Ψύχωση 4.48

4.48 π.μ. ήταν η ώρα που συνήθιζε να ξυπνά η Σάρα Κέην. Τέτοια ώρα επιλέγει να μας αφηγηθεί και την ιστορία της. Μια κοπέλα, που πάσχει από βαριάς μορφής κατάθλιψη, μας μιλά για το παρελθόν της μα και για τα όνειρά της. Θυμάται και φοβάται, ώσπου τελικά παίρνει μια γενναία απόφαση.

Η Σίσσυ Δουτσίου δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας. Καταφέρνει μέσα σε 80’ να αποδώσει όλο το φάσμα συναισθημάτων μιας καταθλιπτικής νέας κοπέλας. Ο θυμός διαδέχεται το φόβο, η απόγνωση τη βαθιά λύπη. Φωνή και σώμα αποτελούν τον καμβά της για να ενσαρκώσει την απόγνωση της μανιοκατάθλιψης. Άλλοτε σκληρή κι άλλοτε τρυφερή κάνει το θεατή να γίνεται κοινωνός της τρέλας που βιώνει η ηρωίδα. Καταφέρνει να μας παρασύρει στους σκοτεινούς λαβύρινθους του μυαλού της Κέην, βλέποντας πώς είναι να παλεύεις καθημερινά με τη ζωή σου, όταν ο ίδιος δε βρίσκεις λόγο ύπαρξης. Αρωγός σε αυτή την καταβύθιση η ταιριαστή μουσική καθώς και η προβολή του videowall.

Μια παράσταση βουτιά στα άδυτα του ανθρώπινου μυαλού, που μας υπενθυμίζει την πολιτική μα κατά βάθος υπαρξιακή κρίση, που βιώνουμε.

«Έγραφα πάντα για να ξεφύγω από την Κόλαση. Όχι πως έπιασε ποτέ το κόλπο. Κι όμως, στην άλλη άκρη αυτής της ιστορίας, όταν κάθεσαι και σκέφτεσαι: αυτό εκφράζει τέλεια την Κόλαση που έζησα -τότε μάλλον άξιζε τον κόπο». Σάρα Κέην.

Η παράσταση παίζεται για μία τελευταία φορά στις 19/12 στο 4^th International Video Poetry Festival του Εμπρός.