεδέλεια στα καλύτερα της!

SLOWDIVE

Ο αργός και ζαλιστικός ήχος τους, σε παρασύρει σε μια δίνη από κιθάρες με «κρυμμένες» μελωδίες που ανακαλύπτεις σε κάθε ακρόαση. Στέκουν ισάξια δίπλα από τους Ride, My Bloody Valentine, The Verve, Cocteau Twins και The Jesus and Mary Chain στο shoegaze – ή dreampop, αν προτιμάτε – ρεύμα, που επικράτησε στα τέλη των 80’s έως και τα μέσα των 90’s. Αυτό που αποκαλείται συχνά «The Scene That Celebrates Itself», καθώς οι μουσικοί των shoegaze συγκροτημάτων της εποχής, δεν ήταν ουδέποτε ανταγωνιστικοί μεταξύ τους.

Παρασκευη 13 Ιουνίου

Sigur Rós

«Κάθε φορά που ξεκινάς μία περιοδεία θέλεις να είναι διαφορετική… και κάθε φορά είναι, συνήθως επειδή έχεις ένα νέο album που επιθυμείς να παίξεις στον κόσμο. Και αυτό μπορεί να αποβεί διασκεδαστικό, επειδή πρέπει να δουλέψεις πάνω στο πως θα αναπαράγεις όλα τα περίπλοκα πράγματα που έκανες στο studio και πάνω στη σκηνή. Αλλά υπήρχε και μία εποχή που ήταν αντίστροφα, όταν δουλεύαμε πράγματα στις περιοδείες και προσπαθούσαμε να αιχμαλωτίσουμε τον ‘κεραυνό σε ένα μπουκάλι’ και αυτό αργότερα στο studio αποδεικνυόταν δύσκολο. Αυτή τη φορά, πέρα από το να παίζουμε τραγούδια που γνωρίζετε, θέλαμε να θυμηθούμε το ενστικτώδες συναίσθημα που βιώναμε στον απόηχο του ‘Ágætis Byrjun’, όταν επί δύο χρόνια σχηματίζαμε και επαναπροσδιορίζαμε τα κομμάτια που θα περιλαμβάνονταν στο album ‘( )’, ζωντανά, μπροστά στον κόσμο, νύχτα με τη νύχτα. Με αυτό στο μυαλό, με χαρά ανακοινώνουμε πως θα παίξουμε σε φεστιβάλ το καλοκαίρι που έρχεται με ένα πνεύμα περιπέτειας. Το μόνο που μπορούμε να πούμε αυτή τη στιγμή είναι πως θα είναι διαφορετικά, με νέα ακυκλοφόρητα τραγούδια, ένα νέο show και ίσως μερικά ακόμα ‘νέα’ πράγματα. Πέρα από αυτό, μπορούμε μόνο να σας ζητήσουμε να μας εμπιστευτείτε». – Sigur Rós

THE BLACK ANGELS

Σημείο αναφοράς για την ψυχεδελική σκηνή εδώ και μία δεκαετία, κατορθώνουν να αξιοποιούν τις επιρροές τους με τέτοιο τρόπο ώστε να ακούγονται απόλυτα σύγχρονοι και άμεσοι. Τα κομμάτια τους, άλλοτε μελωδικά και άλλοτε γεμάτα ένταση, αναγνωρίζονται αμέσως από όσους αρέσκονται στη συγκεκριμένη μουσική. Άλλωστε, οι Black Angels μας έχουν προσφέρει ορισμένα από τα πιο χαρακτηριστικά και κολλητικά κιθαριστικά riffs των τελευταίων ετών, που αμέσως μετά την πρώτη ακρόαση, κυριολεκτικά σου στοιχειώνουν το μυαλό, όπως εκείνα στα «Young Men Dead», «You On The Run», «Bad Vibrations», «Love Me Forever» – για να θυμηθούμε τουλάχιστον ένα από κάθε album τους.

DIIV

Το προσωπικό όχημα του Zachary Cole Smith – κιθάρα, φωνή, παραγωγή – έδωσε το στίγμα του με το ντεμπούτο του 2012, «Oshin». Kάθε indie rock μέσο, είδε το μέλλον με τους θριαμβευτικούς  χαρακτηρισμούς να συνοδεύουν κάθε εμφάνισή τους. Η αγάπη για το krautrock, το post-punk και το shoegaze, οι σκοτεινοί και γλυκόπικροι στίχοι, μετέτρεψαν σε ένα βράδυ τον Cole σε ένα νέο αντι-ήρωα, κάτι που ο ίδιος συντηρούσε με τη συμπεριφορά και τις δηλώσεις του. Ένα παιδί της Generation X των 90’s, είκοσι χρόνια μετά.