Είδαμε το «Η Λίλα λέει» στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν

Πόσο όμορφες μπορεί να ακούγονται οι λέξεις από ένα στόμα; Η Λίλα, ένα κορίτσι σε κάποιο φτωχικό προάστιο του Παρισιού, γνωρίζει ένα αγόρι, το Σιμώ.

Η Λίλα του μιλά. Του λέει κάθε σκέψη της. Όσο βρώμικη ή χυδαία μπορεί να μας φαντάζει, εκείνη δεν ντρέπεται και την εκστομίζει. Κι ο Σιμώ σαν κασετοφωνάκι, όπως κι ο ίδιος λέει, καταγράφει όλες τις σκέψεις και φαντασιώσεις της ιδιαίτερης φίλης του.

Ένα ζευγάρι νέων που γνωρίζει τον έρωτα μέσα από τον πόνο. Από τη μία η αθυρόστομη Λίλα που ζει με τη θρησκόληπτη θεία της, που έχει πέσει θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης, που έχει εμμονή με το σεξ. Κι από την άλλη ο Σιμώ που είναι τόσο συνεσταλμένος, που αγαπά τόσο τρυφερά τη Λίλα μα που δε μπορεί να της το πει. Ίσως γιατί δεν του φτάνουν οι λέξεις. Ούτε κι ο χρόνος, όπως φαίνεται.

Ένα έργο ύμνος στην αγάπη. Γιατί η αγάπη μπορεί να «φυτρώσει» και στις πιο δύσκολες συνθήκες.